Lotta to ukochana Wertera, tytułowego bohatera powieści epistolarnej Goethego. Razem tworzą jedną z najsławniejszych par literackich w historii. Tworząc postać miłej, dobrej i pięknej dziewczyny, wielki poeta narodu niemieckiego przelewał na papier własne uczucie do Charlotte Buff - pierwowzoru bohaterki literackiej i narzeczonej swojego przyjaciela.
Spis treści
Lotta, podobnie jak Werter, była przedstawicielką warstwy mieszczańskiej. Jej ojcem jest książęcy komisarz, wdowiec z dziewięciorgiem dzieci. Lotta pomaga w wychowaniu młodszego rodzeństwa i opiekuje się domem - leśniczówką niedaleko miasteczka Waldheim. Po raz pierwszy główny bohater widzi ją podczas karmienia dzieci chlebem. Charlotta jest już wtedy zaręczona z Albertem, chwilowo nieobecnym. Mimo to zaprzyjaźnia się z Werterem, odnajduje w nim pokrewną duszę. Po ślubie pozwala nawet na odwiedziny bohatera, zachowuje jednak wierność mężowi. Gdy Albert nabiera do wizyt coraz niechęci, Lotta decyduje się na zachowanie dystansu wobec przyjaciela. Jest to ostateczny powód Wertera do popełnienia samobójstwa.
Bohaterka jest relatywnie młoda i niezwykle urodziwa. Werter opisuje ją w liście jako dziewczynę średniego wzrostu, o pięknej figurze. Zwraca przy tym uwagę na jej żywe wargi, świeże i hoże policzki oraz ciemne oczy. Charlotte poruszała się z wielkim wdziękiem, bardzo lubiła tańczyć. Charakterystyczną cechą, która potem stała się elementem mody "gorączki Werterycznej" była sukienka bohaterki - prosta, koloru białego, z kokardami u ramion i piersi.
Lotta, od pierwszych stron powieści, jawi się jako osoba niezwykle dobra i szlachetna. Jej życie pełne jest poświęceń, które podejmuje z naturalną łatwością. Zajmuje się młodszym rodzeństwem, pełniąc rolę matki po śmierci swojej rodzicielki. Lotta nie pozwala, aby obowiązki pozbawiły jej radości z życia. Uwielbia taniec, muzykę i spotkania towarzyskie. Jej otwartość i ciepło przyciągają ludzi, co widać szczególnie w relacji z Werterem. To właśnie te cechy – umiejętność bycia sobą, brak sztuczności i konwenansów – fascynują Wertera od pierwszego spotkania. Lotta jest osobą, z którą można swobodnie rozmawiać na każdy temat. Uwielbia literaturę, a wymiana myśli na temat książek i idei wzmacnia więź między nią a głównym bohaterem. Jest to relacja, która wychodzi poza zwykłe znajomości, tworząc iluzję głębokiego porozumienia.
Mimo bliskości, jaką Lotta czuje w stosunku do Wertera, nigdy nie przekracza granic lojalności wobec Alberta. Jej emocjonalna dojrzałość przejawia się w umiejętności rozdzielenia fascynacji i przyjaźni od miłości, którą darzy swojego męża. Lotta rozumie, że związek z Albertem, choć może mniej romantyczny, oferuje jej stabilność i oparcie, na których można budować wspólną przyszłość. Nawet gdy w Werterze dostrzega pokrewną duszę, pozostaje wierna obietnicy danej Albertowi. Lotta traktuje Wertera jak bliskiego przyjaciela, co dodatkowo zacieśnia więź między nimi. Mimo rosnącej fascynacji z jego strony, Lotta przez długi czas pozwala mu na regularne wizyty, starając się nie zranić jego uczuć. Postępuje w sposób pełen delikatności i taktu, próbując utrzymać równowagę między swoją lojalnością wobec Alberta a przyjaźnią z Werterem. Dopiero gdy sytuacja staje się nie do zniesienia – gdy Werter coraz bardziej zatraca się w swoim uczuciu i zaczyna zakłócać spokój jej małżeństwa – Lotta decyduje się na stanowcze kroki. Ograniczenie kontaktów z Werterem to dla niej trudna, ale konieczna decyzja.
Śmierć Wertera jest dla Lotty ogromnym ciosem. Choć podejmuje kroki, aby zdystansować się od niego dla dobra swojego związku z Albertem, nie jest w stanie przewidzieć tragicznych konsekwencji. Samobójstwo Wertera, którego nie zdołała odwieść od jego obsesji, staje się dla niej źródłem głębokiego żalu i poczucia winy. Jej cierpienie świadczy o głębokiej empatii i o tym, jak bardzo była zaangażowana w próbę ocalenia Wertera, choć była to misja z góry skazana na niepowodzenie. Ukochana Wertera jest dziewczyną niezwykle dobrą i pogodną, a przy tym odpowiedzialną. Nie dziwi więc fakt obdarzenia jej tak wielkim afektem. Należy jednak pamiętać, że obraz przedstawiany przez bohatera w listach do Wilhelma jest wyidealizowany. Werter, podobnie jak Gustaw w “Dziadach” Mickiewicza i wiele romantycznych postaci po nim, nie dostrzega w obiekcie uczucia realnej osoby.
Aktualizacja: 2024-12-01 15:45:43.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: kontakt@poezja.org. Bardzo dziękujemy.