„Don Kichot z La Manchy” to powieść Miguela de Cervantesa, opublikowana w dwóch częściach w latach 1605 i 1615, uznawana za jedno z najważniejszych dzieł literatury światowej. Utwór opowiada historię Alonso Kichana, szlachcica z La Manchy, który pod wpływem lektury romansów rycerskich popada w obłęd i postanawia zostać błędnym rycerzem. Przyjmując imię Don Kichot, wyrusza w świat w towarzystwie wiernego giermka Sancho Pansy, pragnąc bronić uciśnionych i szerzyć ideały rycerskości. Jego heroiczne, lecz często tragikomiczne przygody, takie jak słynna walka z wiatrakami, symbolizują starcie marzeń i ideałów z twardą rzeczywistością.
Powieść Cervantesa, początkowo będąca satyrą na literaturę rycerską, przerodziła się w głęboką refleksję nad ludzką naturą, iluzją i rzeczywistością. Don Kichot stał się uniwersalnym symbolem marzyciela walczącego z przeciwnościami losu, a jego postać inspirowała pokolenia artystów i filozofów. Dzieło to zapoczątkowało nowoczesną powieść europejską, łącząc elementy komizmu, tragizmu i filozoficznych rozważań nad sensem życia. Dzięki niezwykłej wielowarstwowości i mistrzowskiej narracji, „Don Kichot” pozostaje ponadczasowym arcydziełem literatury światowej.