„Dobra pani” to nowela autorstwa Elizy Orzeszkowej, która wpisuje się w nurt pozytywistyczny. W opowieści tej przedstawiona jest historia pięcioletniej Helki, ubogiej dziewczynki, zaadoptowanej przez bezdzietną i bogatą Ewelinę Krzycką. Początkowo Krzycka obdarza dziewczynkę wszelkimi wygodami – Helka ma piękne ubrania, podróżuje z opiekunką do Włoch i uczęszcza na lekcje języków obcych i muzyki. Jednak z czasem, gdy Helka przestaje być uroczym maluchem, Krzycka traci zainteresowanie, traktując ją jako zło konieczne. W rezultacie oddaje ją z powrotem do rodziny mularza Jana, z którą dziewczynka była związana przed adopcją.
Tytuł „dobra pani” okazuje się być ironiczny, gdyż Krzycka, choć początkowo prezentuje się jako miła i opiekuńcza, szybko ujawnia swoją prawdziwą naturę. Adopcja Helki była dla niej jedynie sposobem na urozmaicenie życia, a nie autentyczną chęcią pomocy. Krzycka szybko nudzi się dzieckiem, co potwierdza jej postawa wobec innych – porzuciła również swoją służącą, papużkę i psa, gdy tylko straciły dla niej atrakcyjność. Orzeszkowa używa tej historii, aby krytycznie ukazać, jak niektórzy bogaci, szczególnie z arystokracji, wykorzystywali dobroczynność dla własnych korzyści, zamiast rzeczywiście pomagać potrzebującym.
Aktualizacja: 2024-08-22 13:10:48.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.