„Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego to powieść, która porusza wiele ważnych zagadnień dotyczących ludzkiej natury i postępowania. Bohaterowie, których Dostojewski stworzył, są złożonymi, kompleksowymi charakterami, które przeżywają wiele trudnych wydarzeń i sytuacji. Dzięki nim opisywane przez Dostojewskiego wydarzenia biegną wielotorowo i zmuszają czytelnika do zastanowienia się nad różnorodnymi kwestiami. W powieści wyróżnić można kilka najbardziej istotnych wątków.
„Zbrodnia i kara” jest przede wszystkim dokładnym studium psychologicznym mordercy, dlatego to właśnie tytułowa zbrodnia jest głównym wątkiem całej powieści. Główny bohater, Rodion Raskolnikow, jest przekonany, że jako jednostka wybitna i wyjątkowa, ma pełne prawo do usunięcia ze świata starej lichwiarki. Jednak gdy już popełnia morderstwo i realizuje swój plan, to przekonuje się boleśnie o tym, że jest taki sam, jak inni, zwykli ludzie i popełniona zbrodnia doprowadza go niemal na skraj obłędu. Dostojewski w ten sposób pokazuje, że żadna zbrodnia nie może być właściwa i usprawiedliwiona. Przedstawia także szczegółowy portret psychologiczny mordercy, jego odczuć i działań, jakie pod ich wpływem podejmuje.
Innym ważnym wątkiem powieści jest miłość i związek, który rodzi się między Raskolnikowem a Sonią Marmieładową. Wbrew niesprzyjającym okolicznościom - Raskolnikow jest mordercą, Sonia zaś ubogą prostytutką - zakochują się oni w sobie. Miłość jest tym, co ratuje Raskolnikowa przed szaleństwem, dzięki Soni zaczyna rozumieć swój błąd, przyznaje się do winy i odbywa odpowiednią karę. Miłość jest więc ogromną siłą, która odmienia życie ludzi. Uzdrawia ona w pewnym sensie Raskolnikowa i sprawia, że ma on jeszcze szansę stać się innym człowiekiem.
Dostojewski buduje także wątek Petersburga, stolicy Rosji. Opisuje szczegółowo beznadziejne warunki życia w nim oraz to, jak tak zaniedbana, uboga przestrzeń wpływa na ludzkie życia. Dostojewski wskazuje Petersburg jako kolebkę zbrodni, przestępstw, chorób oraz zaniedbań. Jest on w jego oczach miejscem, w którym nikt nie może żywić nadziei na lepsze jutro. W opisie Petersburga zawiera się tym samym krytyka władzy, która doprowadziła miasto i jego mieszkańców do tak fatalnego stanu.
Dostojewski opisuje również obraz społeczeństwa zamieszkującego miasto. Mieszkańcy Petersburga są więc przykładem licznych systemowych zaniedbań, które doprowadziły ich do miejsca, w którym zmuszeni są popełniać przestępstwa, by przeżyć. Raskolnikow morduje lichwiarkę, Sonia zajmuje się prostytucją, a cała reszta społeczeństwa nie różni się pod tym względem wiele od nich. Dostojewski daje jednak czytelnikowi trochę nadziei - Sonia mimo swojej trudnej sytuacji wciąż jest osobą dobrą i empatyczną, Raskolnikow rozumie swój błąd i żałuje go. W ten sposób autor pokazuje czytelnikom, że zawsze jest szansa na odmianę swojego losu.
W „Zbrodni i karze” pojawia się także wątek filozoficzny, dotyczący moralności oraz Boga. Swoim tekstem Dostojewski udowadnia bowiem, że nikt nie jest moralnie wolny od konsekwencji popełnienia złych czynów i żadna zbrodnia nie ma usprawiedliwienia. Dostojewski rozważa także, jaką rolę w ostatecznym ocaleniu ludzkiej duszy ma Bóg, religia oraz kodeks moralny, jaki ona ze sobą niesie.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.