Julian Ochocki to bohater „Lalki” Bolesława Prusa, który jest przedstawicielem młodego pokolenia, uosabiającego przełom dwóch epok: pozytywizmu i modernizmu. Z jednej strony, fascynuje się nauką i chce przyczynić się do rozwoju społeczeństwa, a z drugiej dopadają go pesymizm i zniechęcenie. Mężczyzna zapowiada zmiany, które nadejdą wraz z końcem XIX wieku, gdy entuzjazm i zaangażowanie ustąpią tendencjom schyłkowym.
Spis treści
Bohater jest młody, w trakcie akcji powieści ma dwadzieścia osiem lat. Pojawia się po raz pierwszy, gdy przed Wielkanocą bierze udział w kweście u boku swojej kuzynki, Izabeli Łęckiej. Ochocki jest przystojnym mężczyzną, przypomina Napoleona Bonaparte. Ma rozmarzony wyraz twarzy, co oddaje osobowość bohatera.
Julian jest młody i atrakcyjny, ale nie przywiązuje uwagi do wyglądu. Na pierwszym miejscu zawsze stawia naukę i pracę nad wynalazkami. Często ma potargane włosy. Można też zauważyć poluzowany krawat czy niedopiętą kamizelkę. Ochocki jest wykształcony. Ukończył wydział mechaniczny na politechnice oraz wydział przyrodniczy na uniwersytecie. Stawia sobie ambitny cel, chce wynaleźć maszynę latającą. Chętnie dyskutuje na ten temat z Wokulskim, który w młodości próbował skonstruować balon. Kupiec opowiada mu też o swoich doświadczeniach z lotem tym środkiem transportu.
Ochocki poświęca cały swój czas nauce i badaniom. Wpada w pracoholizm, nie jest już w stanie odpoczywać. Wakacje w Zasławku uznaje za zmarnowany czas. Bohater wierzy, że jego wynalazki zmienią świat. Nie chce konstruować rzeczy codziennego użytku. Marzy, aby zapisać się w historii ludzkości, jako wielki wynalazca. Odznacza się chorobliwą ambicją.
Ochockiego z Wokulskim łączy wspólne zainteresowanie naukami ścisłymi. Julian podkreśla, że kupiec jest jedyną osobą w Warszawie, z którą może porozmawiać o swoich wynalazkach.
Wokulski darzy Ochockiego sympatią, ponieważ młody wynalazca nie kieruje się głównie chęcią zysku czy zdobycia sławy, Julian ma na celu poprawę losu całego społeczeństwa. Bohater jest typowym pozytywistą, gotowym poświęcić całe życie, aby pomagać innym. Wokulski wspiera Ochockiego, nie ograniczając się wyłącznie do ciepłych słów. Zostawia mu w testamencie największą sumę wśród wszystkich spadkobierców: sto czterdzieści tysięcy rubli. Kupiec chce w ten sposób umożliwić Julianowi dalsze badania.
Bohater jest indywidualistą. Izoluje się od swojego środowiska, aby skupić się na działalności naukowej. Ochocki jest arystokratą, ale wystawne, salonowe życie nie stanowi dla niego żadnej wartości. Dostrzega wady przedstawicieli wyższych sfer. Nie jest w stanie tolerować moralnego upadku arystokracji. Ochocki znacznie różni się od swoich krewnych, którzy dbają tylko o własną wygodę i odnoszą się z wyższością do reszty społeczeństwa. Julian jest gotowy prowadzić samotne życie, jeśli tego będzie wymagało dalsze prowadzenie badań.
Brak zrozumienia sprawia, że Ochocki postanawia zmienić swoje życie. Podejmuje decyzję o wyjeździe do Paryża, ponieważ słyszał od Wokulskiego o badaniach prowadzonych przez profesora Geista, dążącego do wynalezienia metalu lżejszego od powietrza. Osobowość Ochockiego zapowiada nadejście nowej epoki - modernizmu.
Gdy Wokulski po raz pierwszy widzi Ochockiego, obawia się, że młody mężczyzna jest adoratorem Izabeli. Okazuje się jednak, że Julian nie zamierza wiązać się z Łęcką ani żadną inną kobietą. Po kilku zawodach miłosnych jest przekonany, że mógłby poślubić tylko kobietę podobną do siebie, ale pesymistycznie stwierdza, że takich nie ma. Ochocki kwestionuje nawet istnienie miłości. Z niechęcią odnosi się do kobiet, jest przeciwnikiem emancypacji. Docenia jedynie panią Wąsowską.
Aktualizacja: 2024-09-06 20:31:58.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: kontakt@poezja.org. Bardzo dziękujemy.