Ewelina Janocka - charakterystyka

Autorem charakterystyki jest: Piotr Kostrzewski.

Ewelina Janocka to młoda arystokratka, narzeczona a później żona barona Dalskiego. W powieści stanowi przykład typowej, pustej arystokratycznej młódki - wychodzi za starszego mężczyznę jakoby z litości, wdając się potem w romans z Kazimierzem Starskim. Janocka to rozkapryszona dziewczyna, typowa salonowa lalka. Pod tym względem pełni funkcję podobną, co Izabela Łęcka wobec Stanisława Wokulskiego.

Charakterystyka Eweliny Janockiej

Siostra Felicji Janockiej i wnuczka prezesowej Zasławskiej to stosunkowo młoda dziewczyna, dorastająca kobieta. Zdaniem swojej babki jest jednak niezwykle dziecinna pod względem intelektualnym oraz uczuciowym. Zachowuje się bowiem jak typowa arystokratka - roszczeniowa, pozbawiona ambicji w dziedzinie rozwoju osobistego, przekonana o własnej wartości ze względu na urodzenie. Pod tym względem bardzo mocno przypomina ukochaną Wokulskiego - Izabelę Łęcką.

Co gorsza, Ewelina Janocka przejawia nie tylko egoizm, ale również wyjątkowy brak zrozumienia dla swoich sfer uczuciowych. W swoim zachowaniu przejawia bowiem chimeryczność, mieszającą się z chwilami melancholii. Sama o sobie uważa, że posiada niezwykle słaby charakter. Wspomina o tym Wokulskiemu, podczas ich rozmowy. Nie ma przy tym zahamowań moralnych, nie rozmyśla też głębiej nad sensem posiadania jakiegokolwiek kodeksu postępowania. Janocka daje przy tym ogromne popisy gry aktorskiej - przydatnej umiejętności, dającej jej możliwość manipulacji ludźmi, przede wszystkim zaś baronem Dalskim.

Ten ostatni jest narzeczonym, a następnie mężem młodej arystokratki. Ich związku nie spaja jednak miłość, a raczej wyrachowanie. Janocka kieruje się względami finansowymi, choć wmawia sobie litość nad podstarzałym amantem. Niemniej, w głębi serca pogardza Dalskim, niezależnie jak urzeczoną jego oddaniem się zdaje.

Wkrótce wychodzi na jaw jej romans z Kazimierzem Starskim. Związek ten trwa, mimo związania się kobiety z baronem. Gdy opinia publiczna zostaje o nim poinformowana, doprowadza to do skandalu. Wtedy też jej partner nareszcie przegląda na oczy. Dalski pojedynkuje się z kochankiem żony i zostaje ranny. Po wszystkim dochodząc do siebie, oddala Janocką. Podejmuje też wszelkie kroki prawne, aby pozbawić ją jakichkolwiek praw do części jego majątku. Tak więc Ewelina wraca do rodziny jako rozwódka.

Ewelina Janocka została przez samego Wokulskiego określona jako "wyhodowana w pewnej sferze, epoce i wśród pewnych pojęć". Oznacza to, że stanowi wytwór chylącej się ku upadkowi, zdegenerowanej klasy arystokratycznej. Sam główny bohater widzi ją jako objaw "choroby" niegdyś potężnego stanu społecznego - pustą lalkę salonową, która nie ma pojęcia ani o swoim życiu wewnętrznym, ani też o realiach prawdziwego świata. Pot tym kontem Janocka to postać typowo negatywna, stanowiąca ucieleśnienie najgorszych cech młodej arystokratki.


Przeczytaj także: Lisiecki - charakterystyka

Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.