Za jedną z najbardziej cenionych ludzkich cech uznaje się wyobraźnię. Pozwala ona na wiele rzeczy, jakie nie byłyby możliwe w rzeczywistości. Przenosi daną osobę do odległych krain, pozwala wizualizować sobie wydarzenia, jakie jeszcze nie nadeszły czy też zobaczyć niezwykłe wynalazki, które dopiero mają się narodzić. Tak bogata i rozwinięta wyobraźnia niejednokrotnie może pomóc w realizacji planów, ponieważ po wyobrażeniu ich sobie łatwiej jest je wcielić w życie. Wiele przykładów tego można odnaleźć w tekstach literackich, takich jak na przykład „Lalka” Bolesława Prusa, „Nie-boska komedia” Zygmunta Krasińskiego czy „Tygrys i Róża” Małgorzaty Musierowicz.
„Lalka” Bolesława Prusa to pozytywistyczna powieść, w której pojawia się wizja lepszego, zorganizowanego oraz pracującego wspólnie społeczeństwa. Oprócz tego autor podkreśla też rolę nauki w jego rozwoju. Naukowcy, których portretuje Prus, to często wizjonerzy, wybiegający swoją wyobraźnią daleko poza możliwości, jakie dawała im w tamtych czasach nauka.
Przykładem tego był profesor Geist, który wyobrażał sobie metal lżejszy od powietrza. Jego wyobraźnia pchała go w dalszych badaniach. Naukowiec poświęcił temu wyobrażonemu wynalazkowi całe swoje życie oraz majątek, jakim dysponował. Wyobrażenia na temat tego, co będzie mógł osiągnąć dzięki takiemu odkryciu, napędzały go nieustannie do dalszej pracy nad swoim lekkim metalem. Wizja ta pochłonęło go do tego stopnia, że Geist praktycznie żył w nędzy. Mimo to właśnie wyobraźnia dawała mu siły do dalszej pracy mimo wszelkich przeciwności, z jakimi stykał się ten naukowiec, co z kolei zafascynowało Wokulskiego.
„Nie-boska komedia” Zygmunta Krasińskiego to kolejny przykład tego, że wyobraźnia pomaga wcielić w życie plany. Przykładem jest Pankracy, czyli przywódca rewolucji niższych warstw społecznych. Wyobrażał on sobie lepszy, bardziej sprawiedliwy dla wszystkich świat i swoją wizją zarażał innych ludzi.
Pankracy faktycznie wywołał rewolucję, jednak poszła ona w innym kierunku niż mężczyzna pierwotnie to planował. Mimo to wyobraźnia Pankracego, który jej oczami zobaczył lepszą rzeczywistość, sprawiła, że rewolucja miała w ogóle szansę zaistnieć i pewne grupy społeczne powstały, by odrzucić swoją niewolę. Gdy nie ta wizja, Pankracy zapewne nie miałby szans porwać do tego stopnia tłumów, by ruszyły one do krwawej walki o wolność i równość.
„Tygrys i Róża” to młodzieżowa powieść autorstwa Małgorzaty Musierowicz. Jej główna bohaterka, Laura, czuje się nieszczęśliwa i niekochana w swojej rodzinie i chce odnaleźć ojca, który opuścił ją, gdy była niemowlęciem. Planuje więc odnaleźć jego siostrę, a swoją ciotkę. W zaplanowaniu tego pomaga Laurze bogata wyobraźnia - dziewczynka nieustannie wyobraża sobie bowiem spotkanie z ojcem oraz to, jak obojętni na jej cierpienie są wszyscy domownicy.
Takie wizje popychają skutecznie Laurę do zrealizowania planów i wyjazdu do ciotki mieszkającej w Toruniu. Dziewczyna nie odnajduje ojca, a ciotka okazuje się być nieprzyjemną osobą, ale Laura mimo to realizuje swój plan i dowiaduje się wielu rzeczy o rodzinie, której do tej pory nie znała. Zdecydowanie pomogła jej w tym rozbujała wyobraźnia.
Jednak wyobraźnia nie jest gwarancją sukcesu. Mikołajek, bohater francuskiej książeczki dla dzieci autorstwa Goscinnego, nieustannie wyobraża sobie, że ucieknie z domu i będzie bogaty, a jego rodzicom będzie przykro, że na niego krzyczeli. Mimo tych wizji chłopiec nie wdraża w życie swoich planów, są one bowiem zdecydowanie zbyt nierealistyczne jak na jego wiek i możliwości. Wyobraźnia się zatem przydaje w realizacji planów, ale nie jest jedynym potrzebnym w tym elementem.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.