Tytułowy bohater „Cierpień młodego Wertera” Goethego należy do plejady najbardziej znanych postaci literackich. Uważany jest wręcz za kreację przełomową, mająca ogromny wpływ na ukształtowanie się nowej epoki - romantyzmu. Tym samym nie tylko możemy określić go jako typowego bohatera literatury tej epoki, a wręcz archetyp - zwany od jego imienia werterycznym.
Spis treści
Bohatera romantycznego przede wszystkim charakteryzował indywidualizm, często bardzo skrajny. Postrzegał się jako jednostkę wybitną, skazaną na samotność przez niezrozumienie. Towarzyszyła temu niezwykła emocjonalność, przekładająca uczucia ponad rozum. Nie mógł się więc odnaleźć w otaczającym go społeczeństwie. Bohater romantyczny był zazwyczaj nieszczęśliwie zakochany w wybrance swego serca. Splot takich cech powodował zazwyczaj tragiczną śmierć bohatera w wyjątkowo młodym wieku.
Werter to postać kierująca się emocjami, które w pełni dominują jego życiowe decyzje. Skrajna wrażliwość czyni z niego bohatera, który odczuwa świat z niezwykłą intensywnością. Potrafi godzinami rozpamiętywać najmniejsze szczegóły spotkań z Lottą, wzruszać się przyrodą czy nawet zwykłymi gestami innych ludzi. Jego emocje często wyrażają się przez łzy, co pokazuje, jak bardzo Werter jest podatny na wszelkie bodźce zewnętrzne. Po jednym ze spotkań z ukochaną pisze do Wilhelma: „Koniec ze mną, nie niosę tego dłużej! Dziś siedziałem przy niej [...] wzrok mój padł na jej obrączkę - łzy moje płynęły”. Takie wyznania ukazują jego niezdolność do racjonalnego podejścia do życia, co w znaczący sposób wpływa na tragiczny rozwój wydarzeń. Intensywność uczuć Wertera jest zarazem jego darem i przekleństwem – umożliwia mu intensywneprzeżywanie życia, ale jednocześnie prowadzi do nieuniknionego upadku.
Werter jest postacią wybitną, obdarzoną niezwykłym talentem artystycznym i intelektualnym. Jego zdolności oraz wrażliwość na piękno i przyrodę wyróżniają go na tle innych ludzi. Jest wykształcony, oczytany, a jego charakter cechuje szlachetność i idealizm. Jednakże wybitność bohatera sprawia, że trudno mu znaleźć zrozumienie wśród otoczenia. Werter jawi się jako indywidualista, kierujący się subiektywnymi przekonaniami i emocjami, które odrzucają logikę i konwenanse. Nie uznaje kompromisów ani innych sposobów myślenia niż własny, co sprawia, że czuje się wyobcowany. Jego wybitność izoluje go od społeczeństwa, które nie potrafi dostrzec wartości jego idei i emocji, prowadząc do poczucia osamotnienia. Werter jest jednostką, która płaci wysoką cenę za swoją wyjątkowość.
Relacja Wertera z Lottą jest jednym z najbardziej znanych motywów romantycznej literatury. Spotkanie z dziewczyną wywołuje w nim burzę emocji i natychmiastową fascynację. Jednak miłość ta od początku skazana jest na niepowodzenie – Lotta jest zaręczona z Albertem, co uniemożliwia spełnienie uczucia Wertera. Mimo to bohater nie potrafi o niej zapomnieć ani uwolnić się od swojego wyidealizowanego obrazu ukochanej. W jego oczach Lotta staje się symbolem doskonałości, ucieleśnieniem wszystkiego, co piękne i dobre. Werter idealizuje swoje uczucie, czyniąc z niego niemalże świętość, co tylko pogłębia jego cierpienie. Ich relacja, choć pełna wzniosłości, jest jednostronna, a niespełniona miłość staje się dla Wertera źródłem autodestrukcji.
Werter to buntownik, sprzeciwiający się wszelkim konwenansom społecznym i nierównościom klasowym. Jego protest wobec zastanego porządku wynika z poczucia niesprawiedliwości oraz wrażliwości na ludzką krzywdę. Szczególnym momentem, który ukazuje jego buntowniczą naturę, jest sytuacja w domu hrabiego, gdy zostaje upokorzony z powodu swojego mieszczańskiego pochodzenia. Werter nie akceptuje takiego traktowania i postanawia odejść ze służby, co symbolizuje jego odrzucenie wartości świata arystokracji. Jednocześnie bunt Wertera jest pełen sprzeczności – bohater nie widzi możliwości realnej zmiany rzeczywistości. Jego niezgoda na świat łączy się z biernością, co pogłębia poczucie melancholii i Weltschmerzu, charakterystyczne dla epoki romantyzmu. Jest to wyraz bezradności.
Werter znajduje ukojenie i poczucie harmonii w obcowaniu z przyrodą. Natura staje się dla niego ucieczką od trudów codzienności i niezrozumienia przez ludzi. Samotność, której doświadcza, pozwala mu na głęboką refleksję nad życiem i jego sensem. Bohater uwielbia otaczający go krajobraz – zachwyca się widokami, dźwiękami i barwami, co dodatkowo podkreśla jego wrażliwość artystyczną. W momentach kontemplacji przyrody Werter często sięga po literaturę, szczególnie dzieła Homera i Pieśni Osjana, które oddają jego romantyczną naturę i marzycielski charakter. Natura, choć daje mu chwilowe poczucie spokoju, nie jest jednak w stanie uwolnić go od cierpienia, które nosi w sobie. Werter żyje w świecie marzeń, co tylko pogłębia rozdźwięk między jego ideałami a rzeczywistością.
Samobójstwo Wertera jest kulminacją jego cierpienia i ostatecznym wyrazem niemożności pogodzenia się z rzeczywistością. Bohater, nie widząc sensu życia bez Lotty i odczuwając wszechogarniający Weltschmerz, decyduje się na desperacki krok. Przygotowania do śmierci są szczegółowo opisane – Werter ubiera się w ten sam strój, który nosił podczas pierwszego spotkania z ukochaną, co świadczy o tym, jak głęboko zakorzenione jest jego uczucie do Lotty. Zostawia także uporządkowane dokumenty, otwartą książkę „Emilia Galotti” i kieliszek wina, co wskazuje na precyzję i przemyślany charakter jego decyzji. Jego śmierć jest aktem romantycznej rezygnacji, ale również tragicznym dowodem na to, że nie był w stanie znaleźć swojego miejsca w świecie, który nie odpowiadał jego ideałom. Samobójstwo Wertera staje się symbolem romantycznej rozpaczy i konfliktu między jednostką a rzeczywistością.
Aktualizacja: 2024-12-06 09:53:11.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.