W epoce romantyzmu popularny był wzorzec tak zwanego bohatera romantycznego. Był on jednostką wybraną, wyjątkową i genialną. Mógł być to wieszcz, duchowy przywódca narodu, ktoś, kto wybijał się ponad społeczeństwo. Cechował się on także silnym indywidualizmem, to także buntownik, którego życie wewnętrzne jest wyjątkowo bogate. Przykładami bohaterów romantycznych są między innymi Giaur Byrona, Werter Goethego czy Konrad Mickiewicza. Do tej kategorii zalicza się także postać znana za dramatu „Nie-boska komedia” autorstwa Zygmunta Krasińskiego, czyli hrabia Henryk. Nie jest on jednak modelowym przedstawieniem bohatera romantycznego, a raczej jego dekonstrukcją.
Pozornie wydawać by się mogło, że hrabia Henryk spełnia wszystkie wymogi dotyczące konstrukcji postaci bohatera romantycznego. Jest indywidualistą, uważa się za osobę wyjątkową, jego ambicje oscylują wokół tworzenia poezji. Staje się on także przywódcą obozu arystokratów w trakcie rewolucji. Przechodzi także konieczna dla bohatera romantycznego metamorfozę - z poety, człowieka skupionego na własnym życiu wewnętrznym, staje się bojownikiem, walczy o sprawę istotną dla większej społeczności, nie zaś tylko dla niego. Jednak wszystkie te cechy, jakkolwiek pasujące do bohatera romantycznego, w przypadku hrabiego Henryka wybrzmiewają zupełnie inaczej.
Bohaterowie romantyczni tworzeni przez innych autorów byli faktycznie jednostkami wyjątkowymi i genialnymi, gotowymi do poświęcenia samych siebie dla dobra ogółu, tak jak zrobili to Konrad czy Kordian. Gotowi oni byli bowiem wziąć odpowiedzialność za cały naród, jednak hrabia Henryk jest człowiekiem skupionym na sobie, zainteresowanym raczej na zaspokajaniu własnych potrzeb i ambicji. Nie jest on w stanie początkowo wziąć odpowiedzialności za założoną przez siebie rodzinę, z czasem staje się jednak przywódcą obozu arystokracji. Jednak wtedy też broni on interesów pewnej ograniczonej grupy społecznej, a także swoich własnych, ponieważ również jest arystokratą. Wciąż pozostawał egoistą z rozbuchanym ego, skupionym na własnych ambicjach.
Hrabia Henryk nie doświadczył także nieszczęśliwej niespełnionej miłości, jak Gustaw-Konrad czy Werter. Wręcz przeciwnie, młodo ożenił się ze swoją ukochaną Marią. Problemy w związku pojawiły się dopiero później, po narodzinach syna, kiedy okazało się, że życie rodzinne to także wiele obowiązków, które hrabiego nudziły i irytowały.
Henryk nie doświadczył jednak bólu odrzucenia przez swoją wybrankę. Był osamotniony, tak jak inni romantyczni bohaterowie, jednak była to jego własna decyzja, nie wynik okrutnego losu. Hrabia bowiem sam, dobrowolnie porzucił swoją rodzinę, opuścił ukochaną i podążył za widmową Dziewicą. Jego samotność jest więc wynikiem jego skrajnego egoizmu i nieodpowiedzialności.
Tym, co odróżnia hrabiego Henryka od innych bohaterów romantycznych, jest także jego pochodzenie. Henryk jest bowiem potomkiem arystokratycznego rodu i to interesy tej grupy społecznej są najbliższe jego sercu. Tak wysoko urodzony nie był żaden inny bohater, żaden z nich nie walczył tylko o prawa jednej klasy społecznej, jak robi to hrabia Henryk w czasie rewolucji. Ma więc on zupełnie inne priorytety niż klasyczni, romantyczni bohaterowie.
Aktualizacja: 2022-08-30 11:32:11.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.