Dramat Stanisława Wyspiańskiego „Wesele” był inspirowany prawdziwym ślubem - poety Lucjana Rydla i chłopki Jadwigi Mikołajczykówny. Autor przedstawił jednak własną wersję wydarzeń, w której nie brakuje wątków tajemniczych, a nawet metafizycznych. Wielu bohaterów było inspirowane prawdziwymi gośćmi wesela, ale pojawiają się również postaci enigmatyczne, które trudno zidentyfikować. Jedną z nich jest z pewnością Nos.
Bohatera trudno jednoznacznie powiązać z którymś z gości, bawiących się na prawdziwym weselu w Bronowicach. Z pewnością jest to jednak przedstawiciel krakowskiej bohemy artystycznej, należący do środowiska, z którego wywodził się Pan Młody. Nos to w rzeczywistości typowy artysta przełomu XIX i XX wieku. Był dekadentem, przekonanym że życie jest pozbawione sensu, a wszystkie wartości już dawno straciły znaczenie. Był znudzony życiem i przekonany, że nie warto działać, ponieważ świat jest skazany na zagładę.
Jak typowy dekadent, Nos szukał ukojenia w przyziemnych przyjemnościach. Właśnie dlatego, bohater pił bardzo dużo alkoholu. Z pewnością należał do gości, którzy tej nocy najbardziej przesadzili z ilością spożytych trunków. W ten sposób uciekał od przygnębiającej rzeczywistości, znieczulał się za pomocą alkoholu, aby nie dostrzegać beznadziei, w której żyje i wyzbyć się wstydu. Nos zachowywał się w rzucający się w oczy sposób.
Z jednej strony izolował się od towarzystwa, a z drugiej - pragnął znajdować się w centrum uwagi. Wyraźnie odczuwał satysfakcję, gdy o nim mówiono, nawet jeśli nie były to słowa pozytywne. Nos nie robił nic, aby wyróżnić się w towarzystwie na plus. Jak na dekadenta przystało, wolał wywoływać skandale. Całkowicie się upił, a następnie nakłonił Kaspra, aby pozwolił mu pocałować Kasię w zamian za butelkę wódki. Okazało się jednak, że Nos oszukał chłopaka i dał mu pustą butelkę.
Bohater bawił się kosztem zachłannych chłopów, którzy byli w stanie sprzedać godność przyszłej żony za butelkę alkoholu. Nos uważał też, że w przypadku sztuki, forma jest ważniejsza od opinii publiczności. Jak na dekadenta przystało, wolał tworzyć dla samego faktu tworzenia, popierał ideę „sztuki dla sztuki”. Jego wzniosłe słowa na niewiele się jednak zdały, ponieważ wesele zakończył po prostu zasypiając, pijany praktycznie do nieprzytomności.
Wyspiański przedstawił polskie społeczeństwo początków XX wieku w krzywym zwierciadle. Nie inaczej jest z Nosem, który jest swego rodzaju karykaturą artysty i dekadenta. Nos miał wysokie mniemanie na swój temat, ale w rzeczywistości wyróżniał się tylko pijaństwem.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.