Dunkan to postać drugoplanowa szekspirowskiego dramatu Makbet. Król Szkocji wzorowany na prawdziwej postaci stanowi wzór wszelkich cnót monarszych. Staje się niejako osią obrotu całej akcji dzieła, kiedy tytułowy bohater dokonuje zamachu na jego życie. Dunkan umiera we śnie, zasztyletowany przez tana Glamis i Kawdoru. Rządy jego mordercy są jakby odwrotnością władania Dunkana. Te bowiem odznaczały się wyjątkową sprawiedliwością, umiłowaniem pokoju i dobrobytem, rządy Makbeta będą zaś panowaniem terroru.
O wyglądzie króla nie wiemy wiele. Lady Makbet wspomina jedynie, że we śnie jest on niezwykle podobny do jej ojca. Można więc przypuszczać, że jest to mężczyzna w pewnym już wieku, tym bardziej iż posiada dwóch dojrzałych synów - Malcolma i Donalbeina. Sam jest również spokrewniony ze swoim Mordercą, w Akcie I nazywa go kuzynem.
Charakter Dunkana odzwierciedla wszelkie cnoty, jakie średniowiecze pragnęło widzieć we władcy. Od samego początku dramatu król jawi się więc jako troskliwy, niezwykle szczodry monarcha. Sowicie nagradza zasłużonego w walce Makbeta tytułem odebranym pokonanemu w tej potyczce zdrajcy. Jawi się to jako wielka sprawiedliwość, oddanie godnemu tego, co odbierane jest niegodziwemu. Słowa wypowiadane podczas wysłuchiwania raportu z bitwy mogłyby wskazywać na łagodność Dunkana, podkreślają jednak zarazem jego stanowczość podczas sądu nad starym tanem Kawdoru. Sądzić więc można, że prawowity król Szkocji to monarcha obdarzony dużą dozą mądrości.
Rozmowa z Bankiem podczas podróży do włości Makbeta sugeruje umiejętność refleksji nad otaczającą go naturą. Niedługo potem następuje spotkanie z Lady Makbet, gdzie król zachowuje się niezwykle grzecznie i szarmancko względem swojej gospodyni. Jest wiec zarazem ucieleśnieniem dworskiego ideału rycerza, człowieka zawsze szczycącego się swoimi manierami oraz obyciem. Dunkan w każdej sytuacji zachowuje się godnie, z pełnym poszanowaniem rozmówcy i wszelkiego obyczaju panującego na dworze Szkocji. Po uczcie na zamku posyła jej nawet przewspaniałej piękności diament. Podarunki po uczcie sugerują również, że charakter monarchy jest raczej pogodny. W dobrym humorze jest on bowiem niezwykle szczodry, nawet wobec swoich sług.
Chociaż tak ważny dla fabuły, Dunkan nie jest postacią tak głęboką, jak Makbet. To wyidealizowany obraz średniowiecznego króla, pomazańca Bożego o wręcz idealnym charakterze. Stanowi to swoisty kontrast dla postaci tytułowego bohatera, który z czasem przeistacza się w krwawego tyrana. Wyidealizowanie postaci króla powoduje również, że brodnia jego zabójstwa staje się przez to jeszcze dobitniejszym złem. Warto również nadmienić, że Dunkan wzorowany jest na postaci autentycznej. Jego pierwowzorem był Duncan I - król Szkocji. Został on zabity podczas bitwy w 1040 r. przez realnego Makbeta.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.