Tytułowy bohater Cierpień młodego Wertera Goethego należy do plejady najbardziej znanych postaci literackich. Uważany jest wręcz za kreację przełomową, mająca ogromny wpływ na ukształtowanie się nowej epoki - romantyzmu. Tym samym nie tylko możemy określić go jako typowego bohatera literatury tej epoki, a wręcz archetyp - zwany od jego imienia werterycznym.
Bohatera romantycznego przede wszystkim charakteryzował indywidualizm, często bardzo skrajny. Postrzegał się jako jednostkę wybitną, skazaną na samotność przez niezrozumienie. Towarzyszyła temu niezwykła emocjonalność, przekładającą uczucia ponad rozum. Nie mógł się więc odnaleźć w otaczającym go społeczeństwie. Bohater romantyczny był zazwyczaj nieszczęśliwie zakochany w wybrance swego sera. Splot takich cech powodował zazwyczaj tragiczną śmierć bohatera w wyjątkowo młodym wieku.
Werter jest osobą niezwykle emocjonalną, wręcz nienaturalnie popędliwą. Potrafi często i długo płakać, wzrusza go wiele rzeczy. Po jednej z wizyt u Lotty pisze przyjacielowi: ...koniec ze mną, nie niosę tego dłużej! Dziś siedziałem przy niej [...] wzrok mój padł na jej obrączkę - łzy moje płynęły".
Werter to jednostka wybitna, niezwykle utalentowana. Posiada talent artystyczny, jest wykształcony i szlachetny. Przejawia zarazem cechy indywidualisty o nastawieniu subiektywistycznym. Nie uznaje innych sposobów myślenia. Wybitność ta przysparza mu niezrozumienie w kręgach znajomych i przyjaciół.
Lotta i Werter są jedną z najbardziej znanych par literackich. Kiedy bohater poznaje swoją ukochaną, jest już ona narzeczoną Alberta. Mężczyzna nie potrafi jednak o niej zapomnieć. Ubóstwia Lottę, traktuje uczucie do niej w sposób wyidealizowany. Jest to jednak związek niespełniony, niemożliwy do realizacji.
Werter nie uznaje konwenansów ani zastanego porządku społecznego. Jest przy tym przeciwny przesądom stanowym i wywyższaniu się arystokracji. Szczególnie mocno odczuwa upokorzenie, którego doznaje w domu hrabiego. Zostaje wyproszony ze względu na swoje mieszczańskie pochodzenie. Odchodzi wiec ze służby arystokraty. To pokazuje, że Werter nie łatwo podporządkowuje się innym ludziom oraz zasadom.
Bohater Goethego uważa się za jednostkę wybitną i sprzeciwia porządkowi świata, zarazem jednak nie widzi możliwości przeciwstawienia mu się. Najlepiej widać to na przykładzie związku Alberta z Lottą. Werter trwa tam w bierności, nie potrafiąc ani zapomnieć o kobiecie, ani zawalczyć o jej uczucie. Z tą biernością wiąże się odczuwanie Weltschmerzu. Można to z niemiecka przetłumaczyć jako "ból istnienia". Oznacza dosłownie stan melancholii, załamania i apatii wywołany niemożnością działania w świecie, mimo chęci zmiany. Bohater nie jest zdolny zbuntować się przeciwko niedoskonałości świata ale nie potrafi też się do niej przystosować.
Werter szuka ucieczki przed niezrozumieniem świata oraz odczuwanym przez to bólem pośród przyrody i marzeń. Pierwszego lata zatrzymuje się w posiadłości pewnego hrabiego, jest urzeczony otaczającą dom naturą. Samotność niezwykle odpowiada Werterowi, wzbudza myśli o naturze filozoficznej, egzystencjalnej. Często szuka ukojenia wśród stron dzieł Homera, potem Pieśni Osjana.
Weltschmertz oraz niemożliwość życia bez Lotty prowadzi Wertera do samobójstwa. Uważa on bowiem takie rozwiązanie za jedyny sposób ucieczki przed cierpieniem swojego życia. Strzela on sobie w głowę z pistoletu, wcześniej bardzo starannie przygotowując swoją śmierć. Ubrany jest tak samo, jak kiedy poznał swoją ukochaną (niebieski frak, żółta kamizelka), porządkuje wszelkie dokumenty, na biurku ma kieliszek wina i otwartą książkę "Emilia Galotti".
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.