Izabela Łęcka i Emma Bovary to dwie bohaterki dwóch wielkich europejskich powieści realistycznych drugiej połowy XIX wieku - Lalki Bolesława Prusa i Pani Bovary Gustawa Flauberta. Obie te bohaterki łączy pewna specyficzna postawa życiowa, która sprawia, że panie wzbudzają dużą antypatię czytelników.
Izabela Łęcka byłą arystokratką, zakochaną w swoim rodowodzie i topniejącej fortunie swojego ojca. Gardziła ludźmi pracy, wszystkimi niżej urodzonymi od niej. Była zarozumiała, nieodpowiedzialna, rozpuszczona i bawiła się uczuciami innych ludzi. Rozkochała w sobie Stanisława Wokulskiego, którego zwodziła, a w końcu skrzywdziła tak mocno, że ten targnął się na swoje życie.
Emma Bovary była dziewczyną wychowaną na literaturze romantycznej, a ściślej rzecz ujmując na obyczajowych romansach, które skrzywiły jej wyobrażenie o miłości. W swojej wyobraźni stała się jedną z bohaterek czytanych przez siebie książek. Wszystkie uczuciowe wzloty i upadki przeżywała w wyolbrzymiony sposób, nie była w stanie zapanować nad swoimi emocjami, oddawała prym zmysłowości, która wiodła ją w objęcia zdrady i manipulacji. Ostatecznie jednak wszystko to zwróciło się przeciwko niej i kobieta skutecznie targnęła się na swoje życie.
Obie bohaterki łączy na pewno fakt, że żyły w swoistym oderwaniu od rzeczywistości. Żadna nie znała trudów pracy, wręcz odnosiły się do niej z pogardą. Miały o sobie bardzo wysokie mniemanie, myślały, że wszystko, czego zapraną, z niewiadomych przyczyn ma się im po prostu należeć. Innych ludzi traktowały przedmiotowo, nawet najbliższych, jako narzędzia do osiągania własnych celów czy satysfakcji. Nie liczyły się z konsekwencjami swoich czynów. Wysoce niestosowne gry z ludzkimi uczuciami spowodowały, że w życiu obu pojawiła się śmierć. Łęcka doprowadziła do próby samobójczej zakochanego w niej mężczyznę, Emma Bovary sama odebrała sobie życie, natomiast jej mąż zmarł w wyniku wstrząsu, którego doznał, gdy dowiedział się o podwójnym życiu ukochanej żony.
Obie bohaterki więcej łączy niż różni. Obie są przykładami "femme fatale", czyli kobiet, które zwodzą mężczyzn przy pomocy swoich czysto fizycznych i zmysłowych wdzięków, a gdy wykorzystają ich do cna i się nimi znudzą, porzucają ich na pastwę żalu, odrzucenia i poczucia winy. To popularny motyw w literaturze XIX wieku, która była bardzo mocno naznaczona tematyką miłości w bardzo różnych jej odmianach. Trudno jednak odmówić podobieństwa bohaterkom, które w wyniku skrajnego egoizmu i zadufania w sobie doprowadziły do nieszczęścia wielu niewinnych ludzi, których jedynym grzechem było to, że źle ulokowali swoje uczucia. Obie bohaterki mogą służyć jako przestroga przed zbyt wielkim uleganiem emocjom i uczuciom, zwłaszcza tym, które nie są w żaden sposób poparte zdrowym rozsądkiem.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.