„Syzyfowe prace” to jedna ze znanych powieści autorstwa Stefana Żeromskiego, które powstały w okresie Młodej Polski. Książkę tę bowiem wydano po raz pierwszy w roku 1897. Żeromski przedstawia w niej historię nieustającej rusyfikacji polskiej młodzieży, opowiedzianą na przykładzie Marcina Borowicza, który początkowo jest zafascynowany Rosją, ale z czasem zaczyna doceniać własną ojczyznę i to mimo jej zniewolenia przez zaborców. Całość została wydana przez Żeromskiego pod pseudonimem.
Akcja powieści rozgrywa się w miejscach związanych z Marcinem Borowiczem oraz Andrzejem Radkiem, głównymi bohaterami tekstu. Marcin pochodzi z Gawronek, gdzie mieści się jego dom rodzinny. Opuszcza go już w pierwszym rozdziale powieści, by uczyć się w szkole w niedalekich Owczarach. Potem Marcin edukuje się w gimnazjum w Klerykowie. Do Gawronek wraca na czas wakacji. Andrzej Radek z kolei pochodzi ze wsi o nazwie Pajęczyn Dolny, potem zaś uczył się w miejscowości Pyrzogłowy, skąd również przeniósł się potem do Klerykowa.
Miejsca opisywane przez Żeromskiego to odbicie rzeczywistości, na przykład Gawronki inspirowane były jego własnym domem rodzinnym, a Kleryków gimnazjum w Kielcach, do którego uczęszczał.
Akcja powieści to aż jedenaście lat z życia głównego bohatera, czyli Marcina Borowicza. Rozpoczyna się ona w momencie, w którym chłopiec opuszcza dom rodzinny. Akcję można osadzić w ramach czasowych dzięki nawiązaniu do konkretnych rosyjskich reform szkolnictwa, na przykład obowiązkowi prowadzenia wykładów po rosyjsku, jakie wspomina autor. Dzięki temu można przyjąć, że całość rozpoczyna się w roku 1874 - wtedy Marcin zaczyna naukę w klasie wstępnej. Został on odwieziony przez rodziców do szkoły czwartego stycznia. Utwór zaś kończy się czwartego września 1883 roku, kiedy bohater ma wyjechać na studia do Warszawy.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.