Rodion Raskolnikow to główny bohater powieści „Zbrodnia i kara” autorstwa Fiodora Dostojewskiego. Jego losy są niezwykle burzliwe i zawierają w sobie przemianę wewnętrzną Raskolnikowa. Najważniejszym punktem jego drogi życiowej okazało się być brutalne morderstwo starej lichwiarki.
Spis treści
Raskolnikow wiedzie ciężkie życie w XIX-wiecznym Petersburgu. Mieszka w małym, ciemnym pokoju, żyjąc w ubóstwie i samotności. Jego plany o ukończeniu studiów prawniczych musiały zostać porzucone z powodu braku pieniędzy. Aby przetrwać, często oddaje cenne przedmioty do zastawu starej lichwiarce, Alonie Iwanownie. Czuje wobec niej narastającą nienawiść, postrzegając ją jako symbol chciwości i wyzysku, codzienność biednych Rosjan. To właśnie w tej desperacji dojrzewa w nim myśl o dokonaniu zbrodni, którą uważa za sposób na poprawienie swojej sytuacji finansowej i moralnej.
Pewnego dnia, wracając od lichwiarki, Raskolnikow natrafia w szynku na Marmieładowa, alkoholika, który opowiada mu swoją tragiczną historię. Marmieładow, który stracił pracę i godność przez alkoholizm, zwierza się głównemu bohaterowi ze swojego cierpienia oraz z poświęcenia swojej córki, Soni zmuszonej do prostytucji, by utrzymać rodzinę. Opowieść Marmieładowa wstrząsa Raskolnikowem, który dostrzega w niej zarówno tragizm ludzkiego losu, jak i głęboką rozpacz. To spotkanie nieuchronnie wpływa na jego decyzje i postrzeganie świata.
Wkrótce potem Raskolnikow otrzymuje list od matki, która informuje go o trudnej sytuacji siostry, Duni. W liście matka opisuje, jak Dunia, z powodu biedy i braku innych możliwości, przyjęła oświadczyny starszego mężczyzny, Piotra Pietrowicza Łużyna. Raskolnikow jest oburzony tą decyzją, dostrzegając w Łużynie człowieka wyrachowanego i zimnego. Zrozpaczony sytuacją siostry, zaczyna zastanawiać się nad możliwością wyjścia z tej trudnej sytuacji. W jego umyśle dojrzewa plan, który ma na celu rozwiązanie finansowych problemów rodziny, a także zadośćuczynienie ich trudnej sytuacji.
Kiedy pojawiają się sprzyjające okoliczności, Raskolnikow realizuje swój plan. Postanawia zabić lichwiarkę, którą uważa za wyzyskiwaczkę ludzi. Zamiast zabić jedynie Alonę, popełnia drugą zbrodnię – zabija jej siostrę, Lizawietę, przypadkowego świadka morderstwa. To wydarzenie prowadzi do całkowitego rozstroju nerwowego u Raskolnikowa. Zrozumienie, że popełnił morderstwo nie tylko na złej kobiecie, ale i na niewinnej ofierze, wzmaga w nim poczucie winy i strachu. Zbrodnia nie przynosi oczekiwanego spokoju. Raskolnikow ucieka z miejsca zbrodni i przez jakiś czas zmaga się z gorączką i majaczeniem. Jego stan psychiczny i fizyczny pogarsza się, a nieustanne poczucie winy staje się coraz bardziej przytłaczające. Kiedy zostaje wezwany na komisariat w sprawie zaległych długów, zaczyna popadać w paranoję. Każde słowo, każdy ruch innych ludzi budzi w nim przekonanie, że zostanie odkryty. Z czasem zachowanie Raskolnikowa staje się coraz bardziej niepokojące. Przyjaciel, Razumichin, zaczyna się o niego martwić. Wkrótce przyjeżdżają do niego matka i siostra, które nie potrafią zrozumieć jego dziwacznego zachowania. Raskolnikow jest coraz bardziej zamknięty w sobie. Jego paranoja pogłębia się, poczucie winy narasta. Zaczyna dostrzegać w każdym spojrzeniu innych ludzi podejrzenie, że coś wie o jego zbrodni.
W międzyczasie, Raskolnikow staje się świadkiem tragicznej śmierci Marmieładowa, który zostaje potrącony przez powóz. To wydarzenie głęboko wstrząsa Raskolnikowem, a jego emocje zostają ponownie wystawione na próbę. Wkrótce poznaje córkę Marmieładowa, Sonię, zmuszoną do prostytucji, aby pomóc swojej rodzinie. Ich spotkania zaczynają się stawać coraz częstsze, a Raskolnikow zaczyna dostrzegać w Soni coś, czego wcześniej nie rozumiał – człowieka, mimo strasznego cierpienia, potrafiącego zachować czystość serca i wiarę. Zbliża się do niej, ale jego psychiczne i moralne rozterki nie ustają. Raskolnikow zaczyna również walczyć z narzeczonym siostry, Łużynem, którego uważa za człowieka bez skrupułów. W jego oczach Łużyn jest niemoralny, a jego relacja z Dunią ma charakter wyrachowany. Z kolei Dunia sama zmaga się z trudnościami związanymi z niechcianymi zalotami Swidrygajłowa, stającego się zagrożeniem dla jej bezpieczeństwa. Swidrygajłow usiłuje również fałszywie oskarżyć Sonię o kradzież, co wywołuje kolejne problemy w życiu rodziny.
Ostatecznie, Raskolnikow przyznaje się przed Sonią do popełnionej zbrodni. Zamiast odrzucić go, Sonia okazuje mu miłosierdzie i współczucie. Namawia go, by poszedł na komisariat i oddał się w ręce sprawiedliwości. Raskolnikow, choć niechętnie, decyduje się na ten krok, a jeden z oficerów, Porfiry, który od początku miał pewne podejrzenia, w końcu dociera do prawdy. Mimo że Raskolnikow przyznaje się do winy, jego wyrok jest zaskakująco niski – skazany zostaje na kilka lat katorgi na Syberii. Wraz z nim wyrusza tam Sonia, która nie zostawia go w najcięższej chwili jego życia.
Aktualizacja: 2024-12-21 16:33:34.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.