Jan Parandowski opisał w „Mitologii” wydanej w 1924 roku liczne mity starożytnej Grecji i Rzymu. Przekaz był ocenzurowany, przez co w zamyśle miał trafić również do młodszego czytelnika. „Mit o rodzie Labdakidów” opowiada o tragicznym losie rodziny rządzącej Tebami. Przekleństwo ciążące na rodzie objęło wiele jego pokoleń. Mit ten stał się również inspiracją dla Sofoklesa, który napisał na temat Labdakidów dwie sztuki teatralne („Król Edyp” i „Antygona”).
Spis treści
Tragiczna historia rodu Labdakidów objęła kilka jego pokoleń. Kadmos, który został wysłany na bezowocne poszukiwania siostry, Europy, postanowił założyć nową osadę. Wyrocznia wskazała mu, aby zrobić to tam, gdzie zaprowadzi go jałówka. Miasto nazwał Tebami. Ich los był jednak przeklęty — jego córki zginęły, podobnie jak dwóch wnuków. Jego potomek miał żonę Niobe, która dała mu czternaścioro dzieci. Była z tego dumna i uważała się za lepszą od Latony, bogini płodności. Została za to ukarana zabiciem wszystkich pociech przez Artemidę i Apolla. Tęskniąca do ukochanych dzieci kobieta została zamieniona w kamień.
Najsłynniejszą historią dotyczącą rodu był los Lajosa. Zostało mu przepowiedziane, że zginie z rąk syna, który weźmie za żonę swoją matkę. Gdy narodził mu się syn, przebił mu stopy i wyrzucił w górach. Pasterze zabrali go do Koryntu, gdzie rodzina królewska przyjęła chłopca jak własne dziecko. Edyp, gdy dorósł, również otrzymał proroctwo, że zabije ojca. Odjechał więc z Koryntu, aby nie skrzywdzić rodzica. Po drodze spotkał dworzan i władcę, z którym wdał się w bójkę. Zabił mężczyznę, który w rzeczywistości był jego ojcem. Trafił do Teb, gdzie rozwiązał zagadkę Sfinksa. Objął tron i poślubił matkę, Jokastę. Gdy się o tym dowiedział, wydłubał sobie oczy i oacdszedł z królestwa.
W tym czasie jego synowie pokłócili się, który powinien zostać królem. Stoczyli ze sobą bój, w którym oboje zginęli. Polinejkes był jednak wspierany przez obce państwo, za co był uznany za zdrajcę. Kreon, nowy król zabronił go pochować. Sprzeciwiła się temu Antygona, jego siostra. Dokonała pochówku, za co została żywcem zamurowana. Niedługo później królestwo upadło przez najazd Aragończyków. Mieszkańcy przeżyli, ponieważ uciekli z miasta.
Europa, córka Agenora była najpiękniejszą kobietą na kontynencie. Zauroczył się w niej sam Zeus. Zabrał ją na Kretę, gdzie urządził jej piękne mieszkanie w grocie. Agenor nie pogodził się ze stratą córki i kazał synowi, Kadmosowi wyruszyć na poszukiwania siostry. Zabronił mu wracać bez niej.
Nie chcąc narażać się na gniew ojca, Kadmos nie wrócił do domu bez siostry. Postanowił osiedlić się na obczyźnie. Wyrocznia wskazała mu, gdzie to zrobić. Gdy dotarł na miejsce, jego dworzanie zostali zabici przez smoka. Kadmos pokonał bestię, a jej kły posadził w ziemi. Wyrośli z nich żołnierze, którzy stoczyli między sobą bój. Najsilniejsi dołączyli do Kadmosa byli jego wiernymi sługami. Miasto, które założyli, nazywało się Teby.
Dzieci Kadmosa były jednak nieszczęśliwe. Jego córki umarły, podobnie jak część wnucząt. Mężczyzna wyniósł się z przeklętego miasta i osiedlił w Ilirii. Królem został później Lykos, który za namową żony postanowił wygnać synów swojej krewnej do pastuchów. Gdy dorośli, za hańbę obalili ich rządy. Jeden z braci wziął za żonę Niobe, która dała mu czternaścioro dzieci. Uważała się za to lepsza od Latony, bogini płodności. Poskarżyła się swoim dzieciom, Artemidzie i Apollo, którzy zabili wszystkie pociechy Niobe. Zrozpaczona kobieta została zamieniona w kamień, aby nie cierpiała.
Kolejny król Teb otrzymał proroctwo, że jego syn zabije go oraz ożeni się ze swoją matką. Lajos postanowił więc wyrzucić swojego pierworodnego w górach, gdzie przebił mu stopy. Dziecko znaleźli jednak pasterze, którzy ofiarowali je władcy Koryntu. Król przyjął je i wychowywał jak własne, ponieważ nie mieli innych dzieci. Gdy Edyp dorósł, otrzymał proroctwo na swój temat. Opuścił więc Korynt, aby nie skrzywdzić ojca ani matki. Ruszył w stronę Teb, gdzie spotkał dworzan wiozących władcę. Wdał się z nimi w bójkę i pozabijał wszystkich. Jadącym wozem królem był Lajos.
Edyp dotarł do Teb, które atakował Sfinks. Zadał on zagadkę, której rozwiązanie miało sprawić, że odejdzie. Kreon, władca miasta zapowiedział, że kto rozwiąże jego zagadkę, zostanie królem i weźmie za żonę Jokastę. Edyp rozwiązał ją i został królem Teb. Po pewnym czasie, gdy miasto nawiedzały klęski, dowiedział się od Tejrezjasza, że zabił ojca i jest w związku z własną matką. Oślepił się i odszedł z Teb.
Gdy zabrakło króla, rozpoczął się spór między Eteoklesem a Polinejkesem, kto zostanie królem. Mieli zamieniać się panowaniem, jednak od razu po objęciu tronu Eteokles wygnał brata. Ten powrócił z wojskiem obcego państwa i stoczyli walkę, w której obaj zginęli. Rządy objął ponownie Kreon, a Polinejkes za karę nie został pochowany. Sprzeciwiła się temu Antygona, która postanowiła i tak pochować brata. Została za to żywcem zamurowana.
Niedługo później doszło do upadku miasta. Aragończycy powrócili i zaatakowali miasto. Mieszkańcy uciekli pod osłoną nocy, a stolica została zburzona.
Aktualizacja: 2022-10-24 16:04:39.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: kontakt@poezja.org. Bardzo dziękujemy.