Świat kręci się dookoła pieniądza, który nim rządzi. Nie jest to wielka tajemnica, a oczywistość, która od tysięcy lat jest jedną z podstawowych zasad obowiązujących w społeczeństwie. Posiadanie majątku jest przyjemne, ponieważ jesteśmy w stanie pozwolić sobie na wiele rzeczy lub usług, których nie moglibyśmy osiągnąć bez pieniędzy. Dla niektórych osób pomnażanie swojego bogactwa jest pracą, pasją i głównym celem egzystencji. Jednak czy pieniądze zawsze dają nam szczęście? Czy są źródłem radości i spokoju, czy może wpływają na nas destrukcyjnie, niszcząc nasze relacje z innymi i sprawiając, że stajemy się bezdusznymi maszynami pozbawionymi uczuć wyższych? Jak pieniądze wpływają na nas jako ludzi i od czego jest to zależne?
Pieniądze i gromadzenie majątku to jeden z głównych tematów poruszanych w „Ojcu Goriot” Honoré de Balzaka. Tytułowy bohater to bogaty handlarz zbożem, który po śmierci ukochanej żony zostaje sam z dwiema córkami – Anastazją i Delfiną. Rozpieszcza dziewczęta do granic możliwości, sprawiając im drogie podarunki oraz spełniając każdą ich zachciankę. W wieku piętnastu lat panny jeżdżą własnymi powozami, mieszkają w domku, który wygląda jak pałac, chodzą w najdroższych sukniach i noszą klejnoty. Nie doznają jednak miłości i czułości ze strony ojca, który uczy córki, jak brać i liczyć pieniądze. Anastazja i Delfina dorastają w przekonaniu, że o wartości człowieka decyduje jego stan majątkowy.
Mści się to na Goriocie, kiedy panny dorastają i wychodzą bogato za mąż. Zrywają z ojcem kontakt i wstydzą się go. Nie odwiedzają rodzica, wyśmiewają na salonach i pozwalają z niego szydzić. Nie interesują się jego losem. Jednak nie przeszkadza im to, by przychodzić do ojca po pieniądze na kolejne zachcianki. Nawet w chwili śmierci Anastazja zjawia się u ojca i nie spędza z nim ostatnich chwil jego życia, a prosi o pieniądze na kolejną suknię, którą chce ubrać na kolację, podczas której musi pokazać się jako najbogatsza na salonach. Goriot umiera więc samotnie, a córki nie przybywają nawet na jego pogrzeb.
Anastazja i Delfina były zaślepione pieniądzem do tego stopnia, że nie umiały okazać wyższych uczuć osobie, której zawdzięczały wszystko. Ich żądza pieniądza oraz chęć pomnażania majątku kładły się cieniem na wszystkie decyzje, które siostry podejmowały. W ich przypadku pieniądz okazał się siłą destrukcyjną, która skłóciła kobiety między sobą i sprawiła, że nie pożegnały ojca, kiedy ten umierał.
Święty Franciszek z Asyżu, bohater zbioru opowiadań „Kwiatki świętego Franciszka” to przykład odwrotnego zachowania do tego, które prezentowały córki Goriota. Mężczyzna pochodził z bardzo bogatej rodziny, której niczego nie brakowało. Był bogobojny i wierzący, postanowił oddać swoje życie Panu. Rozdał więc cały majątek, który posiadał, ponieważ wiedział, że te pieniądze są bardziej potrzebne ubogim, niż jemu samemu.
Dla Franciszka pieniądze nie były źródłem destrukcji, ponieważ nie sprawiały, że mężczyzna stawał się złym człowiekiem. Wręcz przeciwnie – wspierały go w pomocy potrzebującym, chorym i biednym. Wszystko, co Franciszek zarobił, przeznaczał na osoby o gorszym statusie finansowym, poprawiając ich sytuację materialną. Pomaganie innym dawało Franciszkowi szczęście i radość, sprawiało, że czuł się spełnionym człowiekiem, który wykonywał wolę Boga. Pieniądze nie przysłoniły świętemu oczu, a były narzędziem, dzięki któremu sprawiał, że świat był lepszym, weselszym miejscem.
Pieniądze mogą być źródłem szczęścia lub destrukcji. Same w sobie nie są złe lub dobre. Tylko od nas zależy, w jaki sposób będziemy podchodzić do posiadanego przez nas majątku - czy pozwolimy, by przesłonił nam oczy i sprawił, że nasza zachłanność będzie wpływała na nasze decyzje, czy raczej będziemy umiejętnie korzystać z pieniędzy, czyniąc je narzędziem do realizacji celów i pomocy innym.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.