Głównym i tytułowym bohaterem tragedii Szekspira jest Makbet. Podczas akcji utworu przechodzi przemianę. Początkowo jest lojalnym wasalem króla Szkocji Dunkana. Mądrze dowodzi jego armią, dzięki czemu Szkoci wygrywają wojnę z Norwegami. Potrafi szybko i trafnie podejmować decyzje. Jest kuzynem Dunkana, który uważa go za doskonałego krewnego. Król docenia zasługi Makbeta na polu bitwy. Przyznaje mu tytuł tana Kawdoru. Makbet posiada również tytuł tana Glamis, który odziedziczył po zmarłym ojcu. Mężczyzna zamieszkuje zamek w Inverness, razem ze swoją żoną - Lady Makbet. Jest serdecznym przyjacielem Banka, który również dowodzi szkocką armią.
Życie Makbeta zmienia się w momencie, gdy słyszy przepowiednię trzech czarownic. Dowiaduje się, że w przyszłości zostanie królem Szkocji. Słowa wiedźm sprawiają, że do głosu dochodzi nadmierna ambicja Makbeta. Jednocześnie mężczyzna jest niepewny siebie, obawia się, że przepowiednia się nie spełni, jeśli nie zacznie działać. Makbet cieszy się, że zostanie królem, ale też zaczyna dręczyć go wewnętrzne rozdarcie. Jego postać ukazuje, co dzieje się z człowiekiem o nadmiernej ambicji i słabym charakterze. Makbet zmaga się z natrętnymi myślami, dotyczącymi przejęcia tronu przemocą. Zaczyna postrzegać Malkolma, najstarszego syna króla Dunkana i następcę tronu, jako swojego bezpośredniego rywala. Nie potrafi również z dawną życzliwością podchodzić do Banka, któremu wiedźmy przepowiedziały, że zapoczątkuje nową dynastię królewską. W duszy Makbeta rodzi się obawa, że nawet jeśli zasiądzie na tronie, odziedziczą go po nim potomkowie Banka, a nie jego własne dzieci.
Być może Makbet nigdy nie zdobyłby się na zbrodnię, gdyby nie manipulacja jego żony. Pod jej wpływem, Makbet postanawia zamordować Dunkana. Mężczyzna zabija króla sztyletem, ale to jego żona planuje całą zbrodnię. Makbet jest słabszy i mniej opanowany od kobiety. Jeszcze przed morderstwem, pojawiają się pierwsze wyrzuty sumienia. Makbet ma wizję zakrwawionego sztyletu, który wskazuje mu drogę do ofiary. Bohater spełnia jednak swój cel - zostaje królem Szkocji. Makbet nie jest dobrym władcą, poddani nazywają go tyranem. Obsesyjna chęć utrzymania władzy prowadzi do wewnętrznego napięcia i agresji. Pierwsza zbrodnia pociąga za sobą kolejne. Makbet organizuje zasadzkę, w której ginie Banko. Po śmierci przyjaciela, bohater nie radzi sobie z psychicznymi konsekwencjami zbrodni. Podczas uczty widzi ducha Banka i wzbudza podejrzenia lordów swoim obłąkańczym zachowaniem. Mimo ogromnych wyrzutów sumienia, Makbet każe zamordować Lady Makduf i jej syna. Mężczyzna osiąga chwilowy spokój po ponownym spotkaniu z czarownicami, ponieważ dosłownie interpretuje ich przepowiednie. Gdy jednak ich słowa się wypełniają, bohater zdaje sobie sprawę, że jego koniec jest bliski. W ostatniej chwili postanawia więc kierować się honorem, woli umrzeć na polu bitwy. Makbet ginie w pojedynku z Makdufem, mężczyzną niezrodzonym z kobiety. Śmierć stanowi dla niego wyzwolenie od obsesji na punkcie władzy oraz wciąż popełnianych zbrodni.
Lady Makbet to okrutna i bezwzględna kobieta. Mimo, że fizycznie nie dokonuje morderstwa, bierze czynny udział w zabójstwie Dunkana. Podrzuca zakrwawione sztylety strażnikom i plami ich krwią króla, aby odsunąć podejrzenie od swojego męża. Wcześniej poi ich winem, dzięki któremu mocno śpią. Lady Makbet jest silniejsza psychicznie i bardziej opanowana od męża. Czuje wyższość nad Makbetem, a nawet podważa jego męskość. Nie odnajduje się w spokojnym życiu gospodyni na zamku. Makbet przyznaje, że ze względu na swój temperament, powinna rodzić tylko synów. Lady Makbet dzieli zbrodnię z mężem i pozostaje mu lojalna. Zachowuje zimną krew, gdy Makbet wpada w obłęd podczas uczty. Kobieta jest gotowa na wszystko dla władzy, deklaruje że byłaby nawet w stanie roztrzaskać główkę dziecka. Jej siła ma jednak swoje granice. Lady Makbet popada w obłęd. Snuje się po zamku, wciąż próbując zmyć krew z rąk. Mimo początkowej dominacji nad mężem, to Lady Makbet popełnia samobójstwo.
