Baron Krzeszowski i jego żona należą do najbarwniejszych bohaterów „Lalki”. Posiadają wiele negatywnych cech, przez co nie wzbudzają sympatii czytelnika. Ich postępowanie w dużej mierze wynika jednak z nieszczęśliwego życia. Małżeństwo straciło córkę, a ich wzajemne relacje są bardzo złe.
Baronowa Krzeszowska wywodzi się z zamożnej, mieszczańskiej rodziny. Ze względu na swoje pochodzenie, została odrzucona przez krewnych męża. Poczucie wyższości nie przeszkodziło jednak arystokratom w pożyczaniu pieniędzy od Krzeszowskiej. Baronowa jest bogatą kobietą, ale wygląda skromnie. Jest blada i gładko uczesana, wciąż nosi żałobę po śmierci córki.
Krzeszowska mieszka na drugim piętrze kamienicy Łęckich, którą później kupuje Wokulski. Zajmuje duże mieszkanie, ale spędza całe dnie w pokoju córeczki. Wystrój pomieszczenia nie sugeruje, że dziewczynka nie żyje. Baronowa regularnie zmienia tam pościel, wszystkie rzeczy córki znajdują się na swoich miejscach. Zatrudnia służącą, którą bardzo źle traktuje. Oskarża ją o niemoralne prowadzenie się oraz kradzieże, a nawet bije. Mieszkanie jest zaniedbane, zasłonięto meble i lustra, a rośliny zwiędły. Baronowa zmaga się z problemami psychicznymi, często przez kilka dni nie jest w stanie niczego zjeść.
Krzeszowska jest kłótliwą intrygantką, przez co otoczenie nie darzy jej sympatią. Wytacza proces studentom, którzy na każdym kroku jej dokuczają. Łęccy obawiają się baronowej, są przekonani, że źle im życzy. Krzeszowska pozostaje w konflikcie z mężem. Nie zgadza się na rozwód, chociaż chce sama zarządzać swoim majątkiem. Baronowa zamierza kupić kamienicę Łęckich, żeby zostać w mieszkaniu, w którym zmarła jej córka. W tym celu zatrudnia u siebie Helenę Stawską, ponieważ ma nadzieję, że ta przekona Wokulskiego do sprzedaży.
W końcu Krzeszowska kupuje kamienicę za wysoką cenę. Wykazuje się chciwością, natychmiast podwyższa lokatorom czynsz. Kobieta okazuje się też zazdrosna. Podejrzewa Stawską o romans z baronem. W rzeczywistości zazdrości Helenie urody i zdrowej córeczki. Wytacza Stawskiej absurdalny proces o kradzież lalki. Po powrocie męża, Krzeszowska staje się bardziej pokorna. Przeprasza Helenę, a nawet wpłaca datek na cele dobroczynne. Trudne usposobienie baronowej w duże mierze wynika z samotności. Krzeszowska straciła córkę, żyje w nieudanym małżeństwie, nie ma nawet rodziny.
Baron Krzeszowski jest hazardzistą, gra w karty oraz bierze udział w wyścigach konnych. Mężczyzna jest dumny ze swojego arystokratycznego pochodzenia, ale w rzeczywistości żyje z pieniędzy swojej żony. Gardzi niższymi warstwami społecznymi, ale sam wciąż popada w długi.
Krzeszowski potrafi jednak postąpić honorowo. Po znieważeniu Izabeli, staje do pojedynku z Wokulskim. Baron jest dobrym strzelcem, początkowo zamierza zastrzelić kupca, ale później postanawia postrzelić go w nogę. Krzeszowski przegrywa pojedynek i zachowuje się w nietypowy sposób - wysyła Izabeli swój wybity ząb.
W towarzystwie uznaje się go za dziwaka. Baron potrafi wykazać się pokorą, przyznaje, że Wokulski nie oszukał go podczas sprzedaży klaczy. Bywa naiwny, wierzy oszustowi Maruszewiczowi. Krzeszowski jest kobieciarzem. Zaleca się do Stawskiej, ale zostaje odrzucony. Żona wie, że baron ją zdradza. Krzeszowski nie kocha baronowej, chciałby żeby Maruszewicz ją uwiódł. Wraca do żony tylko dlatego, że skończyły mu się pieniądze.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.