Poeta (Wesele) - charakterystyka

Autorką charakterystyki jest: Adrianna Strużyńska.

Dramat Stanisława Wyspiańskiego „Wesele” jest inspirowany prawdziwym ślubem - poety Lucjana Rydla i chłopki Jadwigi Mikołajczykówny. Na zabawie pojawia się więc szereg gości, zarówno przedstawicieli inteligencji, jak i chłopstwa. Jedną z barwniejszych postaci z miasta jest Poeta, przedstawiony w krzywym zwierciadle dekadent, bawidamek i artysta.

Charakterystyka Poety z Wesela

Zdecydowana większość postaci dramatu była inspirowana prawdziwymi ludźmi. Podobnie jest z Poetą, ponieważ jego pierwowzorem był polski poeta, nowelista i powieściopisarz Kazimierz Przerwa-Tetmajer, jeden z najważniejszych przedstawicieli Młodej Polski. Jego przyrodnim bratem był Włodzimierz Tetmajer, który również poślubił chłopkę - Annę Mikołajczykównę. Włodzimierz i jego żona stali się pierwowzorami innych bohaterów dramatu - Gospodarza i Gospodyni. Akcja rozgrywa się jednak na weselu młodszej siostry Gospodyni - Panny Młodej, czyli Jadwigi Mikołajczykówny oraz Pana Młodego - młodopolskiego poety Lucjana Rydla. Poeta, czyli Kazimierz Przerwa-Tetmajer, znalazł się w gronie gości weselnych.

Poeta to typowy przedstawiciel inteligencji przełomu XIX i XX wieku. Był dekadentem, czyli skrajnym pesymistą, przekonanym o bezcelowości jakiegokolwiek działania we wszystkich dziedzinach życia. Artyści Młodej Polski zmagali się z załamaniem i przekonaniem o upadku wszelkich zasad moralnych. Przełom wieków był dla nich momentem przełomowym. Nie motywował jednak artystów do walki o lepszą przyszłość, ale sprawiał, że całkowicie zwątpili w sens życia.

Taka postawa była doskonale widoczna w postępowaniu Poety. Bohater odczuwał nieustanny niepokój, nie wierzył w żadne wartości, był przekonany, że przyszłość będzie jeszcze gorsza od teraźniejszości. Poeta był znudzony, zblazowany, nie widział sensu w żadnym działaniu. Mimo talentu poetyckiego, można odnieść wrażenie, że marnował swoje życie. Nie da się jednak ukryć, że miał artystyczną wrażliwość, wszędzie dostrzegał poezję. Zauważał więc rzeczy dla innych niezauważalne, był podatny na zjawiska nadprzyrodzone. Niestety artyści są podatni na melancholię, stany depresyjne czy emocjonalną niestabilność. Nie inaczej było z Poetą, zmiennym i niejednokrotnie przygnębionym.

Bohater był próżny, często wypowiadał się kwiecistym, poetyckim językiem, aby wzbudzać podziw otoczenia. Podobnie jak większość dekadentów, szukał ukojenia w prostych przyjemnościach. Nie stronił więc od alkoholu ani towarzystwa kobiet. Nie myślał oczywiście o stałym związku, ale chętnie zajmował sobie czas niezobowiązującym flirtem. Na początku flirtował z prostą wiejską dziewczyną - Maryną. Później zawiązał znajomość z wychowaną na wsi Rachelą, córką Żyda i kobietą obytą w świecie oraz mającą artystyczną wrażliwość. Poeta był zafascynowany tajemniczą dziewczyną, ale ta doskonale zdawała sobie sprawę, że ma do czynienia z bawidamkiem.

W przeciwieństwie do wielu inteligentów, Poeta nie uległ chłopomanii. Nie rozumiał fascynacji wiejskim życiem i traktował chłopów z góry. Doskonale było widać to w rozmowie z Czepcem, Poeta nie wierzył, że chłop może mieć coś ważnego do powiedzenia na temat polityki. Poeta był obyty w świecie, dlatego patrzył na sytuację ojczyzny z dalszej perspektywy. Czuł się lepszy od większości gości weselnych i chętnie to podkreślał. W rzeczywistości jednak, był człowiekiem zagubionym i nieszczęśliwym. Marzył o stworzeniu wielkiego dzieła, które będzie motywować Polaków do walki. Właśnie dlatego, ukazał mu się Rycerz. Niestety zapał Poety był chwilowy, podobnie jak większości bohaterów. Z jednej strony marzył o rzeczach wielkich, a z drugiej - nie radził sobie nawet z codziennym życiem i uciekał od rzeczywistości w alkohol i flirt z kobietami. Podobnie jak większość Polaków, charakteryzował się pustką duchową. Za jego planami nie podążały czyny, dlatego nie był w stanie pisać wierszy, które motywują do walki.

Poeta to stereotypowy przedstawiciel Młodej Polski. Nie można mu odmówić artystycznej wrażliwości, ale nie potrafił jej dobrze wykorzystać. Wyspiański ukazał w dramacie bierność Polaków, którzy nie wykorzystywali swojej duchowej ani fizycznej siły.


Przeczytaj także: Nos (Wesele) - charakterystyka

Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.