Lotta to ukochana Wertera, tytułowego bohatera powieści epistolarnej Goethego. Razem tworzą jedną z najsławniejszych par literackich w historii. Tworząc postać miłej, dobrej i pięknej dziewczyny, wielki poeta narodu niemieckiego przelewał na papier własne uczucie do Charlotte Buff - pierwowzoru bohaterki literackiej i narzeczonej swojego przyjaciela.
Lotta, podobnie jak Werter, była przedstawicielką warstwy mieszczańskiej. Jej ojcem jest książęcy komisarz, wdowiec z dziewięciorgiem dzieci. Lotta pomaga w wychowaniu młodszego rodzeństwa i opiekuje się domem - leśniczówką niedaleko miasteczka Waldheim. Po raz pierwszy główny bohater widzi ją podczas karmienia dzieci chlebem. Charlotta jest już wtedy zaręczona z Albertem, chwilowo nieobecnym. Mimo to zaprzyjaźnia się z Werterem, odnajduje w nim pokrewną duszę. Po ślubie pozwala nawet na odwiedziny bohatera, zachowuje jednak wierność mężowi. Gdy Albert nabiera do wizyt coraz więcej niechęci, Lotta decyduje się na zachowanie dystansu wobec przyjaciela. Jest to ostateczny powód Wertera do popełnienia samobójstwa.
Bohaterka jest relatywnie młoda i niezwykle urodziwa. Werter opisuje ją w liście jako dziewczynę średniego wzrostu, o pięknej figurze. Zwraca przy tym uwagę na jej żywe wargi, świeże i hoże policzki oraz ciemne oczy. Charlotte poruszała się z wielkim wdziękiem, bardzo lubiła tańczyć. Charakterystyczną cechą, która potem stała się elementem mody "gorączki Werterycznej" była sukienka bohaterki - prosta, koloru białego, z kokardami u ramion i piersi.
Lotta jawi się od początku jako dobra i szlachetna osoba. Dobrowolnie dźwiga brzemię opieki nad młodszym rodzeństwem, pomocy ojcu. Nie traci przy tym pogody ducha, żyje pełnią swojej młodości. Uwielbia tańczyć, lubi muzykę i bujne życie towarzyskie. Wertera pociąga w niej również brak konwenansu, zdolność do swobodnej wymiany poglądów oraz umiłowanie dobrej lektury.
Zarazem Lotta przejawia wielką dojrzałość emocjonalną. Nie łamie słowa danego Albertowi, mimo znalezienia w Werterze pokrewnej duszy. Związek z mężem daje jej stabilność, oparcie i trwalszy rodzaj miłości. Wertera traktuje jak bliskiego przyjaciela, pozwalając mu na wizyty nawet wobec rosnącej niechęci Alberta. Dopiero kiedy jego obecność zaczyna zagrażać związkowi, Lotta decyduje się na zachowanie dystansu wobec zakochanego młodzieńca. Jego śmierć przeżywa dogłębnie, sama popadając w ciężki stan.
Ukochana Wertera jest dziewczyną niezwykle dobrą i pogodną, a przy tym odpowiedzialną. Nie dziwi więc fakt obdarzenia jej tak wielkim afektem. Należy jednak pamiętać, że obraz przedstawiany przez bohatera w listach do Wilhelma jest wyidealizowany. Werter, podobnie jak Gustaw w Dziadach i wiele romantycznych postaci po nim, nie dostrzega w obiekcie uczucia realnej osoby. Co więcej, uczucie to przynosi cierpienie nie tylko dla bohatera. Samobójstwo adoratora kończy się dla niej omdleniem i otarciem o śmierć. Jest w istocie ofiarą szaleńczej miłości Wertera.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.