Mraczewski to interesujący przykład bohatera dynamicznego w Lalce Bolesława Prusa. Początkowo fircyk pracujący jako subiekt w sklepie Stanisława Wokulskiego, przechodzi metamorfozę w socjalistę a z politykowania w dojrzały związek z Heleną Stawską. Zawsze dobrze ubrany i modnie ogolony, przedstawiał sobą wyrafinowaną galanterię, choć podszytą lizusostwem względem przełożonych. Ostatecznie jednak zdaje się dorastać i dla Stawskiej porzuca dawne przywary.
Mraczewskiego czytelnik poznaje w momencie jego pracy jako subiekt w sklepie Wokulskiego. Dwudziestolatek ma wymuskaną prezencję, włosy blond, gwieździste oczy i usta jak korale. Wypielęgnowany wąsik przypomina dwa zatrute sztylety, co zapewne sugeruje ich wąziutki profil tuż nad górną wargą. Ciągnąca się za Mraczewskim woń cementuje obraz zadbanego młodzieńca. Kontrastuje to nieco z jego pochodzeniem, bowiem matka subiekta miała być kobietą ubogą.
Podczas pobytu w Moskwie Mraczewski nie tylko zmienia swoje poglądy. Zmężniał tam, opalił się i utył. Rzecki wręcz określa go mianem "bernardyńskiego prowincjała", co dobitnie świadczy o posturze młodzieńca.
Mraczewski był typowym bawidamkiem, kobieciarzem bez większej czci dla wysoko urodzonych dam. Potrafił wyjątkowo sprawnie wchodzić w zażyłości z płcią przeciwną, o wykorzystywał zarówno poza pracą jak też podczas sprzedaży. Szło to jednak w parze z lizusostwem wobec przełożonych, szczególnie Ignacego Rzeckiego. Mraczewski nie miał za to dobrej opinii u Wokulskiego. Spóźniał się do pracy i często wychodził wcześniej, a po flircie z Łęcką został zwolniony. Ta ubłagała mu jednak przeniesienie do Moskwy, co stało się przyczynkiem zmiany młodzieńca.
Powrócił stamtąd bowiem socjalistą, chociaż raczej płytko zaznajomionym z tymi ideami. Fascynacja czerwonym sztandarem przechodzi mu jednak wraz z zapoznaniem Heleny Stawskiej. Zakochany w niej Mraczewski przechodzi zmianę, dorasta. Staje się powoli człowiekiem patrzącym w przyszłość, odpowiedzialnym i oddanym kochanej kobiecie. Dość rzecz, że ostatecznie Rzecki w rozmowie z Wokulskim chwali sobie wszystkie przymioty niedawnego subiekta, wieszcząc mu bardzo dobrą przyszłość. Wkrótce też żeni się on z Heleną Stawską, początkowo mu nieco niechętną.
Mraczewski, jak każdy bohater dynamiczny, stanowi trudny orzech dla wszelkich prób oceny. Przechodzi bowiem kilka etapów, z których najważniejsze są początek i koniec jego "metamorfozy". Jako subiekt Wokulskiego Mraczewki korzysta z życia, popełnia grzechy młodego bawidamka. Niemniej u swojego końca okazuje się zdolny do prawdziwej miłości i wierności jednej kobiecie. Co więcej, wzbogaca się, snując realistyczne plany na przyszłość. Mraczewski jest więc przykładem osoby, która początkowo posiadając pewne atuty, ale również sporo wad, ostatecznie krystalizuje się w całkiem porządnego człowieka.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.