Miłość to jeden z głównych wątków Lalki Bolesław Prusa. Autor rozlicza się na kanwach swojej powieści z mitem romantycznego uczucia, ukazując jak, bardzo zdegradowano stosunki damsko-męskie w społeczeństwie XIX wieku. W Lalce możemy dopatrzyć się następujących wątków miłosnych:
Główny wątek miłosny powieści. Kochający romantycznie i bez wzajemności Stanisław Wokulski jest niejako "lalką" wodzoną za sznurki przez Łęcką. To właśnie dla niej wzbogaca się i stara wkupić w łaski arystokracji. Wykupuje również długi ojca dziewczyny, a nawet kupuje ich kamienicę. Łęcka nie kocha jednak Wokulskiego, ponieważ nie jest zdolna do prawdziwego uczucia - to jedynie pusta kokietka. Ostatecznie, kiedy daje się przekonać do związku z powodów finansowych, łamie Wokulskiemu serce flirtem ze Starskim. Główny bohater próbuje przez to popełnić samobójstwo.
Jest to wątek przedstawiony jako alternatywny do powyższego. Ewidentnie Wokulski oraz Stawska pasują do siebie pod wszystkimi względami, a ich bliscy zdają się to dostrzegać. Szczególnie Ignacy Rzecki chce połączyć tych dwoje, sam zaś prawdopodobnie podkochuje się w Stawskiej. Na przeszkodzie tego uczucia stoi jednak zapatrzenie Wokulskiego w Łęcką i trudna sytuacja cywilna Stawskiej (jest mężatką którą nie wie, czy jej mąż żyje). Ostatecznie miłość ta nie dochodzi do skutku.
Rzemieślnik-pogorzelec i była ulicznica poznają się w wyniku udzielonej im obojgu przez Wokulskiego pomocy. Marianna, opiekując się chorym Węgiełkiem, zyskuje jego wdzięczność, która przeradza się w prawdziwą miłość. Jako nieliczni w książce wydają się szczęśliwi w swoim uczuciu do momentu, kiedy Węgiełek spotyka się ze Starskim - człowiekiem, który sprowadził Mariannę na ulicę. Wtedy zraża się do niej, choć nadal ma do niej spore przywiązanie.
W młodości pani Zasławska kochała się z wzajemnością w stryju głównego bohatera - Stanisławie. Niestety, ich związek nie mógł dojść do skutku ze względu na opinię społeczną. Małżeństwo ubogiego szlachcica i dziedziczki sporej fortuny uznawano za mezalians nie do przezwyciężenia. Przez całe życie była nieszczęśliwa z powodu rozdzielenia jej ze stryjem Wokulskiego. Zasławska uważała przy tym, że małżeństwa podyktowane pieniędzmi są gwałtem zadanym na miłości.
Baronostwo to małżeństwo żyjące w separacji. Krzeszowska pochodzi z bogatej mieszczańskiej rodziny i nie była akceptowana przez rodzinę męża, która pomimo tego pożyczała od niej pieniądze. Kobieta nie potrafi pogodzić się ze śmiercią jedynego dziecka, zaś jej mąż to hazardzista. Ostatecznie baronowa spłaca jego długi, byleby tylko do niej wrócił. Baronostwo jest przykładem nieszczęśliwego związku, rodziny w rozpadzie.
W młodości doktor Szuman kochał polską szlachciankę, dla której chciał nawet zmienić religię na chrześcijańską. Niestety, kobieta zmarła tuż przed ślubem. Zrozpaczony Szuman próbował z tego powodu popełnić samobójstwo, nie udało mu się jednak. Odzyskał co prawda równowagę psychiczną ale stał się cynikiem. Od tego czasu do miłości podchodzi bardzo sceptycznie, opisując ją jako jedynie maskę za którą ukrywa się instynkt przedłużenia gatunku. Obwinia również cywilizację i religię za zniweczenie idei miłości przez wypaczenie jej różnymi sankcjami.
Ignacy Rzecki wspomina, że niegdyś również kochał się w pewnej kobiecie. Niestety, ta spotykała się z innym mężczyzną. Od tego czasu Rzecki ma negatywny stosunek do wyidealizowanego obrazu miłości. Jest to szczególnie symptomatyczne na tle jego idealistycznego podejścia do życia, wyjętego rodem z epoki napoleońskiej.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.