„Dobra pani” autorstwa Elizy Orzeszkowej (opublikowana po raz pierwszy w 1883 r.) to pozytywistyczna nowela, która opowiada o Ewelinie Krzyckiej, bogatej wdowie, oraz pięcioletniej sierocie, Helce. Krzycka, pomimo początkowego zaangażowania w dobroczynność, szybko ujawnia swoje prawdziwe oblicze, gdy opieka nad Helką przestaje ją cieszyć. Jak zauważa narratorka, „Krzycka, gdy Helka przestała być małym, uroczym dzieckiem, zaczęła się nudzić opieką nad nią” i „porzuciła ją, gdy zaczęła jej przeszkadzać”.
Spis treści
Główna bohaterka, tytułowa „dobra pani”. Ewelina Krzycka to zamożna wdowa bez dzieci, która musi załatwić kilka spraw dotyczących swojego majątku, przez co nie może opuścić małego miasteczka. Tęskni za życiem w wielkim świecie i jego rozrywkami, a jako sposób na nudę traktuje angażowanie się w działalność dobroczynną. W trakcie tej działalności poznaje Helkę, którą postanawia adoptować. Z biegiem czasu jednak Krzycka zaczyna się nudzić dziewczynką, która przestaje być dla niej słodką, bezproblemową towarzyszką i zaczyna przeszkadzać jej w codziennych obowiązkach. W efekcie, Krzycka decyduje się wyjechać z kraju, porzucając Helkę i ujawniając swoją prawdziwą, egoistyczną naturę.
Dziewczynka o niebieskich oczach i jasnych włosach, była początkowo szczęśliwa w nowym domu. Znalazła poczucie bezpieczeństwa i przywiązania do Krzyckiej, która „zapewniała jej wszystko to, co najlepsze”, a dziewczynka szybko przywiązała się do niej i okazywała swoją miłość. Jednak po porzuceniu przez Krzycką, Helka bardzo przeżyła rozstanie i powrót do ubogiej rodziny, gdzie nie potrafiła się odnaleźć i tęskniła za Krzycką.
Była służąca Krzyckiej, to postać, która również cierpiała z powodu kaprysów swojej pracodawczyni. Krzycka „porzucała swoje przywiązania, jak papużkę czy psa Elfa”, co czyniło Czernicką świadkiem wielu przykrych sytuacji. Czernicka, mimo własnych trudności, okazała więcej współczucia i obiecała pomóc Helce.
Żona mularza Jana, „mimo ubóstwa, próbowała pomóc Helce i była szczęśliwa, że dziewczynka trafiła pod opiekę bogatej pani”, chociaż los Helki po powrocie do rodziny Janowej był trudny”. Jan, który odnalazł Helkę chorą pod domem Krzyckiej i zabrał ją do swojej chaty, był „dobrym i współczującym człowiekiem”.
Staje się obiektem zainteresowania Krzyckiej, jest przykładem jej chwilowych fascynacji. Bohaterka szybko zmienia swoje zainteresowania, co ukazuje jej egoistyczne podejście do dobroczynności.
Aktualizacja: 2024-08-22 13:14:18.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.