„Ojciec Goriot” to powieść Honoré de Balzaka z 1835 roku. Opowiada historię francuskiego społeczeństwa, a głównymi bohaterami są starzec Goriot, kryminalista Vautrin i student prawa Eugeniusz de Rastignac.
Tytułowy bohater powieści ma dwie córki – Anastazję i Delfinę, na które przelewa całą swoją miłość po stracie ukochanej żony. Mężczyzna stara się zrobić wszystko, by uszczęśliwić dorastające dzieci i zrekompensować im stratę matki. Rozpieszcza je do granic możliwości, spełniając wszystkie ich zachcianki materialne i finansowe. Chociaż Goriot nie był zamożnym człowiekiem, zakupił dziewczętom powóz przed ich piętnastymi urodzinami, na co stać było jedynie najbogatszych arystokratów. Goriot nauczył córki, że wszystko im się w życiu należy, a ich głównym zadaniem jest mnożenie majątku i branie dóbr materialnych. Anastazja i Delfina nie potrafiły nic dać od siebie, nie przejmowały się nikim i niczym, co nie dawało im finansów, a kiedy ktoś, od kogo mogły brać pieniądze, bankrutował, bez słowa odwracały się od niego i urywały kontakt.
Anastazja i Delfina od najmłodszych lat wychowywane były na egoistyczne, wyrachowane damy, które mają bogato się ożenić i wejść na salony. Chociaż obie wychodzą za zamożnych mężczyzn, tylko Anastazji udaje się wejść w kręgi elity, ponieważ jej mąż jest arystokratą. Mąż Delfiny jest bankierem i graczem giełdowym, który posiada tytuł barona, jednak nie jest on wystarczający, by móc zaistnieć w najwyższej warstwie społecznej Paryża.
Dziewczęta przywiązane są jedynie do pieniędzy i to one są dla nich wyznacznikiem człowieka. Nie liczy się dla nich charakter czy zachowanie, a jedynie stan konta. Wykorzystują ojca do cna, biorąc od niego pieniądze, kiedy brakuje im na drogie stroje, wystawne kolacje i styl życia oparty na pokazaniu się innym od jak najbogatszej strony. Inne sprawy ich nie interesują.
Goriot staje się ofiarą swojego wychowania wtedy, gdy wypuszcza córki z domu. Po swoich ślubach dziewczęta nie interesują się ojcem, jego interesami czy stanem zdrowia. Wstydzą się, że wychował ich handlarz zbożem, który nie należy do warstwy arystokratycznej. Zrywają kontakty z ojcem, pomawiają go na salonach i nie przyznają się do niego. Pozwalają innym, by obmawiali Goriota, obrażali go i wyśmiewali. Mężowie Anastazji i Delfiny nie mają żadnego szacunku do starszego teścia i również nie utrzymują z nim kontaktów. Córki Goriota nie pozwalają mu nawet wejść do ich domów, zamykając mu drzwi przed nosem. Kobiety nie czują do ojca ani krzty miłości czy wdzięczności za to, co starał się im dać, by zrekompensować stratę matki.
Jednocześnie Anastazja i Delfina nie mają skrupułów, by przychodzić do ojca i brać od niego ostatnie pieniądze. Nie jest to dla niego większym problemem, kiedy pracuje i jest w stanie zarabiać. Jednak po zakończeniu pracy i przejściu na emeryturę, córki nadal pobierają pieniądze od ojca, nie zważając na to, że mężczyzna z każdym dniem biednieje coraz bardziej. Sprzedaje dom i przeprowadza się do pensjonatu, ponieważ tam może liczyć na tańsze koszty życia, dzięki czemu ma możliwość, by dalej finansować swoje córki. Kobiety nie interesują się rodzicem w żaden sposób, jeśli nie są im potrzebne pieniądze. Nawet wtedy, gdy Goriot zaczyna chorować i słabnie, Anastazja i Delfina nie przejmują się. Nie przychodzą także na pogrzeb ojca.
Anastazja i Delfina zachowują się w sposób karygodny w stosunku do ojca, nie mając do niego żadnego szacunku. Są pozbawione jakiejkolwiek moralności, liczą się dla niego pieniądze rodzica, a nie on sam. Nie czują wdzięczności za wychowanie i za to, że w młodości niczego im nie brakowało. Wykorzystują Goriota do cna, jednocześnie nie utrzymując z nim żadnych kontaktów poza pożyczaniem pieniędzy. Ojciec jest dla nich kulą u nogi, dlatego nie wpuszczają go nawet do domu, wstydząc się mężczyzny, który nie pochodzi z arystokracji. Ich zachowanie jest godne potępienia.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.