Maria, nazywana również Marianną lub Magdalenką, to epizodyczna postać „Lalki” Bolesława Prusa. Wprowadzenie jej postaci miało służyć pokazaniu społecznych problemów epoki, szczególnie trudnej sytuacji kobiet w drugiej połowie XIX wieku.
Spis treści
Maria to młoda, dziewiętnastoletnia dziewczyna, która znajduje się w kryzysie ubóstwa. Wokulski dostrzega ją podczas w kościele podczas kwesty wielkanocnej. Bohaterka szokuje obecnych mocnym makijażem i strojem — aksamitnym kaftanem i jaskrawym kapeluszem. Nie ma śmiałości, aby dotknąć krzyż, ale całuje stopy ukrzyżowanego Jezusa, co jest świadectwem jej głębokiej pobożności. Chociaż sama znajduje się w trudnej sytuacji finansowej, rozdaje jałmużnę ubogim.
W przeszłości dziewczyna pracowała w szwalni, jednak jej wypłata była tak niska, że nie była w stanie opłacić mieszkania. Ubóstwo doprowadziło ją do podjęcia pracy w domu publicznym. Jak okazuje się w toku akcji, do tej sytuacji przyczynił się kobieciarz Kazimierz Starski. Maria wspomina, że to on był jej pierwszym mężczyzną i doprowadził ją do zguby. Złe towarzystwo sprawiło, że dziewczyna znalazła się w trudnej sytuacji, z której nie potrafi się wydostać. Jest zadłużona, wciąż wdaje się w konflikty z gospodynią. Ma za sobą nawet nieudaną próbę ucieczki. Nie może opuścić domu publicznego, ponieważ obawia się, że zostanie oskarżona o kradzież.
Początkowo Maria nie chce przyjąć pomocy Wokulskiego, ale w końcu zgadza się na pobyt u sióstr magdalenek, prowadzących dom dla upadłych dziewcząt. To doświadczenie całkowicie zmienia jej życie. Tam uczy się krawiectwa, staje się łagodna i posłuszna. Później znów korzysta z pomocy Wokulskiego, który zapewnia jej pokój u Wysockiego, kupuje maszynę do szycia oraz pomaga znaleźć pracę.
Następnie Maria poznaje rzemieślnika Węgiełka, którym troskliwie opiekuje się podczas jego choroby. Robi to całkowicie bezinteresownie, nie ma nawet nadziei na zamążpójście. Mimo wszystko Węgiełek postanawia ją poślubić. Dzięki finansowej pomocy Wokulskiego, para osiedla się w Zasławku. Maria jest dobrą, pracowitą żoną. Mimo to małżeństwo rozpada się, ponieważ Węgiełek nie może pogodzić się z przeszłością Marii.
Marianna jest jedną z reprezentantek marginesu społecznego, który pozostaje niewidoczny dla systemu. Wydaje się, że zasadniczą rolą bohaterki w powieści ma być podkreślenie dobroduszności Wokulskiego, który w relacji z nią okazuje się osobą wierną pozytywistycznym postulatom. Jednak obecność Marianny powinna znaczyć więcej. To również przykład na to, jak niesprawiedliwe są normy społeczne, które przyznają godność kobiecie wyłącznie w dwóch przypadkach, to znaczy jeśli realizuje się albo w klasztorze, albo w małżeństwie. Dziewczyna jest traktowana przez innych jako osoba moralnie upadła, co nie opuszcza ją aż do końca powieści, chociaż decyzja o podjęciu się prostytucji wynikała w największej mierze z trudnej sytuacji finansowej. Historia Marianny więcej niż o losie zmarginalizowanych kobiet w XIX wieku mówi o społecznych uprzedzeniach i systemowych nierównościach.
Aktualizacja: 2024-08-31 17:20:59.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.