Nikodem Fomicz Zamiotow jest bohaterem powieści Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara”. Współpracował z Porfirym Pietrowiczem, dlatego brał udział w śledztwie w sprawie morderstwa lichwiarki Alony Iwanownej i jej siostry, Lizawiety. Uczestniczył także w dyskusjach na temat zbrodni, podczas których Rodion wyjawił swoje poglądy na temat niemoralnych czynów.
Raskolnikow spotkał Zamiotowa podczas przesłuchania na komisariacie. Rodion był bardzo niespokojny, ponieważ myślał, że zostanie oskarżony o morderstwo. Okazało się jednak, że wezwano go w sprawie zaległości w czynszu. Gospodyni kamienicy straciła cierpliwość i zaczęła upominać się o swoją własność za pośrednictwem policji. Zamiotow był obecny podczas przesłuchania, ponieważ pracował w cyrkule, czyli rosyjskim posterunku policji. Pełnił funkcję sekretarza, dlatego zajmował się sprawami organizacyjnymi.
Czytelnik poznaje Zamiotowa oczami Rodiona. Okazuje się, że sekretarz był młodym mężczyzną. Prawdopodobnie miał mniej niż dwadzieścia dwa lata. Jego twarz wydawała się jednak bardziej dojrzała, niż wskazywała metryka. Raskolnikow zwrócił uwagę na jego opaloną, oliwkową cerę. Zamiotow wyróżniał się też żywą mimiką i gestykulacją. Bohater zdecydowanie przywiązywał wagę do wyglądu. Posiadał dobrą, urzędniczą posadę, dlatego mógł pozwolić sobie na najnowsze stroje i fryzury.
Zamiotow ubierał się modnie i wręcz przesadnie elegancko. Starannie układał włosy za pomocą pomady. Był dokładnie wyczesany z przedziałkiem na środku. Zamiotow lubił też biżuterię. Nosił wiele pierścionków, a na szyi miał złoty łańcuszek. Sekretarz dbał o siebie, jego dłonie zawsze były dokładnie wyszorowane. Zdecydowanie różnił się od ubogiego Raskolnikowa, który nosił ubrania tak stare i zniszczone, że rzucał się w oczy przypadkowym przechodniom i wywoływał zaniepokojenie znajomych.
Zamiotow był znajomym kolegi Raskolnikowa, Razumichina. Wielokrotnie znajdował się więc w towarzystwie podejrzanego o morderstwo Rodiona. Rozmawiał z nim nawet na temat zbrodni. Zamiotow nie traktował jednak słów byłego studenta poważnie. Był przekonany, że Raskolnikow bredzi, ponieważ nie zdążył jeszcze dojść do siebie po chorobie. Wiedział, że Raskolnikow segreguje ludzi i przyznaje wybitnym jednostkom prawo do zabijania przeciętnych. Zamiotow nie był jednak tak przenikliwy i inteligentny, jak śledczy Porfiry Pietrowicz. W przeciwieństwie do swojego kolegi, traktował Raskolnikowa jak nieszkodliwego dziwaka. Jak się potem okazało, nie miał racji.
Postać Zamiotowa wywoływała u Rodiona wiele emocji. Główny bohater powieści stopniowo popadał w paranoję i miał wrażenie, że wszyscy podejrzewają go o popełnienie zbrodni. Zamiotow nie był jednak śledczym, a jedynie sekretarzem, dlatego nie rozumiał zawiłej psychiki mordercy.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.