„Balladyna” to dramat romantyczny i jedno z najważniejszych dzieł autorstwa Juliusza Słowackiego. Po raz pierwszy ukazała się w roku 1839 w Paryżu. Przedstawia losy tytułowej bohaterki, która sięga po władzę, zaczynając od morderstwa własnej siostry, Aliny, by poślubić bogatego rycerza Kirkora. Dramat łączy w sobie elementy realistyczne z fantastycznymi.
Słowacki wskazał między innymi miejsce akcji. Rozgrywa się ona w okolicach jeziora Gopło. Oznacza to, że są to tereny położone na Pojezierzu Gnieźnieńskim, gdzie ten zbiornik wodny się znajduje. Wydarzenia mają miejsce w wiejskiej chacie Balladyny, w lesie, na zamku Kirkora i w innych lokalizacjach. Opisywane tereny, takie jak zagajniki czy pustelnie mają zdecydowanie baśniowy klimat, który współgra z opisywanymi wydarzeniami.
Słowacki opisał w dramacie wydarzenia dziejące się w odległych czasach. W przywołanym przez niego okresie panuje w Polsce mityczna i legendarna dynastia Popielidów, a konkretnie jest to czas rządów króla Popiela III i Popiela IV. O tej dynastii w swoich kronikach wspomina między innymi Wincenty Kadłubek, a także sam Jan Długosz. Ten drugi kronikarz twierdzi, że rządy Popiela I przypadają na okolice roku 800. Są to zatem czasy legendarne, a wspomniani władcy są wytworem mitów oraz dawnych opowieści. Sama zaś akcja obejmuje zaledwie cztery dni, w ciągu których Balladyna morduje swoją siostrę, zostaje żoną Kirkora, przegania matkę z zamku, zdradza męża i sięga po władzę. Wszystko to dzieje się w ciągu pięciu aktów, a w ostatnim następuje dzień czwarty wydarzeń oraz śmierć głównej bohaterki dzieła, czyli tytułowej Balladyny, która sprowadziła na siebie okrutny koniec.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.