Aleksander Fredro to znany romantyczny twórca komedii, które na stałe zapisały się w historii literatury polskiej. Jedną z nich są „Śluby panieńskie”, czyli sztuka przedstawiająca losy dwóch par, Gustawa i Anieli oraz Klary i Albina. Dziewczęta nie chcą wyjść za mąż za swoich adoratorów, zatem Gustaw zawiązuje intrygę, której efektem są podwójne zaręczyny. Wcześniej dochodzi jednak do wielu zabawnych wypadków. Fredro zamieścił w swoim dziele wiele motywów literackich.
Spis treści
Miłość jest głównym tematem sztuki i najważniejszym motywem wykorzystanym przez Fredrę. Autor podkreśla jej znaczenie, uznając ją za jedno z najważniejszych uczuć w ludzkim życiu i wywyższa ją ponad inne emocje. Fredro przedstawia miłość jako stałą, silną i niezłomną, w przeciwieństwie do ulotnych i sztucznych uczuć opisanych przez współczesnych romantyków. Bohaterowie Fredry stopniowo dojrzewają do prawdziwego kochania, ucząc się, jak to robić, co jest odmienne od romantycznego zakochania od pierwszego wejrzenia, jakie występuje u Mickiewicza. Gustaw przechodzi ten proces dojrzewania do miłości, co znacząco różni się od płaczliwej postaci Albina, który jest parodią romantycznego kochanka
Akcja sztuki toczy się w wiejskim dworku, co wprowadza motyw wsi. Pokazany jest on również przez pryzmat Gustawa, który jest znudzony tym miejscem i tęskni za miejskimi rozrywkami. Dla Gustawa życie na wsi oznacza koniec radosnego życia pełnego przyjemności, dlatego unika zamieszkania tam, jak tylko może. Mimo to Fredro przedstawia również wyidealizowany obraz wiejskiego życia, uwypuklając jego zalety.
Ponieważ Klara i Aniela nie chcą wyjść za swoich adoratorów, w sztuce pojawia się motyw intrygi, którą knuje przebiegły Gustaw. Jego celem jest zmiana nastawienia dziewcząt i skłonienie ich do przychylniejszego spojrzenia na siebie i Albina. Gustaw bez skrupułów okłamuje wszystkich, tworząc fałszywe historie o urazie ręki, wymyślonej ukochanej oraz planowanym małżeństwie Klary z Radostem. Wciąga w to również nieszczęśliwego Albina. Choć wszystkie te manipulacje ostatecznie wychodzą na jaw, osiągają swój cel: Klara zaręcza się z Albinem, a Gustaw z Anielą.
W dziele Fredry pojawia się motyw magnetyzmu serca, czyli teorii rozwiniętej w epoce romantyzmu, choć nie miała ona podstaw naukowych. Teoria ta, stworzona przez Franciszka Mesmera, zakładała, że człowiek posiada zdolność oddziaływania na innych dzięki swojej siłę duchowej (fluidowi). Gustaw wykorzystuje tę koncepcję w swoich działaniach, co ostatecznie prowadzi do tego, że sam wpada w sidła miłości.
Fredro w „Ślubach panieńskich” wprowadza parodię motywu bohatera romantycznego. Gustaw, choć nosi to samo imię co słynny Gustaw Mickiewicza, jest jego całkowitym przeciwieństwem. W przeciwieństwie do romantycznego idealisty, Gustaw jest praktyczny i wygodny, pozbawiony jakiegokolwiek romantycznego zrywu. Natomiast Albin przejawia emocje typowe dla romantycznego kochanka, ale jest to bezradny, cierpiący i płaczliwy adorator, który nie potrafi zdobyć ukochanej. Fredro w ten sposób obśmiewa popularny w jego czasach motyw bohatera romantycznego.
Fredro w swojej sztuce wykorzystuje także motyw walki płci. Klara i Aniela, zainspirowane lekturami, postanawiają nie wychodzić za mąż, dostrzegając wady mężczyzn. Sztuka ukazuje ich zmagania i próby zmiany tego stanowiska. W końcu okazuje się, że zarówno mężczyźni, jak i kobiety mają swoje wady i zalety, które należy zaakceptować, co prowadzi do podwójnych zaręczyn.
Aktualizacja: 2024-09-24 17:16:03.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.