Vautrin to jeden z głównych bohaterów powieści „Ojciec Goriot” Honoré de Balzaka. Jego prawdziwe nazwisko to Jakub Collin. Opowiada o sobie, że jest kupcem, jednak naprawdę to przestępca, który ukrywa się w pensjonacie wdowy Vauquer. Jego pseudonim to Ołży – Śmierć, który jest związany z tym, że zawsze unika niebezpieczeństwa i trudnych sytuacji.
Vautrin jest około czterdziestoletnim mężczyzną. Ma farbowane włosy. Opisywany jest jako człowiek z wesołym usposobieniem, lubi żartować i jest bardzo uczynny. Jednak jest to maska, którą zakłada przy swoich przyjaciołach – Eugeniuszu i Goriocie, których nie chce wplątywać w swoje kryminalne machlojki. Wobec nich jest lojalny, troszczy się o przyjaciół i chce dla nich jak najlepiej, nawet własnym kosztem. Wśród obcych ludzi stara się pokazać, że jest osobą o zimnej krwi. Pluje na kilka kroków do przodu i ma groźne spojrzenie. Jest bogaty i ma duże wpływy w świecie gangsterskim, to jednak osoba wykluczona społecznie, wyrzutek, który nie jest nigdzie mile widziany.
Vautrin to osoba, która nie boi się mordować ludzi, chociaż nie wiadomo, czy w momencie poznania go ma już taką zbrodnię na swoim koncie. Planował zabicie brata Wiktoryny, z którą mógłby ożenić się Eugeniusz i przejąć jej majątek, a później część pieniędzy oddać Collinowi. Vautrin nie zabija jednak mężczyzny, ponieważ Rastignac nie chce brać udziału w morderstwie i ożenku z kobietą.
Vautrin jest pewnego rodzaju buntownikiem, który nie zgadza się z obowiązującymi normami społecznymi. Żyje po swojemu, jest indywidualistą. Wie o tym, że zasady obowiązujące na świecie nie są moralne i są sprzeczne wewnętrznie.
To on tłumaczy Eugeniuszowi zawiłości świata arystokracji i łamie w nim zasady, które chłopak wyniósł z rodzinnego domu. Pokazuje fałszywość i obłudę paryskiej szlachty, ale wyjaśnia, że tylko w sposób niemoralny można dorobić się wielkiej fortuny i wejść wysoko w hierarchii społecznej. Wie, że żyje zgodnie z zasadami arystokratów, jednak w przeciwieństwie do nich – przyznaje się do tego. Szlachta stara się kryć swoje intrygi i obłudę, a Collin mówi otwarcie o swoim postępowaniu.
Tym, co go wyróżnia od innych bohaterów, jest brak słabości do kobiet. Vautrin gustuje w mężczyznach. W czasie podróży galerami był związany z korsykańskim złodziejem, z którym uciekł z więzienia. W pensjonacie wdowy Vauquer stara się być blisko młodego studenta. Jest gotowy oddać mu się ciałem i duszą. Mężczyzna skrycie uwielbia Eugeniusza, nazywa go cherubinem. Mówi, że gdyby był kobietą, chciałby związać się z Rastignacem i żyć u jego boku. Jednocześnie Collin nie akceptuje swojej seksualności – posiadał żonę, której nie kochał, znęcał się nad nią i zdradzał, a finalnie ubezwłasnowolnił i pozbawił majątku.
Niemoralny przestępca Vautrin jest przeciwieństwem dobrodusznego i uczciwego Eugeniusza, z którym idealnie się dopełnia. Collin uczy Rastignaca życia w Paryżu, a student hamuje zbrodniarza przed popełnianiem kolejnych grzechów. Jednocześnie Vautrin jest niejako osobą, którą w przyszłości stanie się Eugeniusz – zdemoralizowanym, nieuczciwym, fałszywym człowiekiem, który nie boi się wykorzystywać ludzi dla własnych korzyści. Rastignac jest zaś odbiciem młodości Collina – idealista z wielkimi planami i marzeniami, który zderzył się z brutalną rzeczywistością francuskiego społeczeństwa.
Pod koniec powieści zostaje aresztowany, ponieważ panna Michonneau doniosła na niego. Kobieta współpracowała z policją tylko dlatego, że miała z tego niewielkie korzyści finansowe.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.