Dramat Stanisława Wyspiańskiego „Wesele” to obraz polskiego społeczeństwa przełomu XIX i XX wieku. Autor gościł na zabawie weselnej w Bronowicach z okazji ślubu krakowskiego poety Lucjana Rydla i chłopki Jadwigi Mikołajczykówny. Na weselu spotkali się więc przedstawiciele miejskiej inteligencji i chłopstwa. Ksiądz należał jednak do bohaterów znajdujących się na pograniczu tych dwóch światów - wywodził się z chłopstwa, ale był inteligentny i przedsiębiorczy, dlatego rozumiał również styl życia mieszkańców miasta. Postać Księdza, podobnie jak Żyda, jest nieco stereotypowa i wpisuje się w aktualne do dzisiaj opinie na temat duchowieństwa.
Na polskiej wsi, Ksiądz był bardzo ważną postacią, którą religijni chłopi darzyli szacunkiem. Mieszkańcy Bronowic bardziej cenili sobie duchowieństwo niż wójta i innych przedstawicieli władzy. Nic więc dziwnego, że na weselu nie mogło zabraknąć Księdza - jego pojawienie się musiało być dla pary młodej zaszczytem. Można też odnieść wrażenie, że duchowny był jeszcze bardziej szanowany ze względu na swoje pochodzenie.
Ksiądz urodził się w chłopskiej rodzinie, dlatego rozumiał mentalność mieszkańców wsi - od dziecka sam był jednym z nich. Miało to znaczenie dla chłopów, którzy odnosili się do inteligencji z nieufnością i niezrozumieniem. Mieszkańcy wsi byli zadowoleni, że w Bronowicach pojawił się Ksiądz, który zna ich mentalność, a nie przybysz z miasta. Kapłan został proboszczem, co dla mieszkańca wsi było niemałym osiągnięciem. Jego postać stanowi więc dowód na to, że chłopstwo również może zajść daleko i zajmować ważne pozycje w społeczeństwie. Nic dziwnego, że Ksiądz został proboszczem, ponieważ był inteligentny i oczytany, taki jaki powinien być kapłan.
Duchowny powinien szanować świętość sakramentu małżeństwa, ale był też realistą. Zastanawiał się, czy związek poety i chłopki ma szanse na powodzenie. Ksiądz dostrzegał, że fascynacja Pana Młodego wsią jest powierzchowna i prawdopodobnie szybko minie. Obawiał się, że poeta zostawi wtedy swoją żonę, a prosta, wiejska dziewczyna będzie miała złamane serce. Duchowny zdawał sobie sprawę, że do miłości trzeba więcej niż tylko chwilowej fascynacji.
Ksiądz nie był jednak pozbawiony wad. Kapłan nie zamierzał pozostawać wierny chrześcijańskim ideałom i żyć w ubóstwie. Księdzu zależało na dobrach materialnych, żył w dobrobycie i dalej pomnażał swój majątek. Właśnie dlatego, prowadził interesy z Żydem. W przeciwieństwie do wielu mieszkańców wsi, nie zwracał uwagi na uprzedzenia religijne, chociaż po duchownym można by było spodziewać się niechęci do przedstawiciela innej wiary.
Ksiądz dzierżawił Żydowi karczmę oraz chętnie rozmawiał z nim o interesach. Był właściwie jedynym mieszkańcem Bronowic, którego Żyd uznawał za godnego partnera do handlu. Dobre kontakty między Księdzem a Żydem nie musiały jednak wynikać z ich tolerancji i chęci wzniesienia się ponad podziałami - prawdopodobnie były podyktowane po prostu chęcią zysku. Ksiądz nie zamierzał na zawsze pozostawać wiejskim proboszczem, dużo mówił o możliwości awansu w kościelnej hierarchii. Posługa wśród chłopów nie była więc dla niego misją, ale po prostu drogą do celu i dalszego rozwoju.
Kapłan nie był postacią idealną, zależało mu na pieniądzach i zaszczytach, co wiele osób zarzuca również dzisiejszemu duchowieństwu. Ksiądz nie wzbudzał jednak też negatywnych uczuć, dbał o parafian i sumiennie wywiązywał się ze swoich obowiązków. Skupiał się na sprawach doczesnych, co nie zasługiwało na pochwałę, ale też sprawiało, że jest bardziej ludzki.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.