"Śluby panieńskie" to komediowy utwór dramatyczny Aleksandra Fredry z 1832 roku, wystawiony po raz pierwszy we Lwowie w 1833 roku. Utwór, napisany wierszem, składa się z pięciu aktów i skupia się na temacie miłości.
Fabuła opowiada historię dwóch kobiet, Anieli i Klary, które postanawiają pozostać niezamężne i zadręczać mężczyzn swoją obojętnością. Główny wątek to miłosne zaloty Albina i Gustawa, którzy starają się zdobyć ich serca, pomimo ich deklaracji nigdy nie wychodzenia za mąż. Fredro ukazuje miłość jako siłę pobudzającą do działania i przynoszącą radość życia. Miłość jest według niego wielką siłą, która wymaga walki, ale może być źródłem szczęścia i radości, gdy jest zwieńczona małżeństwem.