Grabiec jest jedną z postaci występujących na kartach dramatu Juliusza Słowackiego pod tytułem “Balladyna”. Nie odgrywa on w nim wielkiej roli - pochodzi on z ludu, jest także kochankiem głównej i tytułowej bohaterki. Grabiec marzy o życiu wśród luksusów i wygody, chciałby spędzać czas między innymi na jedzeniu do syta. W Grabcu zakochana jest także nimfa Goplana. Jest on opisywany jako osoba prosta i niezbyt bystra.
Grabiec jest świadkiem tego, jak Balladyna morduje Alinę - obserwuje to przemieniony przez nimfę Goplanę w wierzbę płaczącą. Zostaje on odczarowany dopiero po małżeństwie Balladyny z Kirkorem. Goplana próbuje bowiem uczynić wszystko, by Grabiec zakochał się w niej, nie w Balladynie. W zamku Kirkora Grabiec zostaje poszczuty psami i wygnany z niego.
W międzyczasie Goplana mianuje mężczyznę królem lasu, na co on reaguje ograniczeniem praw wszystkich jego mieszkańców. Grabiec udaje się także na finałową ucztę do zamku Balladyny, przebrany za dzwonkowego króla i mając na głowie koronę Popiela. Zostaje przez to przypadkowo okrzyknięty nowym władcą. Ostatecznie Grabiec ginie z ręki Balladyny.
Grabiec jest człowiekiem prostym, wywodzącym się z ludu. Jego ojciec pił i zmarł, zanim jego syn przyszedł na świat. Grabiec jest młody i przystojny, w ten sposób zdobywa serca Balladyny i Goplany.
Grabca nie interesują rozgrywające się wokół niego intrygi i walki o władzę - chce on spędzać tylko życie możliwie przyjemnie i beztrosko, najadać się do syta i spełniać zachcianki. Grabiec jest opisywany jako osoba, która nie grzeszy intelektem. Nie ma wygórowanych ambicji, nie dąży do wielkich rzeczy, nie snuje marzeń, które każą mu walczyć o tron. Zdaje się on być przeciwieństwem takich bohaterów jak Balladyna czy Fon Kostryn.
Grabiec ginie, nie osiągając niczego - w ten sposób poeta potępia jego tryb życia, który polegał tylko na zaspokajaniu podstawowych potrzeb i gonieniu za prostymi przyjemnościami. Grabiec uosabiał wszystko to, co zwyczajne, przyziemne i nieambitne. Na tle jego postaci odbijały się inne charaktery i ukazywane były ich przywary i dążenia. Był on pionkiem w rękach większych i silniejszych graczy, którzy ostatecznie zdecydowali za niego o jego życiu i śmierci.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.