Dunkan to dobry i sprawiedliwy król Szkocji. Ze względu na podeszły wiek, nie może sam dowodzić wojskiem. Jest spokojny o przyszłość monarchii, wyznacza starszego syna - Malkolma na swojego następcę. Dunkan podejmuje sprawiedliwe decyzje, tan Kawdoru za zdradę zostaje ukarany śmiercią. Jego tytuł przejmuje Makbet, zasłużony na polu bitwy. Dunkan nie podejrzewa swojego kuzyna o mordercze zapędy, decyduje się na wizytę w Inverness. Jego śmierć jest szokująca dla poddanych, którzy uważają króla za namiestnika Boga na ziemi.
Banko jest najlepszym przyjacielem Makbeta. Z sukcesami dowodzi szkockim wojskiem. Wiedźmy przepowiadają mu, że zapoczątkuje nową dynastię królewską. Banko rzeczywiście jest uznawany za założyciela rodu Stuartów, angielskich królów. Banko traktuje wróżbę z dystansem, podejrzewa że mógł zjeść zatrute rośliny, powodujące halucynacje. Nie robi niczego, aby wypełnić przeznaczenie. Twardo stąpa po ziemi i dotrzymuje danego słowa - nie mówi nikomu o spotkaniu z wiedźmami. Banko zostaje zdradzony przez Makbeta, ginie w urządzonej przez niego zasadzce. Powraca pod postacią ducha, dręczącego sumienie mordercy.
Makduf to tan Fife i wierny wasal Dunkana. To właśnie on znajduje martwe ciało króla. Jest podejrzliwy wobec Makbeta, nie uczestniczy w jego koronacji. Troszczy się o przyszłość Szkocji, rusza do Anglii, aby nakłonić Malkolma do odebrania władzy Makbetowi. Jest dla tyrana największym zagrożeniem, Makbet każe zamordować jego żonę i synka. Makduf mści się za swoją stratę, pokonuje głównego bohatera w pojedynku. Jest mężczyzną niezrodzonym z kobiety, ponieważ został wyjęty przez medyków z łona matki przez cesarskie cięcie.
Malkolm jest starszym synem Dunkana i prawowitym następcą tronu. Z obawy o własne życie, po śmierci ojca ukrywa się w Anglii na dworze króla Edwarda. Inteligentnie sprawdza lojalność Makdufa, twierdząc że nie ma cech dobrego władcy. Malkolm rusza do Szkocji na czele angielskiej armii i odbiera władzę Makbetowi. Jeszcze przed koronacją planuje, że sprowadzi do ojczyzny wszystkich poddanych, którzy uciekli przed prześladowaniami ze strony tyrana.
Donalbein to młodszy syn Dunkana. Po śmierci ojca ucieka do Irlandii.
Fleance jest synem Banka. Udaje mu się ujść z życiem z zasadzki, zorganizowanej przez Makbeta.
Siward to pan Northumberland i angielski generał. Razem z Malkolmem rusza na zamek Makbeta, aby odebrać tyranowi władzę. Ceni sobie honor bardziej, niż uczucia. Jest dumny z syna, który poległ na polu bitwy. Młody Siward przegrywa pojedynek z Makbetem, ale umiera godną, żołnierską śmiercią.
Lady Makduf zostaje zamordowana na żądanie Makbeta, razem ze swoim synkiem. Kobieta nie interesuje się polityką, nie zdaje sobie sprawy z nadciągającego zagrożenia. Uważa, że Makduf zdradził swój kraj, wyjeżdżając do Anglii. Jest jednak dobrą matką, skupioną na ognisku domowym. Waha się, czy posłuchać ostrzeżenia nieznajomego i nie udaje jej się w porę uciec z zamku.
Trzy wiedźmy to postaci ukazane w groteskowy sposób. Przypominają kobiety, ale posiadają długie brody. Mówią w infantylny, rymowany sposób. Nie należy jednak lekceważyć ich potęgi. Za pomocą przepowiedni, manipulują Makbetem i popychają go do zbrodni. Ich rola nie jest jasno określona. Być może wyłącznie bawią się Makbetem, nie znają boskich wyroków. Ich słowa nie pełnią roli mitycznego fatum. Makbet zachowuje wolną wolę i świadomie podejmuje decyzję o morderstwie.
Hekate jest boginią ciemności, czarów i magii. Wpada w gniew, ponieważ wiedźmy nie zaprosiły jej do intrygi, związanej z Makbetem. Postanawia przygotować eliksir, który doprowadzi bohatera do obłędu. Hekate nie może patrzeć na zadufanie Makbeta, myślącego że uniknie kary.
Ostatnia aktualizacja: 2022-08-11 20:23:57
Opracowanie stanowi utwór w rozumieniu Ustawy 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszelkie prawa autorskie przysługują poezja.org. Dalsze rozpowszechnianie utworu możliwe tylko za zgodą redakcji.