Grabiec jest jedną z postaci występujących na kartach dramatu Juliusza Słowackiego pod tytułem „Balladyna”. Nie odgrywa on w nim wielkiej roli - pochodzi z ludu, jest także kochankiem głównej i tytułowej bohaterki. Grabiec marzy o życiu wśród luksusów i wygody, chciałby spędzać czas między innymi na jedzeniu do syta. W Grabcu zakochana jest także nimfa Goplana. Jest on opisywany jako osoba prosta i niezbyt bystra.
Spis treści
Grabiec jest świadkiem tego, jak Balladyna morduje Alinę – obserwuje to, będąc przemienionym w wierzbę płaczącą przez nimfę Goplanę. Posiada wówczas nawet powieki z drzewnej kory, nie może reagować w żaden sposób. Zostaje odczarowany dopiero po małżeństwie Balladyny z Kirkorem. Goplana próbuje bowiem uczynić wszystko, by Grabiec zakochał się w niej, zamiast w Balladynie. Przychodząc do zamku Kirkora, mężczyzna zostaje poszczuty i odstraszony psami.
W międzyczasie Goplana mianuje swego ukochanego królem lasu, na co on reaguje ograniczeniem praw wszystkich jego mieszkańców. Grabiec udaje się także na finałową ucztę do zamku Balladyny, przebrany za dzwonkowego króla, mając na głowie koronę Popiela. Zostaje przez to przypadkowo okrzyknięty nowym władcą. Ostatecznie Grabiec ginie z ręki Balladyny.
Grabiec jest człowiekiem prostym, wywodzącym się z ludu, który okresla go niekiedy mianem „osła”, gdy ten pragnąłby być należycie szanowany. Jego ojciec pił i zmarł, zanim syn przyszedł na świat. Grabiec jest młody i przystojny, w ten sposób zdobywa serca Balladyny i Goplany. Zwłaszcza Goplana jest wystawiona na jego urodę, kiedy ten dąży do bliskości z nimfą - bezskutecznie jednak, gdyż ta wyczuwa jego niskie pobudki.
Grabca nie interesują rozgrywające się wokół niego intrygi i walki o władzę - chce on spędzać tylko życie możliwie przyjemnie i beztrosko, najadać się do syta i spełniać zachcianki. Grabiec jest opisywany jako osoba nie grzesząca intelektem. Nie ma wygórowanych ambicji, nie dąży do wielkich rzeczy, nie snuje marzeń, które każą mu walczyć o tron. Zdaje się on być przeciwieństwem takich bohaterów jak Balladyna czy Fon Kostryn.
Grabiec ginie, nie osiągając niczego – w ten sposób poeta potępia jego tryb życia, który polegał tylko na zaspokajaniu podstawowych potrzeb i gonieniu za prostymi przyjemnościami. Grabiec uosabiał wszystko to, co zwyczajne, przyziemne i nieambitne. Na tle jego postaci odbijały się inne charaktery i ukazywane były ich przywary i dążenia. Był on pionkiem w rękach większych i silniejszych graczy, którzy ostatecznie zdecydowali za niego o jego życiu i śmierci.
Aktualizacja: 2025-03-30 23:43:04.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.