„Dobra pani” to nowela z epoki pozytywizmu, a jej autorką jest Eliza Orzeszkowa. Opowiada ona o losach pewnej majętnej kobiety, Eweliny Krzyckiej, która decyduje się na adopcję ubogiej sieroty, pięcioletniej Helki. Dziewczynka jest jedną z dwóch głównych bohaterek noweli Orzeszkowej, a jej losy kształtują się naprawdę tragicznie. Dziecko traci bowiem swoich rodziców, a potem także bogatą opiekunkę, Krzycka okazuje się bowiem osobą niedojrzałą, egocentryczną i kapryśną. Tymczasem Helka jest kochającym dzieckiem.
Problemy Helki zaczynają się już we wczesnym dzieciństwie. Jej matka umiera na cholerę, a ojciec, mularz, ginie w wyniku wypadku na rusztowaniu podczas pracy. W związku z tym dziewczynka trafia pod opiekę ubogich krewnych, czyli między innymi Janowej, żony murarza Jana. Wszystko to pogarsza i tak trudne i ciężkie warunki bytowe tej rodziny. Adopcja Helki przez Krzycką wydaje się im zatem na początku cudownym zrządzeniem losu.
W wieku pięciu lat Helka już wyróżnia się urodą. Dziecko przypomina małego aniołka, miała malutkie, koralowe i zawsze uśmiechnięte usteczka, niebieskie oczy i jasne loki. Śliczna twarzyczka dziecka przyciągnęła między innymi uwagę Eweliny Krzyckiej, która postanowiła zająć się małą.
Helka była też dzieckiem pełnym radości, zawsze wesołym, obcowanie z nią sprawiało innym przyjemność. Krzycka chętnie rozpieszczała dziewczynkę i miała ją blisko siebie. Beztroska radość dziecka i jego śmiech znaczyły dla niej wiele.
Szybko okazało się też, że Helka jest utalentowana muzycznie, pięknie śpiewa i szybko przyswaja nowe informacje, na przykład języki obce. Bez trudu uczyła się też manier, jakie wpajała jej Krzycka. Bardzo zabiegała o uczucia i akceptację ze strony swojej opiekunki. Helka łatwo się do niej przywiązała, zatem odrzucenie, jakiego później doświadczyła, bardzo ją zdumiało i zraniło. Gdy dziewczynka wróciła do Janowej, to nie potrafiła się odnaleźć w nowej sytuacji, a jej maniery sprawiały, że inne dzieci zaczęły ją wyśmiewać. Delikatna dziewczynka była w tej sytuacji zdruzgotana.
Helka była zatem dzieckiem wrażliwym, czułym i radosnym, które zostało bardzo okrutnie doświadczone przez życie. Musiała najpierw przetrwać śmierć obojga rodziców, a gdy wydawało jej się, że znalazła nowy dom, to została po prostu oddana jak zużyta zabawka przez swoją nową opiekunkę. Wszystko to wywarło na niej ogromny wpływ i doświadczyło ją w sposób, którego żadne dziecko nie powinno nigdy przeżywać.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.