Zygmunt Krasiński w swoim dramacie “Nie-boska komedia” sportretował bohatera romantycznego, hrabiego Henryka. Ukazał jego losy na tle dramatu rodzinnego oraz walki klas i rewolucji, która miała odmienić obraz społeczeństwa. Hrabia Henryk wpisuje się w obraz bohatera romantycznego, nie jest on jednak jego modelowym przedstawieniem, raczej zaś dekonstrukcją. Dodatkowo w jego postać Krasiński zdecydował się wpisać swoisty tragizm, który sprawia, że hrabia Henryk jest bohaterem wyjątkowo nieszczęśliwym.
Tragizm postaci hrabiego Henryka polega na licznych sprzecznościach, które składają się na jego życie. Za młodu szybko żeni się z ukochaną Marią i wspólnie doczekują się oni syna, Orcia. Początkowo Henrykowi wydawało się, że życie u boku Marii spełni jego marzenie, ona sama zaś będzie muzą, inspirującą go do tworzenia.
Narodziny dziecka i życie rodzinne zweryfikowały jednak te sny - okazało się, że obowiązki męża i ojca nużą Henryka, kusiła go także postać pięknej, widmowej Dziewicy. Henryk porzucił więc bliskich, by oddać się poezji, jednak marzenie to okazało się być ułudą, kłamstwem, sam zaś Henryk nie był człowiekiem utalentowanym. Powrócił więc do rodziny, którą zniszczył swoim odejściem. Maria oraz Orcio zachorowali na tle nerwowym, a żona hrabiego ostatecznie zmarła.
Hrabia Henryk zostaje także przywódcą obozu arystokratów, którzy walczą przeciwko rewolucji wznieconej przez niższe klasy. Jej celem jest zaprowadzenie porządku, równości, sprawiedliwości i wolności w społeczeństwie, a co za tym idzie odebranie także przywilejów i pozycji arystokratom, kupcom czy bankierom.
Hrabia Henryk próbuje aktywnie załagodzić konflikt, ma poczucie, że jego racje są właściwe, ale jednak siły arystokratów są zbyt małe, by wygrać z rewolucjonistami. Hrabia Henryk ostatecznie rzuca się w przepaść i popełnia samobójstwo. Nie sprawdził się ani jako poeta, ani jak ojciec, ani jako dowódca. Jego życie było pasmem niespełnionych ambicji i zawodów, które przyniósł innym swoimi działaniami.
Tragizm hrabiego Henryka polega więc na sprzeczności, w jakiej stały jego marzenia i ambicje, a możliwościami, jakie miał. Jego nieumiejętność rozpoznania tego, co leży w jego zasięgu, przyczyniła się między innymi do zniszczenia jego rodziny czy wreszcie do klęski Henryka jako człowieka, który ostatecznie targnął się na własne życie. Nie był w stanie ani być ojcem dla swojego syna, ani zapobiec rewolucji niszczącej jego stan.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.