Eliza Orzeszkowa jest znana przede wszystkim jako autorka powieści „Nad Niemnem”. Powstała ona w epoce pozytywizmu i porusza ważne dla tego okresu wątki. Należą do nich przede wszystkim tematy różnic klasowych czy klęski powstania styczniowego i pamięci o nim. Orzeszkowa w tym celu nakreśliła też wiele charakterystycznych postaci, do których należy między innymi Teofil Różyc.
Teofil Różyc to mizerny, około trzydziestoletni mężczyzna. Jest wysoki, ale bardzo wątły, włosy nosił ufryzowane, ukrywając w ten sposób tworzącą się nad czołem łysinę. Rysy twarzy miał regularne i delikatne, a jego cera była jasna i gładka. Nieustannie można jednak było zauważyć poruszające twarzą Różyca tiki nerwowe. Mężczyzna nosi się w sposób modny i nowoczesny, widać, że zna trendy obowiązujące w świecie mody.
Różyc to osoba uzależniona od morfiny i traktująca ten narkotyk jako najlepsze lekarstwo na wszelkie dolegliwości. Cierpi z powodu nałogu, ale wierzy, że z jego szponów wyciągnie go małżeństwo z Justyną Orzelską. Nie od samego początku widzi jednak w tej dziewczynie kandydatkę na małżonkę. Różyc ma też tendencję do trwonienia swojego majątku, wydaje pieniądze na podróże, rozrywki czy kobiety. Mimo to jest na tyle bogaty, że nawet mimo uszczuplenia swoich finansów, to dalej jest uznawany za korzystną partię. Różyc nie ceni jednak ciężkiej i uczciwej pracy, co wywołuje pogardę u Benedykta i Witolda.
Różyc większość swojego życia spędził poza krajem, nie obchodzą go sprawy zniewolonej ojczyzny. Nie ma pojęcia na temat przeszłych tragicznych wydarzeń, nie zbudował w sobie tożsamości narodowej. Litwa jest dla niego równie egzotyczna, co dalekie kraje. Czuje się tam obco i źle, nigdzie naprawdę nie jest u siebie.
Orzeszkowa opisuje Różyca jako człowieka amoralnego, nieuczciwego i egoistycznego. Myśli przede wszystkim o sobie i początkowo planuje uczynić z Justyny jedynie swoją kochankę. Nałóg sprawia, że wrażliwość i empatia Różyca powoli znikają. Jego tryb życia zmęczył go, pozostawił po sobie jedynie rozczarowanie i nudę. Podobnie jak Zygmunt Różyc szuka nowych podniet i rozrywki, czegoś, co zajmie jego uwagę i go zabawi na jakiś czas.
Różycowi brakuje w życiu zajęcia, celu, bliskich osób. Do nikogo nie jest przywiązany, nie obchodzi go praca we własnym majątku, nudzi go wszystko i do niczego nie dąży. Mocniejszych wrażeń dostarcza mu jedynie morfina i Różyc stopniowo pogrąża się w zgubnym nałogu, który ma na niego katastrofalny wpływ. Mimo to Różyc poleca ją na przykład Emilii Korczyńskiej.
Różyc jest postacią jednoznacznie negatywną, morfinistą bez moralności. Cechuje się egoizmem, lenistwem i próżnością. Nie kocha naprawdę Justyny, fascynuje jego jedynie jej uroda i tak odmienny od jego osobowości charakter. Różyc czasami popełnia jednak też dobre uczynki, na przykład opłacając edukację synów Kirłowej. Pomaga swojej ubogiej kuzynce tak, jak potrafi najlepiej, czyli użyczając jej swoich pieniędzy, których wciąż ma sporo. Zazwyczaj jednak nie zachowuje się szlachetnie i bezinteresownie.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.