Charakterystyka Baronostwa Krzeszowskich

Autorka charakterystyki: Adrianna Strużyńska. Redakcja: Gabriela Adamczyk.

Baron Krzeszowski i jego żona na­le­żą do naj­barw­niej­szych bo­ha­te­rów „Lal­ki”. Po­sia­da­ją wie­le ne­ga­tyw­nych cech, przez co nie wzbu­dza­ją sym­pa­tii czy­tel­ni­ka. Jed­nak, jak do­wia­du­ją się czy­tel­ni­cy, ich po­stę­po­wa­nie wy­ni­ka w zna­czą­cej mie­rze z nie­szczę­śli­we­go ży­cia. 

Spis treści

Historia Baronostwa Krzeszowskich

Ba­ron i Ba­ro­no­wa Krze­szow­scy to przedstawiciele arystokracji, któ­rzy mie­rzą się oni z ro­sną­cy­mi pro­ble­ma­mi ma­jąt­ko­wy­mi. Ich zwią­zek zo­stał za­war­ty ze wzglę­dów ma­te­rial­nych. Małżeństwo jest w separacji, bo Krze­szow­ska nie zga­dza się na roz­wód. W prze­szło­ści para straciła córkę

Baronowa Krzeszowska — przedstawienie postaci

Ba­ro­no­wa Krze­szow­ska wy­wo­dzi się z zamożnej, mieszczańskiej rodziny. Ze wzglę­du na swo­je po­cho­dze­nie, zo­sta­ła od­rzu­co­na przez krew­nych męża. Po­czu­cie wyż­szo­ści nie prze­szko­dzi­ło jed­nak ary­sto­kra­tom w po­ży­cza­niu pie­nię­dzy od Krze­szow­skiej. Cho­ciaż po­sia­da nie­ma­ły ma­ją­tek, ubie­ra się skrom­nie. Jest bla­da i gład­ko ucze­sa­na, wciąż nosi ża­ło­bę po śmier­ci cór­ki.

Krze­szow­ska miesz­ka na dru­gim pię­trze ka­mie­ni­cy Łęc­kich, któ­rą póź­niej ku­pu­je Wokulski. Zaj­mu­je duże miesz­ka­nie, ale spędza całe dnie w pokoju córeczki, o któ­ry dba tak, jak­by dziec­ko na­dal żyło. Resz­ta miesz­ka­nia jest za­nie­dba­na — wszyst­kie me­ble i lu­stra są za­sło­nię­te, a ro­śli­ny daw­no zwię­dły.

Usposobienie Krzeszowskiej

Krze­szow­ska jest kłótliwą intrygantką, przez co oto­cze­nie nie da­rzy jej sym­pa­tią. Wy­ta­cza pro­ces stu­den­tom z ka­mie­ni­cy, któ­rzy na każ­dym kro­ku jej do­ku­cza­ją. Łęccy oba­wia­ją się ba­ro­no­wej — są prze­ko­na­ni, że źle im ży­czy. 

Ba­ro­no­wa za­mie­rza ku­pić ka­mie­ni­cę Łęc­kich, żeby zo­stać w miesz­ka­niu, w któ­rym zmar­ła jej cór­ka. W tym celu za­trud­nia u sie­bie Helenę Stawską, po­nie­waż ma na­dzie­ję, że ta prze­ko­na Wo­kul­skie­go do sprze­da­ży. W koń­cu Krzeszowska kupuje kamienicę za wy­so­ką cenę. Wy­ka­zu­je się chci­wo­ścią, na­tych­miast pod­wyż­sza lo­ka­to­rom czynsz. 

Ko­bie­ta źle trak­tu­je kla­sę pra­cu­ją­cą. Swo­ją słu­żą­cą, Staw­ską, po­dej­rze­wa o ro­mans z ba­ro­nem. Wy­ta­cza Staw­skiej absurdalny proces o kradzież lalki. Po po­wro­cie męża Krze­szow­ska sta­je się bar­dziej po­kor­na. Prze­pra­sza He­le­nę, a na­wet wpła­ca da­tek na cele do­bro­czyn­ne. 

Baron Krzeszowski — przedstawienie postaci

Ba­ron Krze­szow­ski to typowy przedstawiciel zepsutej arystokracji, któ­re­go ży­cie kon­cen­tru­je się na utrzy­ma­niu swo­je­go sta­tu­su spo­łecz­ne­go. Męż­czy­zna jest dum­ny ze swo­je­go po­cho­dze­nia, ale w rzeczywistości wciąż wpada w długi i żyje z pie­nię­dzy swo­jej żony. Mimo wszyst­ko nie po­tra­fi od­pu­ścić so­bie przy­jem­no­ści. Jed­ną z nich jest hazard, kon­kret­niej gra w kar­ty i wy­ści­gi kon­ne. 

Usposobienie Krzeszowskiego

Ba­ron to czło­wiek o złej reputacji w towarzystwie. Cha­rak­te­ry­zu­je go wy­bu­cho­wość, a tak­że ogrom­na sła­bość do ko­biet — m.in. za­le­ca się do Staw­skiej, słu­żą­cej Krze­szow­skiej, ale zo­sta­je od­rzu­co­ny. Z żoną nie łą­czy go żad­ne uczu­cie, je­dy­nie pie­nią­dze. 

Mimo to Krze­szow­ski potrafi postąpić honorowo zgodnie z kodeksem szlacheckim. Po znie­wa­że­niu Izabeli sta­je do po­je­dyn­ku z Wo­kul­skim. Ba­ron jest do­brym strzel­cem, po­cząt­ko­wo za­mie­rza za­strze­lić kup­ca, ale póź­niej po­sta­na­wia po­strze­lić go w nogę. Jed­nak Krze­szow­ski prze­gry­wa po­je­dy­nek i za­cho­wu­je się w nie­ty­po­wy spo­sób — wy­sy­ła Iza­be­li swój wy­bi­ty ząb.

Rola Krzeszowskich w powieści

Krze­szow­scy, szcze­gól­nie Ba­ron, obrazują upadek tradycyjnej arystokracji, któ­ra pro­gre­syw­nie tra­ci wpły­wy i ma­jąt­ki w ob­li­czu ro­sną­cej bur­żu­azji. Hi­sto­ria związ­ku miesz­czan­ki z przed­sta­wi­cie­lem naj­wyż­szej kla­sy spo­łecz­nej sta­no­wi kry­tycz­ny ko­men­tarz o tym, jak dawne elity zmagają się z nowymi realiami ekonomicznymi i społecznymi


Prze­czy­taj tak­że: Kazimierz Starski – charakterystyka

Ak­tu­ali­za­cja: 2024-09-06 12:09:59.

Sta­ra­my się by na­sze opra­co­wa­nia były wol­ne od błę­dów, te jed­nak się zda­rza­ją. Je­śli wi­dzisz błąd w tek­ście, zgłoś go nam wraz z lin­kiem lub wy­ślij ma­ila: kon­takt@po­ezja.org. Bar­dzo dzię­ku­je­my.