Lucy Maud Montgomery to autorka jednej z najpopularniejszych powieści dla młodzieży, czyli „Ani z Zielonego Wzgórza”. Od roku 1908 książka ta doczekała się wielu tłumaczeń na całym świecie, adaptacji czy wznowień. Pisarka opowiedziała w niej o losach sieroty, Ani Shirley, która w wyniku pomyłki zostaje adoptowana przez Mateusza i Marylę Cuthbertów, czyli rodzeństwo mieszkające na Zielonym Wzgórzu. W powieści o Ani pojawia się wiele ciekawych wątków.
Najważniejszym wątkiem powieści jest ten, który dotyczy dzieciństwa i dorastania tytułowej i głównej bohaterki, czyli Ani Shirley. Na początku książki dziewczynka ma około jedenastu lat, pod jej koniec niemal siedemnaście. Przybywa ona na Zielone Wzgórze jako niepewna siebie sierota, pełna gwałtownych emocji, która próbuje się odnaleźć w zupełnie nowym i nieznanym sobie świecie. Wcześniej nie zaznała spokojnego życia i dobrobytu. Ania próbuje poradzić sobie w szkole, dowiaduje się, jak wygląda codzienność z Cuthbertami, znajduje sobie przyjaciółkę i uczy się, jak to jest żyć w tak małej społeczności jak ta, która zamieszkuje Avonlea. Początkowo jej dzieciństwo pełne jest potknięć i pomyłek, ale z czasem Ania dorasta, dojrzewa, odnosi sukcesy w edukacji i wyrusza, by uczęszczać na zajęcia w seminarium, które kończy z wyróżnieniem. Z roztrzepanej, rozmarzonej dziewczynki staje się zatem na oczach czytelnika panną u progu dorosłości, zmagającą się z trudnościami życia i podejmującą ważne decyzje dotyczące swojej przyszłości.
W całej powieści cały czas pojawia się też wątek przyjaźni Ani i Diany Barry. Ania poznaje Dianę po swoim przybyciu na Zielone Wzgórze. Jej przyjaciółka jest grzeczną i posłuszną córką, bardzo ładną i lubianą dziewczynką. Bohaterki szybko zaczynają do siebie czuć sympatię i przysięgają sobie, że zawsze będą razem. Przerywa to przykry incydent, kiedy Ania przypadkiem daje Dianie wino porzeczkowe. Pani Barry nie życzy sobie po tym, by jej córka widywała się z Anią. Sytuacja zmienia się dopiero wtedy, gdy Ania ratuje chorą siostrzyczkę Diany, Minnie, kiedy ich rodziców nie ma w domu. Od tego momentu Ania i Diana są nierozłączne. Dzieli je ponownie dopiero wyjazd Ani do seminarium, ponieważ rodzice Diany nie kształcą dalej swojej córki.
Bardzo burzliwym wątkiem jest znajomości Ani i chłopca znanego jako Gilbert Blythe. W wyniku choroby ojca zaczyna on szkołę z opóźnieniem i uczy się z młodszymi dziećmi. Gilbert próbuje zdobyć uwagę Ani i przezywa ją „Marchewą”, a ona rozbija mu tabliczkę na głowie. Od tego czasu czują do siebie raczej niechęć i rywalizują między sobą o wyniki w nauce. Jednak to Gilbert ratuje Anię z tonącego czółna na środku jeziora. To on rezygnuje też z posady nauczyciela Avonlea, by Ania mogła ją objąć. Ostatecznie na końcu powieści Ania i Gilbert stają się prawdziwymi przyjaciółmi.
Ania jest niezwykle pilną uczennicą, zatem jej edukacja również stanowi ważny wątek. Motywacją dziewczynki do nauki jest między innymi niechęć do Gilberta Blythe, szkolnego prymusa. Ania za wszelką cenę chce osiągnąć doskonałe wyniki i znaleźć się na pierwszym miejscu osób przyjętych do seminarium. Uczęszcza zatem na dodatkowe zajęcia i wiele się uczy. Jej cel zostaje osiągnięty, ale w seminarium Ania nie spoczywa na laurach i dalej rywalizuje z Gilbertem. Ostatecznie udaje jej się ukończyć seminarium z wyróżnieniem, a Gilbert dostaje złoty medal. Ania planuje dalszą edukację i ma możliwość pójścia na studia. Jej plany niweczy śmierć Mateusza, przez którą dziewczyna zostaje na Zielonym Wzgórzu i rozpoczyna pracę nauczycielki, by pomóc Maryli.
Ciekawym aspektem jest też wątek życia w Avonlea, czyli niewielkiej miejscowości, do której trafia Ania po adopcji. Wszyscy mieszkańcy znają tam siebie oraz swoje rodziny od kilku pokoleń i nic się właściwie nie może tam ukryć. Najwięcej plotek i informacji gromadzi tam pani Małgorzata Linde. Avonlea odznacza się zżytą ze sobą, religijną i spokojną społecznością, typową dla takich ośrodków. Jego przeciwieństwem jest miasto, gdzie mieszka ciotka Józefina. Życie w Avonlea ma w sobie wszystkie zalety i uroki życia na wsi. Często wiąże się to jednak też z bardzo ciężką, fizyczną pracą.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.