Idrys to jeden z bohaterów powieści Henryka Sienkiewicza W pustyni i w puszczy należących do pokolenia Dangalów. Jego postawa pokazuje, do jakiego okrucieństwa Beduini byli w stanie się posunąć, aby wkupić się w łaski proroka Mahdiego.
Fatma zapoznała Tarkowskiego i Rawlisona z Idrysem i jego młodszym bratem Gebhrem. Podobnie jak ona i prorok Mahdi, należeli do pokolenia Dangalów. Mężczyźni byli wielbłądnikami, dlatego Fatma poleciła ich usługi inżynierom, kiedy wybierali się do Medinet. Tarkowski i Rawlison nie mogli jednak wiedzieć, że to wszystko podstęp, a ich dzieci zostaną porwane i potraktowane jako karta przetargowa, aby uwolnić Fatmę i jej rodzinę. Idrys brał udział w spisku, razem z Fatmą, Gebhrem, Chamisem i dwoma innymi Beduinami. Zgodził się nie tylko ze względu na dumę związaną z pochodzeniem z pokolenia Dangalów, ale przede wszystkim nadzieję na nagrodę za przywiezienie dwojga białych dzieci przed oblicze Mahdiego.
Idrys w pierwszej chwili nie wzbudzał zaufania, jego oczy świeciły dzikim błyskiem. Gdy jednak zorientował się, jak cenna jest dla cudzoziemców Nel, szybko zaczął udawać, że niesamowicie się o nią troszczy. Był bardziej przebiegły od Gebhra, który zawsze miał okrutny wyraz twarzy.
Sudańczycy podstępnie porwali dzieci, kłamiąc, że ojcowie je do siebie wzywają. Staś zorientował się, że zostali porwani, dopiero kiedy zaczęli pędzić na wielbłądach przez pustynię. Idrys również czuł wobec dzieci niechęć, ale był rozważniejszy od Gebhra – wiedział, że nie mogą zrobić im krzywdy, ponieważ są własnością Smaina, męża Fatmy.
Staś również uznawał Idrysa za najmądrzejszego z porywaczy, dlatego próbował negocjować właśnie z nim. Sudańczyk wiedział, że inżynierowie mogą mu zapłacić hojny okup, jednak bardziej zależało mu na błogosławieństwie Mahdiego, ponieważ wierzył, że może zapewnić mu zbawienie. Wiara była dla Idrysa bardzo ważna, pozostawał też wierny przesądom – kiedy zobaczył na drodze węża, był przekonany, że zesłał go na nich pan Tarkowski, będący czarownikiem.
Po dotarciu przed oblicze Mahdiego Idrysa spotkało wielkie rozczarowanie: liczył na wielką fortunę, a otrzymał konia i jednego funta. Postanowił więc zawieźć dzieci do Smaina, mając nadzieję na większą nagrodę. Plany Idrysa pokrzyżowała jednak choroba, ponieważ, mimo że wierzył w uzdrawiającą moc Mahdiego, czuł się coraz gorzej i zaczynał tracić przytomność. Nie był w stanie ruszyć w dalszą drogę, dlatego został w Omdurmanie i sprawdziły się podejrzenia Gebhra, że bracia już więcej się nie spotkają.
Idrys był człowiekiem okrutnym, ale sprytniejszym i bardziej opanowanym od swojego brata. Rozumiał, że aby uniknąć kary, musi dowieźć dzieci na miejsce całe i zdrowe. Postępował niemoralnie, jednak silna wiara w Allacha sprawiła, że wierzył w słuszność swoich czynów. Nie udało mu się zdobyć upragnionej fortuny za swoje zasługi wobec Mahdiego – choroba zatrzymała go w Omdurmanie, a jego brat zginął z ręki Stasia.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.