Emma Bovary to tytułowa bohaterka najsłynniejszej powieści Gustawa Flauberta. Do tej pory pozostaje ona jedną z najbardziej intrygujących postaci literackich, o czym świadczą współczesne reinterpretacje jej losów. Prozaik stworzył ją jako bohaterkę obezwładnioną przez nierealistyczne pragnienia, tymczasem dziś częściej prowokuje ona refleksję nad rolą kobiet w społeczeństwie, która ograniczała ich możliwości i skazywała na frustrację.
Zanim Emma poślubiła Karola Bovary’ego, nosiła rodowe nazwisko Rouault i pochodziła z wioski Boertaux, gdzie jej ojciec Teodor prowadził folwark. Gdy skończyła trzynaście lat, została wysłana do pensji prowadzonych przez siostry zakonne. Tam, oprócz nauki katechizmu, spędzała czas na czytaniu romansów, które rozbudziły jej marzycielskie usposobienie. Jak zauważono w książce, „jej pragnienie innego życia rosło wraz z każdą przeczytaną powieścią”.
Po powrocie do rodzinnego majątku Emma poznała Karola, okolicznego lekarza, i wkrótce wyszła za mąż. Niestety, małżeństwo z Karolem, mimo jego dobroci, nie przyniosło jej oczekiwanego spełnienia. Mimo że mąż był „prostym i przeciętnym” mężczyzną, Emma liczyła, że życie z nim będzie lepsze niż życie u boku ojca. Okazało się jednak, że Karol nie spełniał jej oczekiwań i jej marzenia o romantycznym życiu pozostały niespełnione.
W poszukiwaniu ucieczki od monotonii Emma zaczęła romanse z Leonem Dupuis i Rudolfem Boulangerem, mając nadzieję na „namiętne uniesienia”, które były jej fantazjami. Jak opisano, „każdy z tych związków kończył się rozczarowaniem”, a Emma częściej ekscytowała się „samym faktem bycia obiektem pożądania” niż prawdziwym uczuciem.
Emma była nieustannie „zaspokajana pragnieniem rzeczy poza jej zasięgiem”, co prowadziło ją do zakupów drogich dóbr materialnych. Jej niezadowolenie z życia w prowincjonalnym Yonville oraz potrzeba „dobrze wyglądających rzeczy” służyły jedynie do zafałszowania statusu majątkowego i zrekompensowania poczucia niższości. Chociaż „dobra materialne nie przynosiły jej spełnienia”, ich obecność była próbą ucieczki od rzeczywistości.
Emma Bovary jest przedstawiana jako postać zamknięta w „iluzorycznym świecie”, który kontrastuje z jej rzeczywistością. Jej sentymentalizm i egzaltacja, przeniesione do codzienności, stały się źródłem nieszczęść i licznych kryzysów, co w późniejszym czasie zostało nazwane „bovaryzmem”. Jej tragiczną postać nie należy jednak postrzegać jako wynik fatum, lecz bezpośredniego skutku jej własnych projektów i oczekiwań opartych na literackich bohaterach.
Współczesne interpretacje powieści Flauberta ukazują Emmę nie tylko jako osobę zmagającą się z kompleksem klasowym, ale również jako kobietę, która odczuwała „poczucie niższości swojej płci”. Rozczarowanie z narodzin córki zamiast syna oraz jej dążenie do poczucia sprawczości poprzez trwonienie majątku męża były próbą realizacji jej ambicji w ograniczonej przestrzeni XIX-wiecznej Francji, gdzie kobieta mogła jedynie realizować się w roli żony i matki, pozostając w zależności od mężczyzn.
Aktualizacja: 2024-08-26 12:17:18.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.