Podstolina czyli Hanna Czepiersińska jest jedną z dwóch postaci kobiecych występujących w Zemście Aleksandra Fredry. Ta trzykrotna wdówka opiekuje się majątkiem Klary Raptusiewiczówny, krewnej po jednym z byłych mężów.
Mimo średniego wieku, Podstolina nadal pozostaje atrakcyjną kobietą, o czym doskonale zdaje sobie sprawę. Niemniej zdaje się nie zauważać przy tym lecących lat, jej zachowanie bowiem nadal można by uznać za podchody namiętnej młódki. Mimo to Podstolina nie jest naiwna, to kobieta potrafiąca wykorzystać swoje atuty i orientująca się we własnym położeniu. Majątek Klary jest jej bowiem udzielony jedynie do czasu zamążpójścia podopiecznej. Z tego względu pragnie ona znaleźć bogatego męża. Początkowo ulega awansom Cześnika, niemniej ze względu na dawniejsze zażyłości porzuca go dla obietnicy związku z Wacławem, złożonej przez Rejenta.
Podstolinę charakteryzuje niezwykłe wręcz wyrachowanie. Kalkulacja dla własnej korzyści nadaje kierunek jej poczynaniom od samego początku utworu. Zdaje sobie ona sprawę ze swego finansowego położenia, dlatego też przystaje na korzystną dla siebie ofertę zaręczyn z Cześnikiem. W miarę, jednak gdy pojawia się możliwość odnowienia znajomości z Wacławem połączonej z ustatkowaniem finansowym, bez wyrzutów sumienia zrywa zaręczyny.
Pokazuje to kolejną cechę charakteru Podstoliny, jej całkowitą niestałość. Wynika ona po części z wrodzonego sprytu wdowy, sprytnie dobierającej swoją postawę zgodnie ze swoimi własnymi korzyściami. Niemniej czyni to z kobiety również osobę niezwykle samolubną, zdolną dla własnej korzyści posunąć się do wiarołomstwa.
Podstolina, mimo swojego wieku, jest również kobietą niezwykle namiętną. Dawna zażyłość z synem Rejenta robi wrażenie obfitującej w pikantne szczegóły, wdowa zaś chętnie by ją dla nich odnowiła. Ta dojrzała niewiasta pała świadomością swoich cielesnych atutów, chociaż zdaje się nie dostrzegać powoli zbliżającej się starości. Być może to trwanie w przeszłości jest jej sposobem na przeciwstawienie się upływowi czasu. Dawne miłosne perypetie podsycają wyobraźnię kobiety i ożywiają ją bardziej niż cokolwiek innego. Porywy serca i cielesne uciechy zdają się być istotną częścią życia Podstoliny.
Hanna Czepiersińska nie może być jednak scharakteryzowana kompletnie jako negatywna postać komedii. Mimo iż w jej przedstawieniu dominują cechy mogące uchodzić za złe, posiada ona pewną ilość współczucia i dobra. Okazuje ją podczas finałowej sceny komedii Aleksandra Fredry. Gdy tylko Klara Raptusiewiczówna zgadza się uregulować jej dług, ta bez żadnego ociągania przystaje na małżeństwo młodych ludzi. Nie chce stawać naprzeciw ich szczęściu, widząc, iż kochają się prawdziwą miłością. Niemniej trzeba jednak podkreślić, robi to dopiero po zabezpieczeniu swojej sytuacji z pieniędzmi. Dlatego też Podstolinę można scharakteryzować jako kobietę samolubną, namiętną i niestałą. W żadnym wypadku jednak chciwą. Jej dbałość o pieniądze wynika bowiem tylko i wyłącznie z dbania o własną przyszłość finansową.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.