Maciej Dobrzyński to bohater epopei Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz”. Był przedstawicielem najstarszego pokolenia szlachty zaściankowej z Dobrzynia. Właśnie dlatego, jego opinie miały decydujące znaczenie.
Bohater posiadał liczne przydomki, zwane też „imioniskami”, którymi zwracała się do niego miejscowa szlachta. Jednym z nich był Maciek nad Maćkami. Ten pseudonim doskonale obrazuje pozycję, którą Maciej zajmował wśród szlachty. Stał wyżej od swoich krewnych i sąsiadów, którzy często kierowali się jego opinią. Oprócz tego, bohatera nazywano również Kurkiem na kościele czy Rózeczką, od nazwy jego szabli. W utworze pojawia się też przydomek Królik, ponieważ Maciej uwielbiał hodować te zwierzęta.
Maciej nie był szanowany wyłącznie ze względu na swój podeszły wiek. Uczestniczył w konfederacji barskiej i powstaniu kościuszkowskim, gdzie wsławił się bohaterskimi czynami. Dobrzyński był patriotą, nie mógł znieść widoku ojczyzny, rządzonej przez zaborców. Unikał nawet wychodzenia z domu, żeby nie spotkać Moskali. Maciej z pewnością miał dobre intencje, ale bywał impulsywny. Nie był więc typowym nestorem rodu, kierującym się zdrowym rozsądkiem i zachowującym spokój w każdej sytuacji.
Tradycja szlachecka odgrywała dla Macieja bardzo ważną rolę. Jego pozycja społeczna nie była jednak tak wysoka, jak szlachty ziemiańskiej, którą reprezentowali Soplicowie. Maciej należał do zubożałej szlachty zaściankowej. Oznacza to, że miał szlacheckie pochodzenie, ale nie był zamożnym posiadaczem ziemskim. Mimo wszystko, Dobrzyński uważał, że szlachta zaściankowa jest równa pozostałym przedstawicielom tej warstwy społecznej. Pielęgnował dawne obyczaje i był zdecydowanym przeciwnikiem naśladowania zagranicznej mody. Uważał nawet, że wojsko polskie powinno mieć polskiego przywódcę, a nie być kształtowane na wzór armii francuskiej. Maciej był też oburzony, gdy zobaczył Rejenta w francuskim stroju. Dobrzyński nie mógł znieść tego widoku, dlatego opuścił ucztę.
Mimo swojej impulsywności, Maciej nie popierał pomysłu zajazdu na Soplicowo. Był rozgoryczony, ponieważ szlachta potrafiła zorganizować się, gdy dochodziło do sąsiedzkich zatargów, ale nie podczas walki za ojczyznę. Doskonale rozumiał jednak zagrożenie ze strony Moskali, dlatego zaciekle bronił Soplicowa podczas ataku zaborców. Dobrzyński kierował się dumą. Nie przyjął nagrody od Pocieja, któremu uratował życie podczas powstania kościuszkowskiego. Nie chciał być niczyim dłużnikiem.
Dobrzyński to tradycjonalista, podobnie jak Sędzia czy Wojski. Jest więc przedstawicielem pokolenia, powoli odchodzącego do przeszłości. Mickiewicz ukazał w epopei wielu bohaterów, przywiązanych do tradycji. Maciej nie był idealny, ale jego patriotyzm z pewnością jest wzorem do naśladowania.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.