Makbet to tytułowy bohater dramatu Williama Szekspira. Przyczynił się do wielu tragedii, które spadły na Szkocję. Początkowo waleczny i honorowy rycerz zamienił się w okrutnego tyrana. Nie brakuje mu wrażliwości, podchodzi do życia refleksyjnie, jednak stał się ofiarą własnych ambicji.
Główny bohater jest postacią, która charakteryzuje się wyjątkowo złożoną osobowością. Czytelnik poznaje go jako zasłużonego dowódcę, krewnego króla Szkocji oraz wiernego męża swojej partnerki – Lady Makbet. Początkowo najważniejszymi dla niego wartościami są rodzina oraz służba ojczyźnie. Pełni funkcję tana Glamis, którą zdobył za sprawą swoich sukcesów na polu walki. Jest honorowy, odważny, podejmuje dobre decyzje i świetnie sprawdza się w roli przywódcy wojsk.
Osobowość Makbeta ulega ogromnej zmianie w momencie, w którym spotyka trzy wiedźmy. Przepowiadają mu one wielką władzę i potęgę – tytułują go nie tylko tanem Glamis, ale również tanem Kawdoru oraz królem Szkocji. Od tego momentu jedynym celem bohatera jest zdobycie władzy – jego wielkie ambicje nie pozwalają mu racjonalnie myśleć. Po tym, jak tuż po rozmowie z czarownicami posłańcy informują go, że objął funkcję tana Glamis, wizja władzy zaczyna dominować nad jego życiem.
Makbet to postać, którą bardzo łatwo jest manipulować. Choć pragnie tronu, nie chce podjąć jakichkolwiek działań. Ma jednak słaby charakter, co wykorzystuje jego żona zachęcając go do krwawego przejęcia korony. Lady Makbet uważa, że najlepszym rozwiązaniem będzie morderstwo króla. Kobieta szantażuje Makbeta, zarzuca mu tchórzostwo. Makbet nie radzi sobie z oceną własnej osoby, czuje, że zasługuje na wszystkie tytuły i zaszczyty, jednak boi się po nie sięgnąć, co przyczynia się do konfliktu wewnętrznego. Jego zdaniem najlepszym rozwiązaniem byłoby czekanie na to, co przyniesie mu los. Był tak bardzo przekonany o tym, że należy mu się tron, że wolał, by sytuacja rozwiązała się sama. Jego żona wiedziała, że to niemożliwe i zachęcała go, by pomógł przeznaczeniu. W końcu Makbet godzi się na propozycję żony, jednak zabójstwo przychodzi mu z wielkim trudem – spisek udał się wyłącznie dlatego, że pomocy udzielała mu Lady Makbet. To ona przyczyniła się do tego, by zabójstwo odpowiednio zamaskować.
Po zabójstwie Dunkana bohater nie może uwolnić się od swoich ambicji. Król był jego przyjacielem i Makbet długo przeżywał swój czyn. Przerażało go to, że był gotowy zamordować inną osobę podstępem. Jednak nie może pozbyć się pragnienia władzy. Chciałby w dalszym ciągu kierować się swoimi dawnymi zasadami, ale zabrnął już zbyt daleko. Zabił króla, który nie tylko był jego krewnym, ale przede wszystkim władcą, któremu Makbet przysięgał, jako rycerz, wierność. Makbet, w chwili morderstwa króla, złamał wszystkie zasady dobrego rycerza – zabił człowieka, któremu powinien zapewnić w swoim własnym domu gościnę. Nie stanął z nim do honorowej walki, ale zaatakował we śnie.
Od tego momentu rozpoczęła się stopniowa degradacja osobowości Makbeta – z dzielnego wojownika stał się zaborczym, żądnym władzy tyranem, którego jedynym celem jest osiągnięcie pełnej, nieograniczonej niczym władzy. Uzależnił się od opinii swojej żony i Trzech Wiedźm, do których udawał się, by rozwiać swoje wątpliwości. Był naiwny i słaby, przekonany o swojej niezwykłości. Wyrzuty sumienia uspokajał wewnętrznym przekonaniem na temat tego, że władza mu się należy. Bohater odwrócił się nie tylko od swoich poddanych, ale również od żony. W ten sposób chciał radzić sobie z emocjami. Stawał się coraz bardziej bezduszny. Gdy Lady Makbet, która przez swoje czyny popadła w obłęd, popełniła samobójstwo, Makbet nie wyrażał żalu i nie popadł w żałobę.
Stopniowo bohater stawał się wyrachowany, zły, egoistyczny i pozbawiony skrupułów. Uważał, że nic nie odbierze mu raz zdobytej potęgi. W trakcie kolejnej rozmowy z Wiedźmami usłyszał od nich, że zginie jedynie z rąk osoby, która nie została zrodzona z łona kobiety. Makbet uznał, że taki człowiek nie istnieje, a więc że jest całkowicie bezpieczny. Zdecydował się na zamordowanie rodziny Makdufa. Armia, która ruszyła na niego z odwetem, nie przerażała go. Zbytnia pewność siebie Makbeta i przekonanie o własnej niezwykłości zgubiło bohatera. W ostatecznym starciu z wojskiem Makdufa został przez niego zabity. Poniósł śmierć z ręki mężczyzny, który urodził się poprzez cesarskie cięcie. Makbet – w swoim zaślepieniu – nie przewidział, że kolejna przepowiednia Trzech Wiedźm może przynieść jego zgubę. Sądził, że los nad nim czuwa.
Przemiana, którą przeżył główny bohater dramatu Szekspira, związana była z jego najbardziej skrytymi marzeniami, które za sprawą przepowiedni Trzech Wiedźm zdobyły władzę nad jego psychiką. Tym, co zaszkodziło Makbetowi, było jego przeświadczenie dotyczące własnej wyjątkowości. Bohater nie był zły od samego początku – jego upadek następował stopniowo. Z dzielnego i honorowego rycerza zamienił się w despotę i tyrana. Porzucił wszystkie ideały, którymi kierował się w życiu. Zależało mu przede wszystkim na tym, by osiągnąć swój cel. Gdy już go zrealizował, zapragnął nieograniczonej władzy i nie chciał jej stracić. Gdy Makduf zaproponował, że oszczędzi Makbetowi życie, gdy ten odda hołd nowemu królowi – nie zgodził się. Wolał zginąć, niż zejść z raz obranej ścieżki.
Makbet jest bohaterem negatywnym i jego działania przyczyniły się do tragedii wielu osób. Pamiętać należy jednak o tym, że jego przemiana była przede wszystkim wynikiem ogromnej naiwności bohatera i skrywanych ambicji. Uwierzył przepowiedni Trzech Wiedźm, a później pozwolił na to, by pragnąca bogactwa żona manipulowała nim. Makbet to postać słaba, która nie potrafi uporządkować swojego życia. Bohater brnie w kolejne zbrodnie i w pewien sposób sam skazuje się na śmierć. Nie można mówić o tym, że Makbet był postacią tragiczną. Nie był on skazany na swój los, jak postacie znane z utworów antycznych. Makbet od początku do końca dysponował wolną wolą, jednak był zbyt słaby psychicznie, by poradzić sobie z kolejnymi wydarzeniami. Dał się omotać żądzy władzy, swojej własnej pysze i ambicjom.
Aktualizacja: 2022-08-22 22:23:57.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.