Malkolm to postać drugoplanowa występująca w Makbecie Wiliama Szekspira starszy z dwóch synów króla Duncana. Wraz ze swoim bratem Donalbeinem przez większą część utworu pozostają nieobecni - w strachu przed zamachem uciekają bowiem z kraju. Ostatecznie jednak to Malkolm oraz tan Makduf sprowadzają wojska z Anglii, aby obalić krwawego tyrana Makbeta. Uczestniczy on w ostatecznym oblężeniu zamku Dunzynan, gdzie przyniesiona mu zostaje głowa uzurpatora. Stanowi przeciwwagę dla Makbeta, podobnie jak Duncan, ucieleśniając idee władcy sprawiedliwego.
O wyglądzie Malkolma wiadomo niewiele. Jedyne co zostaje ujęte w utworze to jego starszeństwo względem Donalbeina. Jako syn króla Duncana, książę był zarazem spokrewniony z samym Makbetem więzami krwi. To pokrewieństwo pozwala właśnie Makbetowi przejąć władzę po śmierci króla i ucieczce jego synów za granicę.
O charakterze Malkolma możemy przekonać się po raz pierwszy w Scenie III Aktu II. Gdy na jaw wychodzi zamordowanie Dunkana, jego synowie są wstrząśnięci. Donalbein nie wie jak działać, okazując niepewność względem przyszłości. Malkolm wtóruje mu, jest jednak zapobiegliwy i rozsądny. To od niego pochodzi plan ucieczki z kraju, podejrzewa bowiem tanów o zabójstwo. Ten akt ściąga na nich podejrzenia, pozwala jednak zarazem odsiać całkowicie wiernych wasali ojca od możliwych zdrajców.
Malkolm był więc inteligentny, nie działał pochopnie, choć nie bał się również zaryzykować. Dalsze jego słowa w dramacie wskazują, że stanowi postać wielce podobną do swojego ojca. To roztropny, sprawiedliwy człowiek o czystym sercu. Jego kreacją Szekspir uosabiał średniowieczną ideę sprawiedliwego władcy, który przynosi swojemu krajowi upragniony pokój. Tym samym stanowi również odwrotność tyrana-mordercy Makbeta.
Pozyskanie pomocy króla Anglii jest przy tym ukazaniem zdolności politycznych Malkolma. Początkowo bowiem nieprzychylny mu władca sąsiedniego kraju wysyła jednak znaczne siły, by pomogły obalić uzurpatora. Starszy syn Duncana posiadał wiec inteligencję oraz przenikliwość umysłu, godną władcy. Tą ostatnią doprowadza do spełnienia przepowiedni Czarownic, gdy pod osłoną ściętych gałęzi każe swojej armii podejść pod zamek Dunzynan.
Malkolm nie ma do powiedzenia dużo w dramacie Szekspira, jego rola jest jednak znacząca. Jako potomek Dunkana, tylko on może zaprowadzić pokój w skrwawionej Szkocji. Inicjatywa, jaką podejmuje u początku dramatu oraz na jego końcu, ma duży wpływ na bieg wydarzeń. Sama postać, jak wspomniano wyżej, to uosobienie idei władcy sprawiedliwego i prawowitych rządów. Gdzie Makbet wprowadzał terror, Malkolm niesie pokój. Jest więc postacią pozytywną, a przy tym niepozbawioną pewnej intelektualnej głębi. Choć z pewnością daleko mu do filozofującego bohatera tytułowego, przenikliwość polityczna oraz taktyczna budzi w czytelniku pewne uznanie.
Aktualizacja: 2022-08-22 22:14:11.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.