Autorką charakterystyk bohaterów jest: Marta Grandke.

Główną i tytułową bohaterką wydanego w roku 1839 dramatu Juliusza Słowackiego jest Balladyna. To jej losy są najważniejszym tematem całego utworu. Słowacki przedstawił przy pomocy jej postaci losy kobiety upadłej i podłej, która sprzeniewierza się własnej naturze. Balladyna jest ambitna, zdeterminowana, ale także okrutna i bezwzględna. Bez wahania poświęciła siostrę, matkę, męża i kochanka, by osiągnąć swój cel, jakim było przejęcie władzy i majątku Kirkora. Balladyna ma alabastrową cerę i czarne włosy. Nie żywi ona skrupułów czy sentymentów, stawia siebie i swoje potrzeby na pierwszym miejscu, nie ma litości dla matki czy siostry. Jest ona ogarnięta żądzą zdobycia władzy i tytułów. Balladyna nie przejmuje się innymi ludźmi, zamknęła własną starą matkę w wieży, gdy przestała jej ona być potrzebna, a za to zaczęła przeszkadzać. Bez wahania pozbyła się także kochanka i męża. Słowacki opisał postać, która działa przeciwko swojej naturze i popełnia przez to zbrodnie. 

Alina to młodsza siostra Balladyny i jej przeciwieństwo, zarówno pod względem wyglądu, jak i charakteru. Ma różaną cerę, jasne oczy i włosy zaplecione w warkocz. Jest szczera, miła i uczynna, chętnie pomaga swojej matce i troszczy się o nią, zakochuje się także w Kirkorze, nie patrząc na jego majątek czy pozycję. Wierzyła bowiem w opowieści o księciu z bajki, którymi karmiła ją stara matka. Alina jest więc osobą reprezentującą szlachetność, dobroć i ufność, co przypłaciła ona życiem.

Kirkor to hrabia, majętny pan, który jest właścicielem zamku i poszukuje żony wśród prostego ludu. Jest on szlachetnym rycerzem, dbającym o swoich poddanych oraz patriotą, walczącym o swojego prawowitego władcę. Różni się on przez to od innych możnowładców. Kirkor to człowiek dobry i pełen zalet, który został bezwzględnie wykorzystany przez swoją żonę, Balladynę.

Wdowa to matka Balladyny i Aliny. Jest ona prostą, wiejską kobietą, która pomaga swoim sąsiadom jako znachorka. Kocha swoje córki ponad życie, marzy o lepszym życiu dla nich. Po przeprowadzce do zamku nie potrafi zmienić swoich przyzwyczajeń. Jest wierna i wybaczająca, nawet zbrodnie Balladyny nie były w stanie sprawić, by ta kobieta przestała kochać swoją wyrodną, okrutną córkę.

Grabiec to kochanek Balladyny, w którym zauroczona jest także nimfa Goplana. To prosty mężczyzna, który w życiu szuka tylko przyjemności. Jest młody, atrakcyjny i cieszy się powodzeniem wśród kobiet. Jest opisywany jako niezbyt bystra postać, bez ambicji czy planów.

Pustelnik to tak naprawdę pozbawiony władzy król Popiel III. Charakteryzuje się on głęboką mądrością, inni bohaterowie udają się do niego po porady. To on kieruje Kirkora do wiejskiej chaty Wdowy i jej córek.

Goplana to nimfa wodna, królowa jeziora Gopło. Często miesza się w sprawy ludzi, krzywdząc ich tym samym. Goplana nie zważa na innych, gdy próbuje spełniać swoje pragnienia, jest egocentryczna i zaślepiona. Jest zakochana w Grabcu i cierpi, ponieważ on nie odwzajemnia jej uczucia.

Filon jest młodym pasterzem, który odnajduje ciało Aliny i zakochuje się w niej. To romantyczny bohater, poszukujący prawdziwego uczucia. Charakteryzuje się ogromną wrażliwością.

Fon Kostryn jest ambitnym podwładnym Kirkora, któremu zależy na przejęciu władzy. Jest bezwzględny, okrutny i wykorzystuje każdego, kto może mu w tym pomóc. Nie cofa się przed niczym, nawet przed zdradą.

Skierka to jeden ze sług nimfy Goplany. Jest jej bardzo oddany i wykazuje się pracowitością. To jego czary sprawiają, że Kirkor zakochuje się w Alinie i Balladynie.

Chochlik także służy pani jeziora Gopło, ale jest także nieuczciwy i leniwy. Jest skory do zabawy, nie zaś do wypełniania swoich obowiązków.

Gralon służył jako posłaniec wiadomości od Kirkora. Został zamordowany bez wyraźnego powodu przez Balladynę i Fon Kostryna.

Kanclerz to bohater, który pomagał Balladynie w trakcie jej sądu nad zbrodniarzami.

Wawel to dziejopis, prowadzący rozmowę z odbiorcą w epilogu.

Lekarz to postać, która stwierdziła, że Fon Kostryn zginął w wyniku otrucia.


Przeczytaj także: Funk­cja wąt­ków ba­śnio­wych i fan­ta­stycz­nych w kre­acji świa­ta przed­sta­wio­ne­go utwo­ru. Omów za­gad­nie­nie na pod­sta­wie Bal­la­dy­ny Ju­liu­sza Sło­wac­kie­go. W swo­jej od­po­wie­dzi uwzględ­nij rów­nież wy­bra­ny kon­tekst.

Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.