„Mit o Heraklesie” należy do zbioru „Mitologia” opracowanego przez Jana Parandowskiego w 1924 roku. Opisuje losy herosa, który dzięki swojemu boskiemu pochodzeniu był niesamowicie silny i waleczny. U Rzymian bohater ten nazywany był Heraklesem.
Herakles był synem Zeusa i królowej Alkmeny. Z tego powodu nienawidziła go Hera, boska żona Zeusa. Już jako niemowlę próbowała go zabić, nasyłając na niego parę jadowitych węży. Chłopiec mimo przebywania jeszcze w kołysce udusił je własnymi rękami.
Wychowywała go matka wraz z mężem, Amfitrionem. Mężczyzna uczył go jeździectwa i sztuki wojennej, co wychodziło Heraklesowi doskonale. Był jednak niechętny do nauki, zabił swojego pedagoga. Ziemski ojciec wygnał go za to z domu. Chłopak nie przejął się tym faktem i korzystał ze swobody. Zabił wielkiego lwa, z którego skóry wykonał płaszcz, a czaszki hełm. Bogowie lubili go i byli mu przychylni. Obdarowywali go podarkami.
Podczas wojny tebańskiej Herakles przyczynił się do zwycięstwa Greków, przez co córka króla została jego żoną. Wychowywali wspólnie dzieci, aż pewnego dnia z nieznanych powodów Herakles zabił kobietę i pociechy. Gdy się opamiętał, ruszył do Delf, aby dowiedzieć się, jak może odpokutować winy. Wyruszył na służbę u króla Eurysteusa w Mykenach.
Strachliwy władca bał się herosa, przez co rozkazał mu wykonać dwanaście prac, które wydawały mu się nierealne. Musiał między innymi zabić lwa nemejskiego, sprowadzić łanię należącą do Artemidy czy oczyścić stajnię Augiasza. Gdy wykonał zadania, wziął za żonę Dejanirę, którą wygrał w konkursie strzelania z łuku. Jej brat nie chciał jednak na to pozwolić, za co Herakles go zabił. Bogowie pokarali go chorobą, którą leczył w świątyni delfickiej. Wyrocznia odmówiła mu spotkania, za co splądrował jej pałac. Interweniował Zeus i rozkazał synowi udać się do Omfalei na trzy lata.
Po powrocie był dobrym mężem dla Dejaniry. Kochał ją bardzo, jednak zazdrosna kobieta przez podszepty centaura zamoczyła koszulę w krwi półczłowieka. Gdy heros ubrał ją, zaczął bardzo cierpieć i wydzierał sobie kawałki ciała. Zrozpaczona kobieta powiesiła się, a Herakles został wyniesiony na Olimp.
Syn Zeusa i Alkmeny był obdarzony niesamowitą siłą. Żona króla Olimpu nienawidziła go, przez co od niemowlęctwa próbowała go zabić. Wysłała na niego węże, które Herakles udusił. Wychowywała go matka z mężem. Amfitrion uczył go sztuki wojennej, co wychodziło mu wspaniale. Był jednak kiepskim uczniem, a dodatkowo zabił swojego pedagoga. Wzbudziło to gniew ziemskiego ojca, przez co został wygnany. Młodzieniec zabił lwa i wykonał z jego skóry płaszcz, a głowy hełm.
Żądny przygód Herakles wziął udział w wojnie tebańskiej, pomagając Grekom w odparciu nieprzyjaciela. Przyczynił się znacznie do zwycięstwa, za co otrzymał córkę króla za żonę. Wspólnie wychowywali dzieci, aż pewnego dnia w gniewie heros zabił całą swoją rodzinę. Gdy się opamiętał, ruszył na pokutę do Myken, na dwór króla Eurysteusa, co wskazała mu wyrocznia.
Król rozkazał mu wykonać dwanaście prac, które wydawały mu się niemożliwe do wykonania. Bohater wykazywał się jednak siłą i sprytem, co pozwoliło mu na dokonanie tego.
Herakles zabił lwa nemejskiego, hydrę lernejską, schwytał erymantejskiego, klacz Diomedesa i przepędził ptaki stymfalijskie o skrzydłach z żelaza. Sprowadził również łanię ceryntyjską, ukochane zwierzę Artemidy. Oczyścił stajnie Augiasza przy pomocy wody z rzeki, która wypłukała pomieszczenia. Zdobył także pas Hipolity, królowej Amazonek, oraz uratował królewnę Trojańską i zabił smoka, który ją pochwycił. Zabrał także woły Geryonesa oraz złote jabłka, które otrzymał przy pomocy Atlasa. Sprowadził także samego Cerbera z piekła.
Po wykonaniu prac wygrał konkurs na strzelanie z łuku, gdzie nagrodą była Dejanira. Jej brat nie chciał oddać siostry Heraklesowi, ponieważ znany był z napadów gniewu. Heros zabił mężczyznę, za co bogowie pokarali go niemocą.
Rekonwalescencję Herakles przeżył w świątyni delfickiej. Pytia odmówiła mu jednak spotkania, za co splądrował dobytek. Apollo wściekł się i walczył z herosem. Herakles najpewniej by zginął, jednak ich bójkę przerwał Zeus. Skazał syna na trzyletni pobyt u królowej Omfalei, która rozkazała ubierać mu się po kobiecemu i traktowała jak sługę.
Po zakończeniu kary Herakles spędzał szczęśliwie czas z Dejanirą, którą bardzo kochał. Wspólnie podróżowali, a heros nie spuszczał jej z oka. Dbał o nią i był dla niej dobry. Kobieta była jednak o niego zazdrosna, przez co posłuchała centaura, który stanął im na drodze. Wzięła trochę jego krwi i wymoczyła w niej koszulę Heraklesa. Paliła ona bohatera, przez co okropnie cierpiał. Zaczął odrywać sobie kawałki ciała. Zrozpaczona kobieta powiesiła się, a Herakles rozpalił sobie stos pogrzebowy. W ostatniej chwili zeszli po niego bogowie olimpijscy i wynieśli na Olimp.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.