Siemion Zacharycz Marmieładow jest bohaterem powieści Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara”. Był urzędnikiem państwowym, który wpadł w alkoholizm. Z powodu nałogu, Marmieładow zniszczył życie swoje i całej swojej rodziny.
Bohater był mężczyzną w średnim wieku. Z pewnością miał mniej, niż pięćdziesiąt lat. Był jednak bardzo zaniedbany i wyniszczony latami nadużywania alkoholu. Nosił brudne ubrania i nie dbał o higienę, jak większość osób, zmagających się z nałogami. Miał na sobie znoszony frak, pozbawiony guzików. W jego włosach można było dostrzec źdźbła trawy, co sugerowało, że zdarza mu się zasnąć na ziemi.
Marmieładow był mężczyzną średniego wzrostu o krępej budowie ciała. Miał też napuchniętą twarz, która od razu sugerowała, że jest alkoholikiem. Wszyscy, którzy znajdowali się w jego otoczeniu, od razu domyślali się, że Marmieładow nałogowo pije. On sam również zdawał sobie sprawę ze swojego problemu, ale nie miał na tyle silnej woli, żeby wyjść z nałogu.
Gdy Raskolnikow zobaczył bohatera w szynku, od razu domyślił się, że ma do czynienia z urzędnikiem. Marmieładow rzeczywiście kiedyś obejmował posadę urzędnika niższego stopnia. Jego karierę zrujnował jednak nałóg. Bohater kilkakrotnie tracił pracę, ponieważ nie mógł się powstrzymać od nadużywania alkoholu. W przeciwieństwie do czynnych urzędników, nie był gładko ogolony. Nie posiadał jednak bokobrodów ani brody.
Marmieładow zdawał sobie sprawę, że nie wywiązuje się z obowiązków głowy rodziny. Miał żonę, Katarzynę Iwanownę, której bardzo się bał. Respekt, który czuł przed kobietą, nie powstrzymywał go jednak od picia. Nie była to pierwsza kobieta w jego życiu. Z poprzedniego małżeństwa miał już nastoletnią córkę Sonię. Poślubił Katarzynę, jako wdowę z trójką dzieci. Kobieta była szlachcianką, ale małżeństwo z alkoholikiem Marmieładowem ją wyniszczyło. Katarzyna zachorowała na gruźlicę i stopniowo odchodziła od zmysłów.
Ostatecznym upadkiem Marmieładowa była praca, której podjęła się jego córka. Za namową Katarzyny, Sonia została prostytutką, żeby zarobić na utrzymanie przyrodniego rodzeństwa. Bohater zdawał sobie sprawę z dramatycznej sytuacji, w której znalazła się jego rodzina. Jego uzależnienie było jednak tak poważne, że nie potrafił zapanować nad swoim zachowaniem. Kradł nawet pieniądze zarobione przez Sonię, żeby kupić sobie alkohol.
Bohater był zdolny do samokrytyki. Sam upokarzał się przed ludźmi, wyznając swoje winy w szynku. W rozmowie z Raskolnikowem zdobył się na całkowitą szczerość, chociaż wiedział, że naraża się na pogardę. Marmieładow zachował uczucia wyższe, chociaż przez większość czasu były zdominowane przez głód alkoholowy. Świadczą o tym również okoliczności jego śmierci. Marmieładow wpadł pod powóz konny. Nie zginął na miejscu, Raskolnikow pomógł policjantom w przeniesieniu rannego do domu. Przed śmiercią, Marmieładow poprosił Sonię o wybaczenie. Do samego końca pamiętał o krzywdzie, którą jej wyrządził, pogrążając się w nałogu. Dziewczyna wybaczyła ojcu, dlatego Marmieładow mógł spokojnie umrzeć.
Trudno nazywać Marmieładowa złym człowiekiem. Mężczyzna z pewnością chciał dobra swojej rodziny, ale władzę nad jego życiem przejął alkohol. Na przykładzie Marmieładowa, Dostojewski ukazał destrukcyjne działanie nałogów.
Aktualizacja: 2022-08-11 20:23:58.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.