Albert to narzeczony, a potem mąż ukochanej Wertera - Lotty. Po części stanowi wyraźne przeciwieństwo bohatera Goethego: jest pracowity, opanowany, dojrzały. Początkowo obaj mężczyźni darzą się jednak sympatią, mimo miłości do tej samej kobiety. Z czasem jednak Albertowi zaczyna przeszkadzać zakłócający domowy mir Werter. Prosi więc żonę o odprawienie mężczyzny, co będzie potem główną przyczyną jego samobójstwa. Sam Albert wzorowany jest na przyjacielu Goethego, w którego narzeczonej poeta się zakochał - Johannie Christianie Kestnerze.
Spis treści
Mężczyzna pojawia się w powieści dopiero po sześciu tygodniach od przyjazdu Wertera do Waldheim. Przedtem przebywał on w podróży służbowej. Jego znajomość z Lottą jest już wtedy na poziomie narzeczeństwa, znają się jednak od wielu lat i darzą szczerym uczuciem. W czasie wyjazdu Wertera i jego pracy na placówce dyplomatycznej młodzi finalizują swój związek małżeński. Wprowadzają się do domu Alberta w innym miasteczku, a ich życie ulega zmianie. Początkowo życzliwy, a nawet przyjazny Werterowi mężczyzna zaczyna go też coraz niechętnej gościć. Zdaje sobie bowiem sprawę, że przyjaciel Lotty jest w niej zakochany.
Albert, starszy od Wertera o kilka lat, reprezentuje zupełnie inną postawę życiową. Jego doświadczenie i dojrzałość pozwalają mu patrzeć na życie w sposób bardziej praktyczny i zrównoważony. W przeciwieństwie do impulsywnego i emocjonalnego Wertera, Albert jest człowiekiem statecznym, który potrafi zachować spokój nawet w trudnych sytuacjach. Jest dobry, szlachetny i konsekwentny w swoich działaniach. Dzięki swojej zaradności i pracowitości osiągnął stabilizację życiową – coś, czego Werterowi zdecydowanie brakuje. Regularne wyjazdy Alberta w interesach świadczą o jego odpowiedzialności i umiejętności długofalowego planowania, co kontrastuje z chaotycznym życiem głównego bohatera, pełnym emocjonalnych zawirowań. Relacja Alberta z Lottą różni się znacząco od burzliwego uczucia Wertera. Ich związek opiera się na wzajemnym zaufaniu, stabilności i wsparciu. Lotta, będąc osobą racjonalną i odpowiedzialną, widzi w Albercie partnera, na którym może polegać. Ich miłość nie jest może pełna romantycznych uniesień czy dramatyzmu, ale charakteryzuje ją dojrzałość i trwałość. Albert ufa swojej żonie bezgranicznie, nawet mimo natrętnej obecności Wertera. Nie podejrzewa Lotty o zdradę czy brak lojalności, co świadczy o jego dojrzałości emocjonalnej i pewności siebie.
Na początku znajomości Albert odnosi się do Wertera z życzliwością, a nawet pewnym zainteresowaniem. Fascynuje go odmienność młodego poety, jego ekscentryczne poglądy i emocjonalne podejście do życia. Wręcz przeciwnie, ich początkowe relacje można nazwać serdecznymi. Albert wydaje się być ciekaw filozoficznych rozważań Wertera, a różnice w ich podejściu do życia nie stanowią początkowo źródła konfliktu. Świetnym przykładem jest rozmowa na temat samobójstwa, podczas której Albert wyraża swoje przekonania, mówiąc: „łatwiej umrzeć, niż znosić życie pełne udręki”. Dla Alberta jest to wyraz pragmatyzmu i zdrowego rozsądku, natomiast dla Wertera – głos, który nie rozumie głębi jego cierpienia. Choć początkowo Albert toleruje, a nawet akceptuje obecność Wertera w życiu Lotty, z czasem zaczyna postrzegać go jako problem. Fascynacja Wertera Lottą, która z początku wydawała się nieszkodliwa, staje się coraz bardziej nachalna i męcząca. Werter nie potrafi ukrywać swoich uczuć, a jego wizyty w domu Lotty stają się źródłem napięć i zaburzają harmonię rodzinnego życia Alberta. Mimo swojej cierpliwości, Albert z czasem traci do Wertera sympatię i zaczyna postrzegać go jako intruza.
Decyzja Alberta o ograniczeniu kontaktów z Werterem okazuje się być kluczowa dla tragicznego finału powieści. Werter, będąc już na granicy wytrzymałości emocjonalnej, odbiera to jako ostateczne odrzucenie i przesądzenie swojej samotności. Kulminacją tej relacji jest samobójstwo Wertera, którego dokonuje za pomocą pistoletów pożyczonych od Alberta. Ten tragiczny gest dodatkowo obciąża Alberta, który nieświadomie przyczynił się do realizacji tragicznego losu młodego poety. W ten sposób relacja Alberta i Wertera, początkowo nacechowana życzliwością i wzajemnym szacunkiem, kończy się dramatycznie, ukazując głębię różnic między ich charakterami i podejściem do życia.
Albert został stworzony przez Goethego jako kontrast dla głównego bohatera, Wertera. Albert to człowiek mocno stąpający po ziemi, kierujący się rozumem i logiką. Jego zachowanie i postawa są nacechowane odpowiedzialnością oraz troską o najbliższych. Jest osobą, która, w przeciwieństwie do Wertera, nie pozwala, aby uczucia przejmowały nad nim kontrolę. Werter również nie może odmówić Albertowi szlachetności i dobrych intencji. Choć darzy go podświadomą zazdrością, wynikającą z jego relacji z Lottą, nigdy nie zarzuca mu braku honoru czy uczciwości. Dojrzałość Alberta przejawia się w jego umiejętności podejmowania decyzji, które mają na celu ochronę jego relacji z Lottą. W przeciwieństwie do Wertera, który działa pod wpływem emocji, Albert kieruje się dobrem związku i stara się unikać eskalacji konfliktów. Jest świadomy, że sytuacja z Werterem nie może trwać w nieskończoność, i decyduje się na stanowcze kroki, aby przywrócić spokój w ich wspólnym życiu.
Ostateczne działanie Alberta, choć podyktowane troską o związek z Lottą, prowadzi do tragicznego finału. Werter, głęboko dotknięty odrzuceniem, interpretuje tę sytuację jako ostateczne potwierdzenie swojej samotności i braku miejsca w życiu Lotty. Fakt, że do samobójstwa używa pistoletów pożyczonych od Alberta, nadaje wydarzeniom dodatkowy wymiar ironii i tragedii. Albert, choć nigdy nie żywił wobec Wertera wrogich uczuć, staje się w pewnym sensie symboliczną przyczyną jego upadku. Ten tragiczny trójkąt emocjonalny ukazuje nie tylko różnice między Albertem a Werterem, ale także nieuchronność konfliktu między romantycznym ideałem a realistycznym podejściem do życia.
Aktualizacja: 2024-11-28 16:10:57.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.