Lisiecki to postać epizodyczna „Lalki” Bolesława Prusa, jeden z subiektów w sklepie Stanisława Wokulskiego. Nie odgrywa znaczącej roli fabularnej, ale jego postawa stanowi przykład rosnącego w XIX wiecznym społeczeństwie polskim antysemityzmu. Nieprzyjemny, oschły mężczyzna ostatecznie pada ofiarą własnych przekonań — gnębiony przez niego Żyd Szlangbaum zwalnia go z posady, gdy przejmuje sklep po głównym bohaterze powieści.
Spis treści
W wyglądzie Lisieckiego odróżniają się tylko dwie charakterystyczne cechy: broda i początki łysiny. Tą drugą, wedle słów własnych, odziedziczył po przodkach.
Lisiecki to osoba niezwykle oschła, nastawiona negatywnie do innych. Zawsze znajdywał sposobność do uszczypliwości w rozmowie, przejawiał również bardzo sarkastycznych charakter. Często objawiało się to w stosunku do starego subiekta Rzeckiego. Obaj mężczyźni wyraźnie nie darzyli się sympatią, Lisiecki okazywał wręcz oczywisty brak szacunku dla bonapartysty. Niemniej, pomimo licznych spóźnień młodszego subiekta do pracy, subiekt ufał mu najbardziej spośród wszystkich pracowników.
Drugą znamienną i wręcz sankcjonującą rolę Lisieckiego w powieści cechą jest jego zajadły antysemityzm. Nienawiść do Żydów przejawia się u niego w sposób typowy — mianowicie zarzuca on mniejszości psucie rodzimego handlu i swoistą zmowę w celu przejęcia polskiego kapitału. Wyraźnie nie w smak było mu również zamieszkiwanie Żydów między Polakami.
Ofiarą przekonań Lisieckiego padł inny subiekt, a zarazem przyjaciel Wokulskiego z czasów powstania – Szlangbaum, który należał do grona asymilujących się Żydów. Lisiecki dopiekał cichemu, skromnemu człowiekowi przy każdej możliwej okazji. Jedynie interwencje starego subiekta łagodziły ten konflikt. Wkrótce jednak ubliżanie Szlangbaumowi zemściło się na samym Lisieckim. Żyd przejął interesy Wokulskiego i bardzo szybko zwolnił swojego prześladowcę.
Po utracie pracy Lisiecki wyjechał do Astrachania nad Wołgą. Na odchodne ogłosił jeszcze rychłą dominację Żydów i przyjęcie ich kultury przez mieszkańców opuszczanych ziem. Co ciekawe, znajdowały się one wtedy w obrębie tzw. Strefy osiedlenia – terenów, poza którymi w Carskiej Rosji nie można się było Żydom osiedlać. Być może Lisiecki uciekł do Astrachania właśnie z tego powodu.
Jak wiele postaci w „Lalce”, Lisiecki odzwierciedla pewne tendencje w społeczeństwie doby XIX wieku. W wypadku subiekta jest to antysemityzm połączony ze swoistym cynizmem.
Aktualizacja: 2024-10-03 16:44:12.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.