Jednym z głównych motywów powieści „Ojciec Goriot” jest motyw ojca oraz wychowania dzieci. Tytułowym bohaterem książki Honoré de Balzaka jest Goriot, który samotnie wychowuje dwie córki – Anastazję i Delfinę. Jego żona zmarła tragicznie, więc Goriot, skromny handlarz zbożem, stara się zrobić wszystko, by zrekompensować córkom stratę matki. Rozpieszcza dzieci do granic możliwości, ucząc je, że pieniądze i status majątkowy są w życiu najważniejsze. Dziewczęta dostają wszystko, czego tylko pragną – w wieku nastoletnim mogą pochwalić się własnymi powozami, na które stać najbogatszych arystokratów paryskich.
Anastazja i Delfina wyrastają na wyrachowane i egoistyczne kobiety, dla których liczy się jedynie majątek. Bogato wychodzą za mąż i brylują na salonach. Zapominają o ojcu, który poświęcił dla nich wszystko. Wstydzą się go, wyśmiewają i nie utrzymują z nim kontaktów. Przypominają sobie o Goriocie tylko wtedy, kiedy chcą wyciągnąć od niego kolejne pieniądze na swoje zachcianki. W innych przypadkach kompletnie się nim nie interesują.
Anastazja i Delfina nie troszczą się o ojca nawet wtedy, kiedy zapada on na śmiertelną chorobę. Nie odwiedzają go i nie zajmują się nim. Dopiero na łożu śmierci Goriot uświadamia sobie, że nie był dobrym ojcem. Rozumie, że rozpieszczanie córek to nie był dobry pomysł, ponieważ stałe się one łase jedynie na jego pieniądze. Liczy na to, że córki odwiedzą go chociaż w momencie śmierci. To się jednak nie dzieje, a Anastazja i Delfina nie przychodzą nawet na pogrzeb ojca.
William Szekspir w swoim dziele „Król Lear” również przedstawia motyw ojca. Tytułowy bohater jest królem Brytanii, mającym trzy córki – najstarszą Gonerilę, środkową Reganę i najmłodszą Kordelię. Starzejący się władca postanawia zakończyć karierę i przekazać tron jednej z córek. Swoją decyzję uzależnia od poziomu miłości, którą córki mu okazują.
Gonerila i Regana zaczynają przymilać się do ojca, chwalić go, wielbić i prawić fałszywe komplementy. Learowi to pasuje, żyje dobrze z córkami i obdarowuje je drogimi podarkami, by odwzajemnić miłość córek. Jedynie Kordelia jest szczera z rodzicem i mówi królowi, że „kocha go, tak jak powinna, nie mniej, nie więcej”. Lear jednak uważa, że dziewczyna kłamie i nie bierze jej pod uwagę, jeśli chodzi o podział majątku i władzy. Wyrzeka się jej i nie chce mieć z nią nic wspólnego.
Lear dość szybko orientuje się, że starsze córki go nie kochają, w momencie, gdy zostaje wygnany z zamku i nie ma dokąd pójść. Gonerila i Regana nie przyjmują ojca pod swój dach. Król zostaje więc bezdomny. Pojmuje wtedy, że jedynie Kordelia kochała go prawdziwie, jednak nie ma odwagi, by przyznać się do błędu i przeprosić. Kiedy wojska męża Kordelii wkraczają do Brytanii, Lear zostaje odnaleziony i zaprowadzony przed oblicze córki, która przyjmuje go z radością i miłością.
Goriot i Lear to postaci do siebie podobne. Obaj rozpieszczali córki do szaleństwa, dając im wszystko, czego dziewczęta zachciały. Panny wyrosły więc na wyrachowane, egoistyczne osoby, dla których najważniejszy był majątek i stan konta, a nie osobowość, miłość czy wdzięczność. Gonerila i Regana oraz Anastazja i Delfina wcale nie kochają swoich ojców. Nie interesują się losem rodziców, przypominając sobie o ojcach tylko wtedy, kiedy potrzeba im pieniędzy, a w grę wchodzi odziedziczenie majątku.
Obaj ojcowie są sami sobie winni, ponieważ na własne życzenie wychowywali dzieci w ten sposób i sami doprowadzili do upadku moralnego córek. Nie mogą liczyć na swoje pociechy, kiedy najbardziej tego potrzebują – w momencie choroby i śmierci. Nad Goriotem pochylał się tylko przyjaciel, młody student prawa Eugeniusz, a Learowi została jedynie najmłodsza córka Kordelia. Śmierć Goriota i Leara dla Gonerilii i Regany oraz Anastazji i Delfiny nie wiązała się z odziedziczeniem majątku, dlatego nie były zainteresowane stratą rodzica.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.