Ewelina Janocka to jedna z pobocznych postaci w „Lalce” Bolesława Prusa. Należy do grona arystokracji, reprezentując negatywne cechy tej grupy społecznej. W trakcie akcji powieści wychodzi za dużo starszego od niej barona Dalskiego. Nie zawiera małżeństwa z miłości, ale dla majątku, który pragnie odziedziczyć po partnerze. W trakcie trwania relacji wdaje się w romans z Kazimierzem Starskim, znanym w środowisku kobieciarzem.
Spis treści
Ewelina Janocka jest młodą, piękną i szlachetnie urodzoną kobietą. Jak wiele innych osób z wyższych sfer, została wychowana w duchu wartości arystokratycznych, które kładły nacisk na etykietę, maniery i wygląd zewnętrzny.
Ewelina to siostra Felicji i wnuczka prezesowej Zasławskiej. Zdaniem swojej babki jest niedojrzała pod względem intelektualnym oraz uczuciowym. Zachowuje się jak stereotypowa arystokratka — jest roszczeniowa, pozbawiona ambicji w dziedzinie rozwoju osobistego, przekonana o własnej wartości ze względu na urodzenie. Pod tym względem bardzo mocno przypomina ukochaną Wokulskiego — Izabelę Łęcką.
Ewelina Janocka jest zagubiona w swoich uczuciach. Sama o sobie uważa, że posiada niezwykle słaby charakter. Wspomina o tym Wokulskiemu, podczas ich rozmowy. Nie ma przy tym zahamowań moralnych, nie rozmyśla nad sensem posiadania kodeksu postępowania. Janocka daje przy tym ogromne popisy gry aktorskiej — przydatnej umiejętności, dającej jej możliwość manipulacji ludźmi, przede wszystkim zaś baronem Dalskim.
Baron Dalski jest narzeczonym, a następnie mężem młodej arystokratki. Jednak w ich związku nie ma miłości. Chociaż Dalski darzy wybrankę uczuciem, Janocka kieruje się wyłącznie aspektami finansowymi, choć wmawia sobie litość nad podstarzałym amantem. Niemniej, w głębi serca pogardza Dalskim, niezależnie jak urzeczoną jego oddaniem się zdaje.
Wkrótce wychodzi na jaw jej romans z Kazimierzem Starskim. Związek ten trwa, mimo małżeństwa kobiety z baronem. Gdy ten wątek trafia do opinii publicznej rodzi się skandal. W konsekwencji Dalski wyzywa kochanka żony na pojedynek i zostaje ranny. Po wszystkim odchodzi od Janockiej i podejmuje wszelkie kroki prawne, aby pozbawić ja praw do majątku.
Ewelina Janocka została przez samego Wokulskiego określona jako „wyhodowana w pewnej sferze, epoce i wśród pewnych pojęć”. Oznacza to, że stanowi wytwór chylącej się ku upadkowi, zdegenerowanej klasy arystokratycznej. Sam główny bohater widzi ją jako objaw „choroby” niegdyś potężnego stanu społecznego — pustą lalkę salonową, która nie ma pojęcia ani o swoim życiu wewnętrznym, ani też o realiach prawdziwego świata.
Aktualizacja: 2024-10-03 16:36:01.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.