Najważniejszym wątkiem epopei Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz” jest motyw patriotyczny. Pojawiają się jednak również liczne wątki poboczne. Jednym z nich jest motyw miłości. Wnosi on do utworu elementy komizmu, głównie za sprawą intryg przebiegłej Telimeny. Mickiewicz opisał zarówno prawdziwe uczucia, jak i niezobowiązujący, towarzyski flirt.
W epopei zostało ukazane kilka historii miłosnych zarówno tych szczęśliwych, jak i nieszczęśliwych. Parą, której nie udało się być razem, są Jacek Soplica i Ewa Horeszkówna. Czytelnik poznaje ich historię z opowieści innych bohaterów. Jacek i Ewa zakochali się w sobie z wzajemnością. Niestety, Ewa nie mogła sama decydować o swojej przyszłości. Jej ojciec, Stolnik Horeszko, przyjmował Soplicę na zamku, ponieważ miał nadzieję, że w ten sposób skorzysta z jego popularności i zapewni sobie większe poparcie podczas sejmików.
Jacek obawiając się odrzucenia, nigdy nie zapytał o rękę córki Stolnika. Ewa, wbrew swojej woli, wyszła za zamożnego kasztelana litewskiego. Na swoje zaręczyny zareagowała rozpaczą, ale nie mogła sprzeciwić się ojcu. Jacek również ułożył sobie życie. Poślubił dobrą, skromną dziewczynę, która szczerze go kochała. Nie potrafił jednak odwzajemnić jej uczuć. Zaczął nadużywać alkoholu, a jego żona młodo zmarła. Jacek został więc sam z synem Tadeuszem. Zamordował Stolnika, przez co musiał udać się na emigrację. Losy Ewy również nie potoczyły się szczęśliwie. Razem z mężem, została zesłana na Syberię. Oboje tam zmarli, dlatego córka Ewy - Zosia, została sierotą.
Miłość Zosi i Tadeusza jest w pewnym sensie dopełnieniem historii ich rodziców. Jackowi i Ewie nie dane było być razem, ale ich dzieci stworzyły szczęśliwy związek. Uczucie Zosi i Tadeusza z pewnością było szczere, ale stanowiło część planu Jacka. Pojawił się w Soplicowie, ukrywając się w zakonnym habicie i przedstawiając się, jako ksiądz Robak. Dążył do zjednoczenia rodów Sopliców i Horeszków, dzięki związkowi młodych. Niewiele jednak brakowało, żeby jego plan nie został zrealizowany, ponieważ doszło do nieporozumienia. Po powrocie do Soplicowa, Tadeusz spotkał w swoim dawnym pokoju piękną dziewczynę - Zosię. Gdy jednak poznał Telimenę, niesłusznie pomyślał, że to ją widział rankiem. Tadeusz uległ urokowi osobistemu kokietki Telimeny. Mogło się nawet wydawać, że naprawdę się w niej zakochał.
Telimena była jednak dojrzałą, doświadczoną kobietą, dlatego miała do tej relacji większy dystans. Jednocześnie próbowała rozkochać w sobie Tadeusza i Hrabiego. Telimena okazywała zainteresowanie również Asesorowi. Nie kierowała się prawdziwymi uczuciami. W XIX wieku, małżeństwo było dla kobiety jedynym sposobem na zapewnienie sobie spokojnej, dostatniej przyszłości. Mogło się wydawać, że Telimenie jest najbliżej do Hrabiego. Oboje fascynowali się zagranicznymi pejzażami i interesowali się sztuką. Kobieta nie pozostała mu jednak wierna. Hrabia również nie był stały w uczuciach. Przeszedł chwilową fascynację Zosią, ale natychmiast zmienił swoje nastawienie do dziewczyny, gdy zobaczył, że karmi ptactwo.
Tadeusz w końcu wyzwolił się spod uroku Telimeny. Zaczął dostrzegać, że kobieta jest od niego zacznie starsza. Gdy ponownie spotkał Zosię, zdał sobie sprawę, że to właśnie ją widział rankiem w ogrodzie. Telimena źle zareagowała na odrzucenie ze strony Tadeusza, ale szybko skierowała swoje zainteresowanie w stronę Hrabiego. Gdy młodzieniec postanowił zaciągnąć się do wojska, dała mu w prezencie wstążkę od swojej sukni. Nie zamierzała jednak czekać na powrót Hrabiego. Telimena zaręczyła się z Rejentem. Nie kierowała się fascynacją, ale troską o swoją przyszłość. Jej dawny adorator - Asesor, zaręczył się z Teklą Hreczeszanką. Tej parze Mickiewicz poświęcił jednak najmniej uwagi.
Najważniejszą rolę odgrywają w utworze zaręczyny Tadeusza i Zosi. Zosia, w przeciwieństwie do Telimeny, była raczej bierna. Dziewczyna zaczekała jednak, aż Tadeusz wróci z wojny, a przed wyjazdem dała mu obrazek św. Genowefy i relikwie św. Józefa. Tadeusz dał jej wolną rękę, dlatego Zosia postanowiła poślubić go z własnej woli. Plan Jacka został więc zrealizowany.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.