Kali to najbardziej wyrazista postać wśród czarnoskórych bohaterów pojawiających się w powieści Henryka Sienkiewicza W pustyni i w puszczy. W jego rozmowach ze Stasiem doskonale widać ogromne różnice między podejściem do życia Europejczyków i rdzennych mieszkańców Afryki.
Kali wcale nie mówił po arabsku i podstawowo znał ki-swahili, Staś domyślił się, że pochodzi z dalekich stron. Chłopak opowiedział mu swoją historię: wywodził się z plemienia Wa-hima. Chwalił się, że jest to wielki naród, który walczy z Samburu, głównie o bydło. Kali nie był jednak w stanie powiedzieć, gdzie znajduje się ziemia Wa-himów. Mówił tylko, że są tam góry i wielka woda, którą nazywali Ciemną Wodą. Zanim Kali dostał się w niewolę, był królewiczem – synem Fumby króla plemienia Wa-hima. Chłopak mimo swojej pozycji w rodzinnej wiosce był jednak pełen szacunku dla Stasia – swojego pana wielkiego i Nel, którą nazywał córką księżyca lub dobrym Mzimu.
Wolność Kalego skończyła się, kiedy derwisze pojmali go w niewolę. Chłopak został złapany przy dołach wykopanych na zebry. Kali nie wiedział nawet, w jakich miejscach później przebywał, ponieważ wiele razy przechodził z rąk do rąk. W końcu został niewolnikiem Gebhra i w ten sposób trafił do karawany podążającej śladami Smaina. Gebhr wiedział, że musi dowieźć dzieci całe i zdrowe, dlatego wyżywał się na Kalim – okrutnie go bił i głodził.
Nic więc dziwnego, że Kali pokochał Stasia i Nel oraz odetchnął z ulgą, gdy młody Tarkowski zabił porywaczy, a Kalego i Meę zostawił przy życiu. Kali z wielkiej wdzięczności obiecał Stasiowi i Nel, że do końca życia będzie ich niewolnikiem. Najbardziej cieszył się, że wreszcie może najeść się do syta. Za rządów Gebhra przypominał kościotrupa, ale z czasem odzyskał krępą, mocną sylwetkę o umięśnionych ramionach.
Od Mei odróżniały go małe stopy – widocznie charakterystyczne dla jego plemienia. Chociaż Kali wiernie służył Stasiowi i Nel, pozostawały w nim żywe przekonania z czasów życia w wiosce: uważał, że mężczyzna powinien jeść i próżnować, a kobieta została stworzona do pracy. Kochał dobre jedzenie, zdziwił się, kiedy Staś postanowił ocalić słonia, ponieważ dla Kalego była to wyśmienita nyama, czyli mięso.
Spotkanie ze Stasiem i Nel zmieniło jednak życie Kalego. Młody Tarkowski zaczął nawracać go na chrześcijaństwo, chociaż Kali początkowo nie rozumiał różnicy między dobrym a złym uczynkiem: uważał, że jeśli on kradnie komuś krowy, zasługuje na pochwałę, ale ten, kto go okrada – powinien zostać potępiony. Z czasem stał się jednak gotowy, aby przyjąć chrzest.
Po dotarciu do wioski Wa-hima Kali odważnie wziął udział w walkach z Samburu. Jego ojciec zginął, dlatego Kali został królem. Mimo wszystko nie chciał zostać na swojej ziemi, ale towarzyszyć Stasiowi i Nel w drodze do oceanu. O mało nie przepłacił tego życiem, ponieważ prawie zmarł z pragnienia. W końcu Staś nakazał mu powrót do wioski – w Egipcie Kali znowu zostałby niewolnikiem. Pożegnanie było jednak wzruszające, a Kali długo leżał u stóp Stasia i Nel. Jak się potem okazało, nie zapomniał o naukach usłyszanych od białych towarzyszy. Władał swoją krainą pod protektoratem angielskim i sprowadził misjonarzy, aby nawracać lokalne szczepy na chrześcijaństwo.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.