„Dobra pani” to jedna z pozytywistycznych nowel, jakie wyszły spod pióra Elizy Orzeszkowej. Opowiada ona historię kobiety, Eweliny Krzyckiej, która w ramach dobroczynności adoptuje ubogą sierotę, małą dziewczynkę o imieniu Helka. Krzycka początkowo bardzo troszczy się o dziecko, ale z czasem kapryśny charakter kobiety daje o sobie znać. Krzycka jest też tytułową „dobrą panią” i staje się przykładem źle pojętej i bardzo powierzchownej pomocy, jaką bogatsze klasy społeczne oferują tym biedniejszym.
Pani Ewelina Krzycka już od wielu lat jest wdową. To także kobieta bardzo piękna i majętna, odziedziczyła bowiem majątek zmarłego męża. W swoim małżeństwie nie doczekała się dzieci. Krzycka zawsze dba o siebie i o swój wygląd, ubiera się elegancko i modnie.
Pani Krzycka przez około dwa lata mieszkała w małej miejscowości, Ongrodzie. Tam leżał jej majątek, ona zaś musiała uporządkować w związku z nim kilka spraw. Nie mogła zatem opuścić miasteczka, co powodowało, że tęskniła za podróżowaniem, wielkim światem i miastami, w których tętniło życie. Krzycka przekładała je ponad spokojne, wiejskie życie.
Nuda pchnęła Krzycką do zajęcia się dobroczynnością w miejscowym stowarzyszeniu. To dzięki temu poznała małą Helkę i początkowo wzruszyła się jej losem. Krzycka postanowiła zatem odmienić życie ubogiego dziecka, co mogłoby świadczyć o tym, że cechowała się ona empatią.
Niestety współczucie i zaangażowanie Krzyckiej było ograniczone. Opieka nad Helką cieszyła ją i zajmowała, dopóki przebiegała tak, jak Krzycka sobie to wyobrażała i dziewczynka była mała. Wówczas kobieta spędzała z dzieckiem każdą wolną chwilę. Jednak gdy Helka podrosła, a Krzycka zaczęła się interesować pewnym włoskim muzykiem, to dziewczynka stała się dla niej ciężarem. Została ona zatem przez swoją opiekunkę odesłana do domu ubogich krewnych. Podobny los spotkał wcześniej pieska Krzyckiej, Elfa, który chciał jej wejść na kolana i zniszczył koronkę w jej sukience.
Okazuje się zatem, że po pewnym czasie Krzycka porzuca wszystkich i szuka sobie nowych obiektów zainteresowania. Jej dobroczynność jest zatem tymczasowa i egoistyczna, kobieta nie robi tego dla innych, tylko dla siebie, by zabić nudę i zaspokoić własne potrzeby. Jest lekkomyślna i egocentryczna, przez co cierpią osoby w jej najbliższym otoczeniu.
Ewelina Krzycka jest zatem postacią bezmyślną, rozpieszczoną i fałszywą. Jej zachowanie jest okrutne, ale nie skupia się ona na tym, jak czują się przez nią inni, na przykład dzieci czy zwierzęta.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.